Reklama

Kościół

Kochali Kościół

Duchowni i świeccy. Profesorowie akademiccy, duszpasterze, kaznodzieje, dziennikarze, społecznicy. Choć odeszli, nie pozostała po nich pustka – ich dzieła trwają we wspólnocie Kościoła.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W listopadzie wspominamy ludzi Kościoła, którzy w tym roku odeszli do domu Ojca. W ich gronie są wybitni teologowie, odważni duszpasterze oraz osoby świeckie. Przypominamy niektórych z nich.

W służbie teologii i nauki

Do grona osób zasłużonych dla teologii i polskiej nauki należy na pewno ks. prof. Czesław Bartnik. Przez wiele lat był profesorem dogmatyki na Wydziale Teologii KUL; był promotorem wielu prac naukowych i autorem ponad 3 tys. tekstów teologicznych. To twórca oryginalnego systemu personalizmu, który jest wizją nie tylko bytu, lecz także dziejów, kultury, społeczeństwa czy sztuki. Tak wspomina księdza profesora abp Wacław Depo, metropolita częstochowski: „Był zawsze blisko nas, studentów, zarówno nieprzeliczonej rzeszy kleryków, jak i kapłanów. Uczył nas nie tylko przez strofowanie i korekty, pokazywał też, jak żyć, by życie miało sens – przez poświęcenie się służbie ewangelicznej, prawdzie i we wspólnocie Kościoła”. Zmarły kapłan jest także autorem ważnej publikacji pt. Teologia narodu, wydanej w serii Biblioteka Niedzieli.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Inną ważną postacią w Kościele był o. Wacław Hryniewicz – członek Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, wybitny teolog, ekumenista i znawca teologii prawosławnej. Po jego śmierci Katolicka Agencja Informacyjna napisała, że „był teologiem szukającym i odważnym, a przy tym wiernym Kościołowi”.

Niewątpliwie jednym z najwybitniejszych ludzi Kościoła był również kard. Marian Jaworski – przyjaciel św. Jana Pawła II, były metropolita lwowski, pierwszy rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i honorowy obywatel tego miasta. Kardynał Stanisław Dziwisz podkreślił, że zmarły „był jednym z czołowych reprezentantów filozofii religii i teologii fundamentalnej w wymiarze europejskim oraz odnowicielem zniszczonego przez komunizm Kościoła na Ukrainie”. Sam kard. Jaworski kochał Lwów i Kalwarię Zebrzydowską. „Całe dobro, którego doświadczyłem w życiu, zawdzięczam opiece Matki Bożej Kalwaryjskiej” – powiedział kiedyś.

Reklama

Wśród ważnych postaci Kościoła, które odeszły w 2020 r., byli także kard. Zenon Grocholewski, bliski współpracownik papieży: św. Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka, emerytowany prefekt Kongregacji Edukacji Katolickiej, oraz bp Stanisław Stefanek, ordynariusz diecezji łomżyńskiej w latach 1996 – 2011.

W mijającym roku Kościół stracił również ks. prof. Jana Związka, byłego rektora Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej, przez wiele lat wykładowcę kilku uczelni wyższych, zasłużonego historyka Kościoła. W gronie zmarłych teologów znaleźli się też m.in.: ks. prof. Stanisław Czerwik – profesor teologii liturgii, doktor honoris causa UPJPII w Krakowie; ks. dr hab. Michał Bednarz – biblista, duszpasterz podziemnej Solidarności i opiekun osób internowanych podczas stanu wojennego; ks. prof. Ireneusz Mroczkowski – wybitny teolog moralista związany z Płockiem; ks. prof. Wojciech Życiński – salezjanin, ceniony mariolog, były dziekan Wydziału Teologicznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i prorektor PAT (był bratem śp. abp. Józefa Życińskiego.)

Duszpasterze i społecznicy

W gronie osób zmarłych w 2020 r. są wybitni duszpasterze i społecznicy. W wieku niespełna 78 lat odszedł do Pana ks. Franciszek Rząsa, twórca wielu dzieł charytatywnych i ewangelizacyjnych w archidiecezji przemyskiej, m.in. Ruchu Apostolstwa Młodzieży oraz wielkopiątkowej Drogi Krzyżowej na Tarnicę. W Rzymie zmarł o. Kazimierz Przydatek, jezuita, przez wiele lat duszpasterz Polaków w Wiecznym Mieście i współpracownik Radia Watykańskiego; jako pierwszy kierował słynnym Ośrodkiem „Corda Cordi” i Domem Pielgrzyma przy Via Pfeiffer 13 w Rzymie.

Do wybitnych postaci Kościoła należeli: ks. Bronisław Piasecki – w latach 1974-81 osobisty sekretarz kard. Stefana Wyszyńskiego; ks. Zbigniew Powada – zasłużony kapelan Solidarności i bielsko--żywieckiego duszpasterstwa ludzi pracy, emerytowany proboszcz katedralnej parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej; a także ks. Piotr Pawlukiewicz – znany kaznodzieja i rekolekcjonista.

Reklama

Świeccy liderzy

Żyli wśród nas ludzie, którzy na co dzień kochali i wspierali Kościół. Do tego grona należał m.in. Józef Jarosz, który był bohaterem zmagań o kościół na Złotych Łanach – osiedlu w Bielsku-Białej. Za swoje zaangażowanie na rzecz praw ludzi wierzących był prześladowany przez komunistyczne władze. Jego działania wspierał kard. Karol Wojtyła. Ważną postacią była Stanisława Grochal, która wraz z ks. Witoldem Kaczem, we współpracy z kard. Karolem Wojtyłą, zakładała Duszpasterstwo Inwalidów Narządu Ruchu.

Do osób, które działały na rzecz Kościoła, należała niewątpliwie Józefa Hennelowa, przez wiele lat felietonistka Tygodnika Powszechnego, autorka książek, posłanka na Sejm w latach 1989-93. Uhonorowano ją m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego – najwyższym odznaczeniem nadawanym osobom świeckim za zasługi dla Kościoła katolickiego. Osobą ważną dla Kościoła był również Stanisław Karnacewicz – jeden z najbardziej zasłużonych dziennikarzy Polskiej Agencji Prasowej, który od 1991 r. m.in. obsługiwał wszystkie odbywające się w tym czasie pielgrzymki do Polski Jana Pawła II i Benedykta XVI oraz w 2016 r. ŚDM w Krakowie.

Po wysyłce gazety do druku, niestety odeszli od nas również nie uzględnieni w tekście:

Bp Józef Zawitkowski

Prof. Andrzej Półtawski

Ks. prof. Henryk Misztal

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

2020-10-28 10:37

Ocena: +7 -3

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Siłaczka

Niedziela łódzka 44/2015, str. 4

[ TEMATY ]

zmarli

Archiwum prywatne

Są ludzie, o śmierci których nie będą krzyczały gazety, o których pewnie nikt się nie dowie, niewielu zapłacze. Anonimowi, bezimienni, cisi. Dźwigający swój krzyż – choroby, cierpienia, bólu i często samotności i strachu.
Pani Basia była jedną z takich osób. Niech wspomnienie o niej będzie przywołaniem tych wszystkich, którzy zmagali się z chorobą i już odeszli

Nauczycielka. Kobieta. Chora na raka. Pacjentka oddziału opieki paliatywnej. Nieludzko wychudzona po chemioterapii. Z resztką włosów. Poznałyśmy się pierwszego dnia mojego wolontariatu. I choć dzieliła nas różnica wieku, to jakoś tak od razu poczułyśmy, że nadajemy na tych samych falach. Że potrafimy cieszyć się z tych samych rzeczy, widzieć i reagować podobnie. Dlatego te rozmowy, kiedy zabierałam ją na wózku do ogrodu bonifratrów, jej czekanie na „nasze” środy, historie życia jednej i drugiej. Opowiadała tak wspaniale o swojej pracy, o tym, jak nie tylko uczyła, ale jak starała się te swoje dzieciaki wychować. Jak trafiała do ich domów, by zobaczyć, czy mają odpowiednie warunki, jak dyskretnie docierała do rodziców, jak podsuwała pomoc, robiła wszystko, by nikogo nie skrzywdzić. Jej słowa – i patrzy na mnie takimi wielkimi oczyma i widzę, że nic nie wie, ale jak ja mogłam pozostać obojętna na to spojrzenie?! – wzruszały. Pamiętała swoich uczniów, choć przecież od lat nie pracowała w szkole. Cieszyła się z ich sukcesów. Była wymagająca, ale dzięki temu każdy radził sobie w życiu. Spotykała ich potem po latach. Wdzięcznych i wspominających swoją nauczycielkę języka polskiego. Przez te rozmowy stała się także „moją nauczycielką”. Siłaczką. Idealistką, która wciąż widzi wkoło dobro i to, co niewidoczne. Rozmawiałyśmy o wszystkim. Z nią nie było tematów tabu. Była nie tylko wspaniałym pedagogiem, ale i człowiekiem. Taka piękna dusza. Co ujmowało? Że zwracała uwagę na drugiego człowieka. I tak po swojemu, jak przed laty w szkole, chciała odmieniać świat.

CZYTAJ DALEJ

Apostoł ubogich i cierpiących

Niedziela Ogólnopolska 42/2010, str. 8-9

[ TEMATY ]

święty

pl.wikipedia.org

Św. Stanisław Kazimierczyk

Św. Stanisław Kazimierczyk

W dniu jego narodzin odbywało się w Krakowie przeniesienie relikwii św. Stanisława, biskupa męczennika, i stąd nasz Święty otrzymał imię Stanisław. Wiek XV, w którym przyszedł na świat św. Stanisław Kazimierczyk, to „szczęśliwy wiek Krakowa” - wiek świętych, epoka szczególnego rozkwitu życia duchowego i religijnego. O św. Stanisławie Kazimierczyku sługa Boży Jan Paweł II podczas Mszy św. beatyfikacyjnej 18 kwietnia 1993 r. mówił, że był to „żarliwy czciciel Eucharystii, nauczyciel i obrońca prawdy ewangelicznej, wychowawca, przewodnik na drogach życia duchowego, opiekun ubogich. Pamięć o jego świętości żyje i owocuje do dzisiaj. Tej pamięci lud Krakowa, a zwłaszcza lud Kazimierza, dawał wyraz przez modlitwę u jego relikwii nieprzerwanie aż do naszych czasów”. Od samego początku życie Świętego związane było z parafią i kościołem Bożego Ciała na Kazimierzu, do którego regularnie uczęszczał.

CZYTAJ DALEJ

Francuskie rekolekcje w drodze

2024-05-05 15:00

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Archiwum prywatne

Już kolejny raz parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Tomaszowie Mazowieckim oraz parafia św. Mikołaja w Wolborzu połączyły swoje siły, organizując niezapomniane rekolekcje w drodze, czyli pielgrzymkę, której tym razem celem była Francja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję