Reklama

Odpowiedzialni za siebie

Przy ul. Kopernika w Krakowie - w pobliżu szpitalnych oddziałów Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego - stoi kościół z wysoką wieżą. To bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przy kościele tym służą modlitwą i pomocą duszpasterską księża jezuici. Prowadzą też znajdujące się w pobliżu bazyliki: Wyższą Szkołę Pedagogiczno-Filozoficzną „Ignatianum” oraz wydawnictwo WAM.
Przy kościele od wielu lat działa także duszpasterstwo akademickie - Wspólnota Akademicka Jezuitów (WAJ)

Niedziela małopolska 4/2009

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Do WAJ-u przychodzę w sobotni styczniowy wieczór. Wraz z jednym z trzech duszpasterzy akademickich, o. Jackiem Poznańskim SJ, schodzę do podziemi, gdzie ma się właśnie rozpocząć bal karnawałowy. Przez korytarz przemyka sympatyczna studentka przebrana za... diabełka. Przygotowania zaczynają się rozkręcać - jeszcze ostatnie mycie podłogi, sprawdzenie nagłośnienia i można rozpocząć zabawę.
- Bale to jedna z form integracji duszpasterstwa - mówi o. Poznański. Studenci organizują rocznie cztery bale: na rozpoczęcie roku akademickiego, bal andrzejkowy, zabawę karnawałową i bal wiosenny. Jest to wspaniała okazja, aby mogli się spotykać wszyscy studenci zaangażowani w różne grupy WAJ-u. Bale są więc wydarzeniami szczególnymi, tak jak wspólne wyjazdy na ferie zimowe, wakacje albo też na jednodniowe wycieczki poza Kraków. W ciągu roku natomiast spotkania organizowane są w mniejszych grupach - w zależności od indywidualnych zainteresowań i potrzeb żaków - dodaje Duszpasterz.
Przyjrzyjmy się zatem, jak działa na co dzień ta akademicka wspólnota.

Oferta WAJ-u

Reklama

Jak w większości duszpasterstw akademickich, i tu działają różne grupy. Nie są to jednak grupy stałe, tzn. raz na zawsze ustalone. O. Poznański wyjaśnia: - Rokrocznie następuje pewna zmiana, jedne grupki powstają, inne znikają. Zależy to w dużej mierze od osób, które do nas przyjdą. Zawsze znajdzie się kilku studentów, którzy mają jakiś pomysł, chcą zajmować się czymś, czego w dotychczasowej „ofercie” WAJ-u jeszcze nie ma. Jeśli osoby te mają charyzmę, chcą koordynować jakiś typ spotkań czy zajęć - tworzona jest, po prostu, nowa grupa. Być może tylko na rok, często jednak grupy te trwają dłużej.
Obecnie w ramach WAJ-u działają grupy: MANRESA, Taizé, grupa wolontariatu, biblijna, liturgiczna oraz grupy językowe (francuska i angielska), organizujące konwersacje.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Grupa MANRESA

Skupia się ona na duchowości ignacjańskiej. Opiekę duszpasterską sprawują nad nią przede wszystkim jezuiccy klerycy. Wspólnota spotyka się raz w tygodniu na Eucharystii, wprowadzeniu w modlitwę i dzieleniu w grupach. Grupa jest szkołą modlitwy, opartą na nauce medytacji nad Słowem Bożym w duchu św. Ignacego Loyolii. Cykl spotkań jest pomyślany jako rodzaj rekolekcji ignacjańskich w życiu codziennym. - Jest to forma rekolekcji, która nie wymaga pobytu w ośrodku rekolekcyjnym i brania urlopu - opowiada o. Jacek Poznański. - Program ośmiodniowych zamkniętych rekolekcji ignacjańskich jest rozłożony na pół roku. Grupa MANRESA powstała z inicjatywy studentów „Ignatianum”, którzy zafascynowali się duchowością św. Ignacego podczas uczelnianych rekolekcji, i chcieli ją pogłębić. Zainteresowanych było tak wielu, że w ramach naszego duszpasterstwa powstała odrębna grupa, która działa już drugi rok - dodaje Jezuita.

Liturgia na nowo odkryta

Reklama

Grupa biblijna zajmuje się rozważaniem tekstów Pisma Świętego. - Natomiast grupa liturgiczna powstała w tym roku akademickim - mówi o. Poznański. - Staramy się zgłębiać w niej istotę liturgii od strony historii, teologii i duchowości. Celem tych spotkań jest większe zaangażowanie świeckich w liturgię Kościoła, nie tylko przez czynny w niej udział, ale także przez lepsze zrozumienie pewnych gestów czy modlitw wchodzących w skład Eucharystii i innych nabożeństw. To nie tylko teoretyczny wykład duszpasterza, ale również dyskusja nad różnymi problemami, poszukiwanie odpowiedzi i próba odpowiedzialnego kształtowania liturgii w sposób, który mocniej zaangażowałby ludzi - tłumaczy o. Poznański.

Dostrzegać potrzeby

Od kilku lat działa w WAJ-u grupa wolontariatu. - Parę lat temu, z powodu braku chętnych, grupa ta miała przestać istnieć - opowiada zaangażowana w wolontariat studentka. - Jedna z koordynatorek grupy uparła się jednak, że nie można nas tak po prostu zamknąć - dodaje. Dziś grupa wolontariatu jest najliczniejszą wspólnotą duszpasterstwa. Skupia się na pomocy w domach dziecka, w hospicjach, wspiera osoby samotne i rodziny wielodzietne - w zależności od możliwości wolontariuszy. W tym roku grupa ta aktywnie włączyła się w akcję „Szlachetna paczka”, obejmując opieką kilka rodzin, w tym rodzinę z dziesięciorgiem dzieci.

W duchu Taizé

Od niedawna działa w WAJ-u także grupa Taizé. Osoby, którym bliskie są modlitwy i śpiewy Taizé mogą tam znaleźć miejsce dla siebie. Grupa spotyka się na modlitwach w każdy czwartek. Organizuje również czuwania i spotkania formacyjne oraz coroczne wyjazdy sylwestrowe na Taizé. W ten sposób także krakowscy studenci włączają się w światowe dzieło ekumeniczne.

Nie tylko duchowość

Jezuickie duszpasterstwo akademickie to nie tylko duchowość, ale także działanie. W czym się ono jeszcze objawia? - Nasi studenci czynnie włączają się również w opiekę nad pomieszczeniami WAJ-u, począwszy od rutynowego sprzątania, na poważniejszych remontach skończywszy. Jest tutaj kawiarenka, w której każdy może zrobić sobie herbatę, poczekać na zajęcia, pouczyć się, porozmawiać ze znajomymi.
To, że WAJ mieści się bezpośrednio przy „Ignatianum”, nie jest równoznaczne z tym, że należą do niego wyłącznie studenci jezuickiej uczelni. Wiele osób, należących do WAJ-u studiuje na różnych wydziałach UJ, są także studenci AGH czy Politechniki Krakowskiej i innych uczelni Krakowa.
- Nasza jezuicka duchowość inspiruje nas do troski o całego człowieka. Staramy się więc, aby przynajmniej raz w miesiącu wyjechać na wyprawę górską. Szczególnie ważne jest to po sesjach, kiedy organizujemy kilkudniowy wypoczynek, często łącznie z innymi duszpasterstwami jezuickimi z całej Polski. Chodzi o to, żeby zdrowy duch kształtował się w zdrowym ciele - mówi o. Jacek. - W wakacje natomiast zapraszamy naszych studentów na lipcowe Jezuickie Dni Młodzieży w Świętej Lipce na Mazurach, na pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę oraz na obozy adaptacyjne przed rozpoczęciem roku akademickiego - dodaje.

Cura personalis

Co wyróżnia WAJ pośród innych duszpasterstw akademickich działających na terenie Krakowa? - Wydaje mi się, że czynnikiem wyróżniającym nasze duszpasterstwo jest pedagogika ignacjańska, ideały św. Ignacego, którymi staramy się żyć i przekazywać je studentom - odpowiada o. Jacek Poznański. - To tzw. cura personalis - troska o indywidualną osobę. Mimo że w WAJ-u działa wiele grup, staramy się wraz z pozostałymi duszpasterzami: o. Robertem Grzywaczem SJ oraz o. Dariuszem Dańkowskim SJ widzieć konkretne osoby i ich szczególną sytuację. To, na czym nam też zależy, to kształtowanie młodych ludzi na samodzielnych i odpowiedzialnych chrześcijan, którzy widzą swoją wiarę i zaangażowanie w Kościół wielowymiarowo: w wymiarze intelektualnym, duchowym, emocjonalnym i wspólnotowym. Chcemy towarzyszyć studentom w tym odkrywaniu pełni człowieczeństwa i pełni wiary.

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

"Różowe zakonnice" - nieprzerwana modlitwa, która podtrzymuje wiarę w czasach kryzysu

2025-04-11 21:14

[ TEMATY ]

zakon

Siostry Służebnice Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji

Od 1915 roku w Filadelfii grupa zakonnic poświęciła swoje życie nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu. Te różowe zakonnice, zrodzone z charyzmatu niemieckiego świętego Arnolda Janssena, nadal stanowią duchowy filar, który wspiera misję Kościoła swoimi modlitwami i towarzyszy cierpieniom świata.

Janssen urodził się w 1837 roku i zmarł w 1909 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w wieku 24 lat. Szybko zrozumiał, zwłaszcza podczas modlitwy i nabożeństw, że jego misją jest kształcenie księży do ewangelizacji w krajach obcych. W 1875 roku założył seminarium misyjne w małym miasteczku w Holandii, co dało początek Towarzystwu Słowa Bożego.
CZYTAJ DALEJ

Niedziela Palmowa

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia.

