Reklama

Niedziela Łódzka

Święto sztuki w Łodzi

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Ochotną myśl, ochotne serce w sobie czuję. Nowy psalm Panu, nową pieśń gotuję” – motto tegorocznego XVII Międzynarodowego Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej zaczerpnięto z Psałterza Dawidów Jana Kochanowskiego. Ta fraza zachęca do podejmowania takich wyzwań artystycznych, które pozwolą wznieść się ponad obowiązujące trendy i trwać poza ich ramami. Jest to tym bardziej niezbędne, że z każdym dniem wzmaga się ekspansja antykultury promującej dewiacje, bluźnierstwa, skandale. Dążącej do zniszczenia takich wartości, jak rodzina, miłość, religia, patriotyzm. W obliczu tych zagrożeń artyści powinni czuć się powołani do tworzenia i promowania kultury dzięki której „człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem” (Jan Paweł II). Jedynie taka kultura może ocalić jednostki i społeczeństwa przed zatraceniem, które niesie antysztuka.

Przykładem wspaniałego dzieła scenicznego inspirowanego chrześcijańskim przesłaniem było „Zwiastowanie” Paula Claudela, spektakl pokazał Teatr Polski z Warszawy. Sztuka, której akcja toczy się w średniowiecznej Francji, opowiada o wierze, zaufaniu do Boga, a także o powołaniu, które może odmienić życiowe plany. Anne Vercors, właściciel zasobnego gospodarstwa opuszcza rodzinne strony, by wyruszyć w samotną pielgrzymkę do Jerozolimy. Zdając sobie sprawę, że z tej pielgrzymki może nigdy nie powrócić, oddaje swoją starszą córkę Wiolenę wraz z dorobkiem całego życia przybranemu synowi. Czy losy rodziny Anne ułożą się tak, jak on tego pragnął? Czy też plany Boże są inne?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reżyser Lembit Peterson nadał „Zwiastowaniu” postać scenicznego misterium, które rozważa kwestie miłości, życia doczesnego, wieczności, Bożego powołania i tego, jak ludzie je pojmują. Wszystkie postaci występujące w tym dramacie dają świadectwo, że Chrystus żyje. Świetne kreacje aktorskie stworzyli – Jerzy Schejbal (Anne Vercors) i Halina Łabonarska jako jego żona.

Reklama

Kolejny spektakl zaprezentowany przez zespół Teatru Polskiego nosił tytuł „Quo vadis – słowami Sienkiewicza, Eliota, Audena i innych”, został przygotowany przez Janusza Wiśniewskiego. Tytułowe pytanie mogłoby dzisiaj brzmieć „Dokąd zmierzasz, Europo?”, która rezygnujesz ze swojej tożsamości, odrywasz się od chrześcijańskich korzeni, porzucasz Boże przykazania, skazując się na życie bez Boga i na pastwę antyludzkich ideologii. Przedstawienie Wiśniewskiego stawia zasadnicze pytania odnoszące się do sytuacji współczesnego świata i człowieka. Fascynujący od strony wizualnej, perfekcyjnie zrealizowany przez zespół aktorski spektakl festiwalowa publiczność nagrodziła długo niemilknącymi brawami.

Wyjątkowym wydarzeniem Festiwalu była wystawa arcydzieł malarstwa polskiego ze zbiorów Lwowskiej Narodowej Galerii Sztuki – „Opus Sacrum. Opus Profanum”. Złożyły się na nią dzieła malarzy polskich tworzących od połowy XVIII do wieku XX. Wśród obrazów o tematyce religijnej dominują dwa płótna pędzla barokowego malarza Szymona Czechowicza, tworzącego w połowie XVIII wieku. Jest też wspaniały obraz przedstawiający Matkę Bożą, który namalował Witold Pruszkowski, i inne. Na wystawie nie zabrakło dzieł takich mistrzów, jak: Marcello Bacciarelli, Jan Matejko, Henryk Siemiradzki, Olga Boznańska, Jacek Malczewski, Juliusz Kossak, Artur Grottger, Kazimierz Sichulski, Ludomir Benedyktowicz. Arcydzieła malarstwa polskiego można podziwiać w Centralnym Muzeum Włókiennictwa (ul. Piotrkowska 282) do 20 stycznia 2014 r.

Wśród wydarzeń pierwszego festiwalowego tygodnia ważne miejsce zajęła również muzyka. Wielkim zainteresowaniem publiczności cieszyły się koncerty zespołów: „The King’s Singers”, Morphing Chamber Orchestra z solistą Andreasem Schollem, „2TM2,3”, „Huberman Trio”, „Jagodziński Trio & Agnieszka Wilczyńska” czy Scholi Cantorum i Chóru Uniwersyteckiego „Benedictus” z Katolickiego Uniwersytetu w Ružomberoku.

Od siedemnastu już lat organizatorem Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej w Łodzi jest dyrektor Europejskiego Centrum Kultury LOGOS – ks. prał. Waldemar Sondka wraz ze współpracownikami.

2013-11-26 16:08

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przedmioty wyimaginowane i pejzaże mistyczne

[ TEMATY ]

sztuka

malarstwo

Obrazy Mariana Kępińskiego, to świat swoistej zadumy nad wiecznością. Pełne powagi i dostojeństwa, ładu i harmonii, są poetyckim komentarzem do marzeń z głęboką warstwą duchowej więzi autora z Bożym zamysłem piękna. Widok skadrowanego wycinka pejzażu łąki (ogrodu?) kojarzę z wczesną twórczością Giorgio de Chirco (1911-18), w której pojawiają się arkady uciekające w głąb, tajemnicze cienie, przerażające nas, żyjących, swą obcością.

Najpełniej odbieram siedem obrazów Marian Kępińskiego pokazujących pejzaż łąki (ogrodu?) z 2000r. z wyrastającymi trzema przedmiotami. Przedmioty są nierealne. Trudno powiedzieć co przedstawiają. Robią wrażenie niewielkich wazoników z otworami, które za chwilę wypełnią się kwiatami. Wbrew pozorom te małe przedmioty i ich głębokie cienie przyciągają uwagę. Dlaczego? Bo wyraźnie wyznaczamy im drugą warstwę podziemną. Trzeba ją zauważyć, poznać, pogłębić i pokochać. Te pejzaże są w różnych tonacjach, od złotej, zielonej, błękitnej, różowej – po naturalny pejzaż z błękitnym niebem. Osobnymi przedmiotami są dwie kule kąpiące się w morzu w układzie symetrycznym lub pozbawione grawitacji, unoszące się w górę (Rene' Magnitte'a – Groźna pogoda). Są studnie – skojarzenie biblijne – przypominające rozmowę Pana Jezusa z Samarytanką. Jezus prześwietla jej życie, wie wszystko, wszystko rozumie i przebacza. Rozmawia delikatnie. Odgaduje jej wieczne pragnienie miłości.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Nie tylko duchowa przestrzeń

2024-04-25 11:15

[ TEMATY ]

Kurs Alpha

Parafia Czerwieńsk

Archiwum parafii

24 kwietnia odbyło się czwarte spotkanie. Uczestniczyło w nim ponad 40 osób.

24 kwietnia odbyło się czwarte spotkanie. Uczestniczyło w nim ponad 40 osób.

W parafii pw. św. Wojciecha w Czerwieńsku trwa Kurs Alpha.

To cykl 11 spotkań prowadzący do poznania i przypomnienia podstawowych prawd wiary chrześcijańskiej podanych w ciekawej i dynamicznej formie. Na każde ze spotkań składają się wspólny posiłek, katecheza i rozmowa w małej grupie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję