W zabytkowej, XIX-wiecznej, malowanej drewniano-murowanej chałupie nieopodal rynku w Olsztynie, tuż przy drodze prowadzącej do Biskupic, znajduje się jedna z nielicznych nie tylko w Polsce, ale i Europie ruchoma szopka przedstawiająca sceny biblijne z życia Najświętszej Maryi Panny.

Jej autor, Jan Wiewiór, twórca pochodzący z terenów Kotliny Kłodzkiej, a od lat rodzinnie osiadły w Częstochowie, rzeźbił ją przez 15 lat, choć doliczając czas, kiedy „rodziła się” ona w głowie pana Jana, trzeba by dołożyć pewnie drugie tyle albo jeszcze więcej. Co ciekawe, szopka nadal nie jest w pełni ukończona, gdyż autor „Betlejemowa pod strzechą” - jak nazywa swe dzieło - ciągle ją rozbudowuje. Dawno już zabrakło miejsca w drewnianej chacie, zatem część rzeźb luźniej związanych tematycznie z samą szopką, można oglądać na podwórku przed chatą, gdzie łatwo rozpoznamy m.in. kilkumetrowej wysokości wieżę kościoła Mariackiego w Krakowie. Odważniejszy zwiedzający może podejść też do domku wiedźmy, a turyści o zdecydowanie mocnych nerwach mogą zostać zaproszeni przez pana Jana i jego syna do podziemnego lochu, w którym powstaje najnowszy fragment ekspozycji - scena związana z lokalną legendą o Maćku Borkowicu oraz sławną bitwą o olsztyński zamek, którego załogą dowodził Kacper Karliński. Olsztyński zamek utrwalony został także w samej szopce - jego bowiem sylwetka wznosi się nad scenami z życia Maryi.

Do olsztyńskiej szopki przybywają turyści z całego kraju. Jedni, bo przeczytali o niej w Internecie bądź usłyszeli od znajomych, inni, trochę przypadkowo, bo zaciekawiła ich sama pomalowana na niebiesko chata, jej żółte ozdobione wzorami kwiatowymi okiennice i smukły anioł stojący przy furtce, który najwyraźniej zapraszał ich do wejścia. A jak już weszli, zobaczyli to cudo i usłyszeli opowieści pana Jana, który to jakby talentów miał mało, od roku 2007 dzierży tytuł Mistrza Mowy Polskiej, to postanowili nie tylko sami wracać w to miejsce, ale rozsławiać je wśród przyjaciół. - Słyszałem o niej wcześniej, lecz to, co zobaczyłem w środku przerosło moje oczekiwania. Nie spodziewałem się, że w tym regionie mogą występować szopki, które swoją genezę mają w Czechach i Bawarii - zachwycał się po wyjściu turysta z Warszawy, którego żona trochę na siłę przywiozła na Jurę Krakowsko-Częstochowską.

Na szopkę składa się 800 figur z drewna lipowego, w tym 300 postaci ruchomych. Ile domowych pralek „straciło życie”, by zasilić silnikami mechanizm szopki, wie najlepiej żona pana Jana, Danuta. Nigdy jednak nie była przeciwna pasji męża, wręcz odwrotnie, gdy na artystę przychodziły chwile zwątpienia, to ona dopingowała go do działania. W dużej mierze to właśnie pani Danucie możemy więc zawdzięczać powstanie i piękno olsztyńskiej szopki.

W „Betlejemce”, przy żłóbku Jezusa, uwagę zwiedzających zwraca smutna - inna niż w typowych szopkach - Matka Boża. Pan Jan, tłumacząc swoją wizję, przybliża oglądającym dwie legendy o przyczynach Jej smutku. Jakie? Najlepiej przekonać się samemu, odwiedzając szopkę. Obok Świętej Rodziny oglądający szopkę zauważają także małego chłopca uderzającego w bębenek - to mały Karol Wojtyła. Tuż obok, już jako bł. Jan Paweł II, wraca do nieba. Adorują go trzy anioły. Te ostatnie stanowią bardzo ważny element szopki, ale i całego „królestwa” pan Wiewióra. Są wszędzie. Piękne, smukłe, zwane są aniołami olsztyńskimi (jeden z nich, pokaźnych rozmiarów, wita przybywających do Olsztyna od strony Częstochowy). Na miejscu można sobie jednego kupić - rzeźbione przez Jana Wewióra anioły i szopki bożonarodzeniowe są wspaniałym pomysłem na prezent nie tylko na Gwiazdkę. Chętnie je kupują przybywający do „Betlejemowa” pewni, że aniołowie przywiodą ich tu jeszcze nie jeden raz. Z każdą wizytą bowiem można zauważyć nowe elementy i figurki - artystyczna wyobraźnia pana Jana zdaje się nie mieć granic.