Reklama

Niedziela Rzeszowska

Nasze życie wpisane w krzyż

O znaczeniu krzyża i o krzyżu z jasielskiego cmentarza mówi o. Artur Zajchowski, franciszkanin w parafii św. Antoniego w Jaśle.

Niedziela rzeszowska 12/2021, str. VI

[ TEMATY ]

krzyż

Jezus

Tomasz Kasprzyk

Wnętrze kaplicy wraz z krzyżem podczas prac remontowo-konserwatorskich (2008 r.)

Wnętrze kaplicy wraz z krzyżem podczas prac remontowo-konserwatorskich
(2008 r.)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Natalia Janowiec: Wielki Post to czas, w którym szczególną uwagę zwracamy na krzyż. Przy kaplicy na Starym Cmentarzu w Jaśle znajduje się krzyż z wizerunkiem Chrystusa, który często przyciąga uwagę przechodniów.

O. Artur Zajchowski: Według Mieczysława Wieliczki, profesora historii i autora naukowych opracowań historycznych na temat Jasła, krzyż z wizerunkiem Chrystusa przy kaplicy na Starym Cmentarzu w Jaśle pochodzi z XVII wieku. Istnieje prawdopodobieństwo pochodzenia tego krzyża z dawnych zabudowań pokarmelickich – klasztor karmelitów w Jaśle został zniesiony 17 listopada 1875 r. Znaczne bowiem dobra klasztorne znajdujące się na terenie Jasła podlegały podziałom i różnym transakcjom handlowym. Należy przypuszczać, że w obrębie posiadłości klasztornych występowały liczne obiekty sztuki sakralnej. Niektóre znajdują się obecnie w różnych kościołach powiatu jasielskiego.

Według przekazów historycznych krzyż przeniesiono na cmentarz, bo wcześniej był w innym miejscu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Zanim krzyż został przeniesiony na cmentarz, wcześniej znajdował się na gruntach w pobliżu mostu na rzece Jasiołce. Według wierzeń, krzyż miał chronić mieszkańców przed powodziami. Grunty należały do Józefa Neronowicza, który sprzedał je Żydowi Steinhausowi (jego prawnukiem był urodzony w Jaśle Hugo Steinhaus – słynny matematyk). Mieszkańcy Jasła często modlą się pod cmentarnym krzyżem, znajdującym się na zewnątrz kaplicy. Zapalają tu znicze i składają kwiaty.

Co mówią źródła historyczne na temat kaplicy?

Kronika klasztoru Ojców Franciszkanów w Jaśle zawiera zapis dotyczący krzyża i kaplicy cmentarnej. Jest nim petycja proboszcza jasielskiego ks. Leona Sroczyńskiego, skierowana do Rady Miejskiej w Jaśle z dnia 21 maja 1900 r. W piśmie tym czytamy m.in.: ,,W roku 1858 na prośby wielu obywateli, którzy pod przysięgą zeznali, że cudów na sobie i innych byli świadkami od Pana Jezusa na cmentarnej kapliczce drewnianej i grożącej upadkiem, zająłem się składkami na wystawienie nowej, murowanej kaplicy”. Mieszkańcy Jasła często modlą się pod tym cmentarnym krzyżem, znajdującym się na zewnątrz kaplicy. Zapalają tu znicze i składają kwiaty. Nastrój ciszy cmentarnej budzi dodatkowe refleksje.

Jakie osobiste znaczenie w życiu Ojca ma krzyż?

My Polacy bardzo dobrze rozumiemy, że krzyżem mierzy się nasza wolność i miłość. Krzyż jest znakiem zbawienia i ludzkiej dobroci. W krzyż wpisane jest nasze życie. Gdy wpatruję się w krzyż Jezusa, często towarzyszą mi słowa modlitwy: ,,Bądź pozdrowiony, Krzyżu Chrystusa gdziekolwiek się znajdujesz: w szpitalach, gdzie ludzie cierpią, w miejscach pracy, w szkołach, gdzie dzieci i młodzież kształci się i wychowuje, na każdym miejscu globu ziemskiego, na piersi każdego z nas i w naszych domach. Bądź uwielbiony Chryste za godzinę Krzyża, za miłość do końca”.

2021-03-16 11:05

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Skandal krzyża

[ TEMATY ]

krzyż

Graziako

Krzyż – dla nas droga zbawienia. Coś, z czym wzrastaliśmy. Symbol, który nam towarzyszy od początku naszej drogi w wierze. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego… Przed dwudziestoma wiekami nie było to jednak tak oczywiste. Krzyż był narzędziem kary śmierci. Jednym z najstraszniejszych. Skazywano na niego niewolników i buntowników za poważniejsze wykroczenia. Był znakiem nie tylko okrutnej kary, ale też hańby. Skazani na ukrzyżowanie umierali z omdlenia, uduszenia, gorączki, w wielkich męczarniach. Krzyż wzbudzał powszechną odrazę. Jak pisał św. Paweł: „jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan”. Dla nas jednak – paradoksalnie – stał się „mocą Bożą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi” (por. l Kor 1, 22-25). Stał się znakiem zwycięstwa życia nad śmiercią, znakiem zbawienia. Symbolem nie hańby już, lecz chwały, mocy i nadziei.
14 września obchodzimy w Kościele święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Jaka jest jego historia? Po prawie 300 latach rzymskich prześladowań chrześcijan w Jerozolimie – na prośbę matki cesarza Konstantego, św. Heleny – rozpoczęto poszukiwania krzyża, do którego przybito Chrystusa. Znaleziono go właśnie 14 września 326 r. Na pamiątkę tego wydarzenia zbudowano na Golgocie dwie bazyliki: Męczenników, nazywaną także bazyliką Krzyża, i Zmartwychwstania. 13 września 335 r. odbyło się uroczyste poświęcenie i przekazanie miejscowemu biskupowi obydwu bazylik. I na tę pamiątkę wprowadzono uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego 13 września. Później przeniesiono ją na 14 września.
Każdego roku, oprócz Wielkiego Piątku, mamy więc jeszcze jeden dzień w kalendarzu liturgicznym, który każe nam zatrzymać się przy krzyżu Chrystusa. I może zachęcić nas do odpowiedzi, czym dzisiaj jest dla mnie krzyż... Czy jak dla współczesnych Chrystusowi zgorszeniem i głupstwem, czymś niewiele znaczącym? Czy tym, co daje życie, co powoduje, że cierpienie nabiera sensu? Bo przecież Chrystus jest nam najbliższy w ranie. Nie ma takiego cierpienia, którego by On nie doświadczył, którego by nie rozumiał... A ponieważ zbawienie przyszło przez Krzyż, to i my dojdziemy do zmartwychwstania tylko przez znak tych dwóch lichych belek. Tylko umierając, oddając swoje życie, otrzymamy nowe. Kiedy ofiarowujemy siebie innym, kiedy zapominamy o sobie, o swoich planach dla drugiego człowieka, ale też gdy nasze cierpienia oddamy Bogu za innych, wchodzimy w logikę Krzyża. I wtedy możemy za św. Pawłem powtórzyć: „Nie daj, Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ga 6, 14).
Krzyż, symbol także naszych upadków, naszych słabości, zaprasza nas do rozmowy z Bogiem Ukrzyżowanym, do powierzenia Jemu swoich ran, do otwarcia serca przed Tym, który chce nas przyciągać do siebie w cierpieniu i dawać nam nadzieję, dawać nowe życie. W chwilach walki i zwątpienia warto przypomnieć sobie porównanie św. Franciszka Salezego: „Zaprawdę, porównuj się w swym życiu religijnym tylko z pszczołą. Ten owad ma przeciw swoim dolegliwościom tylko jeden środek. Dąży do słońca i szuka uzdrowienia w jego świetle i cieple. Tak samo i my powinniśmy dążyć do naszego Ukrzyżowanego Słońca i mówić do niego: «O Ty, piękne słońce mego serca, które wszystko ożywiasz promieniami swojej miłości, zobacz także mnie w swym świetle, który w sercu noszę śmierć, a nie może mnie ocalić nic, jak tylko dające życie ciepło Twojej miłości, mój Jezusie, mój Panie i Boże!» Zobacz więc, w tym słońcu sama śmierć staje się życiem, a Jezus, nasze serce i serce naszego serca, będzie w miłości czuwał nad tobą. Pozostań w pokoju i noś Jezusa w sercu, abyś coraz bardziej stawał się Jego własnością”.
Dzień po święcie Podwyższenia Krzyża Świętego wspominamy Matkę Bożą Bolesną. Niech Maryja, której „fiat” zaprowadziło Ją pod krzyż, towarzyszy nam na naszych małych drogach krzyżowych, niech uczy, jak trwać przy cierpiącym Chrystusie w drugim człowieku, niech modli się, by nasze drzewo krzyża zakwitło.

Dopowiedzenie o odpustach
Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje: Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio ze wschodu. Św. Leopold Mandić

[ TEMATY ]

święci

en.wikipedia.org

Leopold Mandić

Leopold Mandić

W jednej epoce żyło dwóch spowiedników, a obaj należeli do tego samego zakonu – byli kapucynami. Klasztory, w których mieszkali, znajdowały się w tym samym kraju. Jeden zakonnik był ostry jak skalpel przecinający wrzody, drugi – łagodny jak balsam wylewany na rany. Ten ostatni odprawiał ciężkie pokuty za swych penitentów i skarżył się, że nie jest tak miłosierny, jak powinien być uczeń Jezusa.

Gdy pierwszy umiał odprawić od konfesjonału i odmówić rozgrzeszenia, a nawet krzyczeć na penitentów, drugi był zdolny tylko do jednego – do okazywania miłosierdzia. Jednym z nich jest Ojciec Pio, drugim – Leopold Mandić. Obaj mieli ten sam charyzmat rozpoznawania dusz, to samo powołanie do wprowadzania ludzi na ścieżkę nawrócenia, ale ich metody były zupełnie inne. Jakby Jezus, w imieniu którego obaj udzielali rozgrzeszenia, był różny. Zbawiciel bez cienia litości traktował faryzeuszów i potrafił biczem uczynionym ze sznurów bić handlarzy rozstawiających stragany w świątyni jerozolimskiej. Jednocześnie bezwarunkowo przebaczył celnikowi Mateuszowi, zapomniał też grzechy Marii Magdalenie, wprowadził do nieba łotra, który razem z Nim konał w męczarniach na krzyżu. Dwie Jezusowe drogi. Bywało, że pierwszą szedł znany nam Francesco Forgione z San Giovanni Rotondo. Drugi – Leopold Mandić z Padwy – nigdy nie postawił na niej swej stopy.

CZYTAJ DALEJ

Poznań/Dziewięć osób rannych w wybuchu w Szkole Aspirantów PSP

2024-05-13 13:55

stock.adobe

Dziewięć osób zostało poparzonych w poniedziałek, podczas zajęć w Szkole Aspirantów PSP w Poznaniu. Poszkodowani mają oparzenia I i II stopnia, według wstępnych ustaleń doszło do wybuchu.

Rzecznik prasowy Szkoły Aspirantów Pożarnictwa w Poznaniu bryg. Rafał Wypych powiedział PAP w poniedziałek, że przed południem w trakcie zajęć dydaktycznych z przedmiotu "fizykochemia spalania i środki gaśnicze" doszło do nieoczekiwanego zdarzenia przy stanowisku do wyznaczania temperatury zapłonu cieczy.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję