20. Pielgrzymka „Niedzieli” na Jasną Górę – 17 września 2016

Lidia Dudkiewicz, Redaktor Naczelna „Niedzieli”

Bądź na bieżąco!

Drodzy Przyjaciele „Niedzieli”!
W tym roku już po raz 20. jako wspólnota pracowników, współpracowników, czytelników i przyjaciół „Niedzieli” pielgrzymujemy do domu Matki na Jasnej Górze. Będzie to pielgrzymka wyjątkowa, bo przypadająca w roku 90. rocznicy powołania do istnienia „Niedzieli” i 35-lecia jej funkcjonowania po reaktywowaniu w 1981 r.

Pragniemy wyrazić wielkie dziękczynienie za przeszłość naszego tygodnika, a jednocześnie złożyć w dłoniach Matki Bożej przyszłość „Niedzieli” – pisma, o którym papież Franciszek powiedział, że „jest wielkim darem Bożej Opatrzności dla Narodu”. Przed Obliczem Matki Bożej wypowiemy radości i niepokoje, które przeżywamy jako środowisko dziennikarskie, ale także jako Polacy zatroskani o wiarę i losy naszej Ojczyzny, a jednocześnie radujący się tym wszystkim, co Polskę stanowi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Serdecznie zapraszam na naszą po trzykroć rocznicową pielgrzymkę. W radosnym oczekiwaniu na spotkanie na Jasnej Górze i w redakcji „Niedzieli” –

Lidia Dudkiewicz, Redaktor Naczelna „Niedzieli”

* * *

Program

9.30 – Msza św. w Bazylice Jasnogórskiej pod przewodnictwem i z homilią abp. Wacława Depo – metropolity częstochowskiego, przewodniczącego Rady ds. Środków Społecznego Przekazu KEP.

11.15 – Początek spotkania w auli „Niedzieli”:

– Red. Paweł Zuchniewicz: „Rewolucja Miłosierdzia. Koniec i początek Europy”; od światowych dni młodzieży, św. Jana Pawła II i św. Siostry Faustyny Kowalskiej do św. Matki Teresy z Kalkuty.

– Prof. dr hab. Karol Klauza: „Komunikacja i Miłosierdzie – owocne spotkanie”; wokół orędzia papieża Franciszka na 50. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu.

– Koncert Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”

– Wręczenie statuetek „Sursum Corda”

– Ks. dr Ireneusz Skubiś – honorowy redaktor naczelny „Niedzieli”: Świadectwo nestora dziennikarstwa katolickiego.

Reklama

– Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy O/Kraków: Statuetka „Bez światło-cienia”.

– Wręczenie medali „Mater Verbi”.

– Poczęstunek dla wszystkich uczestników pielgrzymki.

Serdecznie zapraszamy!

Zespół Redakcyjny „Niedzieli”

2016-09-07 08:38

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tydzień Laudato si’ w Polsce

2024-05-15 15:27

LSM Polska
/KAI

Łukasz Frasunkiewicz

“Tydzień Laudato si’” to inicjatywa watykańskiej Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka, upamiętniająca opublikowanie encykliki Laudato si' Papieża Franciszka, a przede wszystkim - zaproszenie do wcielania jej przesłania w życie. Obchodzony w tym roku w dniach 19-26 maja pod hasłem “Ziarna nadziei” przypomina nam, że choć czasy, w których żyjemy naznaczone są głębokimi kryzysami, to jako chrześcijanie - pozostajemy ludźmi nadziei, co więcej możemy naszymi postawami i gestami tę nadzieję kultywować i dawać ją innym.

Przesłanie “Laudato si’” - dzisiaj jeszcze bardziej aktualne

CZYTAJ DALEJ

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

Arkadiusz Bednarczyk

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.

CZYTAJ DALEJ