W ciągu wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha, Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści ( por. Mt 21, 1-10; Mk 11, 1-11; Łk 19, 29-40; J 12, 12-19), a także rozważa Jego Mękę. To właśnie w Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się jak najdokładniej "powtarzać" wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria. Według jej wspomnień patriarcha wsiadał na oślicę i wjeżdżał do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go w radości i w uniesieniu, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Anastasis (Zmartwychwstania), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Owa procesja rozpowszechniła się w całym Kościele mniej więcej do XI w. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego była początkowo wyłącznie Niedzielą Męki Pańskiej, kiedy to uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jerusalem. Obie tradycje szybko się połączyły, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i Męka) . Przy czym, w różnych Kościołach lokalnych owe procesje przyjmowały rozmaite formy: biskup szedł piechotą lub jechał na osiołku, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre też przekazy zaświadczają, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów (czyżby nawiązanie do gestu Piłata?). Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę Męki Pańskiej zgromadzili się przed kościołem (zaleca, nie nakazuje), gdzie powinno odbyć się poświęcenie palm, odczytanie perykopy ewangelicznej o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła. Podczas każdej Mszy św., zgodnie z wielowiekową tradycją czyta się opis Męki Pańskiej (według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza - Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). W Polsce istniał kiedyś zwyczaj, że kapłan idący na czele procesji trzykrotnie pukał do zamkniętych drzwi kościoła, aż mu otworzono. Miało to symbolizować, iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy nieba. Inne źródła przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą leżący na ziemi w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał: "Witaj krzyżu, nadziejo nasza!". Niegdyś Niedzielę Palmową na naszych ziemiach nazywano Kwietnią. W Krakowie (od XVI w.) urządzano uroczystą centralną procesję do kościoła Mariackiego z figurką Pana Jezusa przymocowaną do osiołka. Oto jak wspomina to Mikołaj Rey: "W Kwietnią kto bagniątka (bazi) nie połknął, a będowego (dębowego) Chrystusa do miasta nie doprowadził, to już dusznego zbawienia nie otrzymał (...). Uderzano się także gałązkami palmowymi (wierzbowymi), by rozkwitająca, pulsująca życiem wiosny witka udzieliła mocy, siły i nowej młodości". Zresztą do dnia dzisiejszego najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby gardła według naszych dziadków jest właśnie bazia z poświęconej palmy, którą należy połknąć. Owe poświęcone palmy zanoszą dziś wierni do domów i zawieszają najczęściej pod krzyżem. Ma to z jednej strony przypominać zwycięstwo Chrystusa, a z drugiej wypraszać Boże błogosławieństwo dla domowników. Popiół zaś z tych palm w następnym roku zostanie poświęcony i użyty w obrzędzie Środy Popielcowej. Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, wprowadza nas coraz bardziej w nastrój Świąt Paschalnych. Kościół zachęca, aby nie ograniczać się tylko do radosnego wymachiwania palmami i krzyku: " Hosanna Synowi Dawidowemu!", ale wskazuje drogę jeszcze dalszą - ku Wieczernikowi, gdzie "chleb z nieba zstąpił". Potem wprowadza w ciemny ogród Getsemani, pozwala odczuć dramat Jezusa uwięzionego i opuszczonego, daje zasmakować Jego cierpienie w pretorium Piłata i odrzucenie przez człowieka. Wreszcie zachęca, aby pójść dalej, aż na sam szczyt Golgoty i wytrwać do końca. Chrześcijanin nie może obojętnie przejść wobec wiszącego na krzyżu Chrystusa, musi zostać do końca, aż się wszystko wypełni... Musi potem pomóc zdjąć Go z krzyża i mieć odwagę spojrzeć w oczy Matce trzymającej na rękach ciało Syna, by na końcu wreszcie zatoczyć ciężki kamień na Grób. A potem już tylko pozostaje mu czekać na tę Wielką Noc... To właśnie daje nam Wielki Tydzień, rozpoczynający się Niedzielą Palmową. Wejdźmy zatem uczciwie w Misterium naszego Pana Jezusa Chrystusa...
CZYTAJ DALEJ

Watykan wydał nowy dekret. Chodzi o dyscyplinę intencji Mszy Świętych

2025-04-13 13:38

[ TEMATY ]

Watykan

dekret

dyscyplina intencji

Mszy Święte

BP KEP

Dykasteria ds. Duchowieństwa wydała dekret ws. dyscypliny intencji Mszy Świętych. Dekret został zatwierdzony przez Ojca Świętego Franciszka, w dniu 13 kwietnia 2025 roku, w Niedzielę Palmową. Papież nakazał ogłoszenie dekretu i ustalił, że wchodzi on w życie w dniu 20 kwietnia 2025 roku, w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. Dekret podpisał kard. Lazzaro You Heung-sik, prefekt Dykasterii ds. Duchowieństwa.

Publikujemy robocze tłumaczenie fragmentu zawierającego przepisy zawarte w Dekrecie Dykasterii ds. Duchowieństwa ws. dyscypliny intencji Mszy Świętych. Oficjalne tłumaczenie całego dekretu zostanie wkrótce opublikowane w polskim wydaniu L’Osservatore Romano:
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję