Reklama

Głos z Torunia

Sanktuaria diecezji toruńskiej (I)

U Matki Bożej Nieustającej Pomocy

W roku duszpasterskim „Wierzę w Syna Bożego” otwieramy cykl poświęcony sanktuariom diecezji toruńskiej. Niech wiedza o tych miejscach żywej pobożności, naznaczonych licznymi znakami doznanych łask, umocni nas w wierze w Jezusa Chrystusa, a także w szczególnej czci do Jego Matki, która prosi, byśmy czynili wszystko, co On nam powie Ks. Paweł Borowski

Niedziela toruńska 4/2014, str. 1, 4-5

[ TEMATY ]

sanktuarium

Ks. Paweł Borowski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Postać Madonny z Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce wyłania się ze złotego tła, które symbolizuje niebo i nieskończoność. Piękno duchowe Maryi artysta oddał zgodnie z kanonami orientalnej urody: twarz owalna, oczy oliwkowe, rzęsy czarne, nos delikatny, usta małe, dłonie wysmukłe. Na welonie okrywającym ramiona i głowę umieścił dwie gwiazdy – znaki dziewictwa Maryi – Gwiazdy Zarannej i Gwiazdy Morza. Świętość Matki Bożej zaznaczył aureolą skomponowaną z motywów roślinnych. Oblicze Maryi, pochylone ku Synowi, wyraża smutek, przeczucie Jego męczeństwa. Atrybuty przyszłej męki dzierżą Archanioł Michał (z lewej) i Archanioł Gabriel. Pierwszy trzyma naczynie z wetkniętymi włócznią i trzciną z gąbką, drugi – krzyż i gwoździe. Dzieciątko w odruchu lęku tuli się do Matki. Jego dziecinna twarzyczka, zielona tunika symbolizująca element ziemi i sandałek spadający z nogi przypominają, że Jezus Chrystus jest człowiekiem; złote tło i purpurowa peleryna są atrybutami Jego boskości i królewskości. Jest Bogiem i człowiekiem w jednej osobie. Według niektórych interpretacji spadający sandałek jest znakiem spełnienia zapowiedzi św. Jana Chrzciciela o przybyciu Mesjasza (Mk 1, 7). Matka Boża nie patrzy na Syna; zdaje się ogarniać czułym spojrzeniem patrzących na obraz, a w szerszej perspektywie – wszystkich ludzi, wyrażając gotowość do śpieszenia im z pomocą. Dlatego upowszechnił się tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ikona została wykonana według schematu kompozycyjnego typu „Hodegetria”, czyli „Wskazująca drogę”. Maryja prowadzi bowiem do Jezusa; centrum kompozycyjne obrazu stanowi splot rączek Dzieciątka z Jej dłonią, która jednocześnie wskazuje na Syna Bożego. Papież Franciszek przypomina, że pocieszająca Matka będzie towarzyszyła męce Chrystusa, który słowami skierowanymi z krzyża do Niej i św. Jana (J 19, 26-27) „pozostawił nam swoją Matkę jako naszą Matkę”. Jej czciciele gromadzący się w maryjnych sanktuariach przed Jej ikoną wierzą, że „jest Tą, która rozumie wszystkie cierpienia” („Evangelii gaudium”, 286).

Reklama

Matka Nieustającej Pomocy

Pochodzenie wizerunku Matki Bożej Nieustającej Pomocy nie jest bezspornie ustalone. Według tradycji jego twórcą jest św. Łukasz Ewangelista. Droga ikony miała wieść z Antiochii, skąd pochodził święty, poprzez Konstantynopol (gdzie przebywała od IV do XV wieku), przez Kretę do Rzymu. Niektórzy znawcy szacują jej powstanie na XIII lub XIV wiek. Według legendy do Wiecznego Miasta przywiózł ją pewien kupiec uratowany z załogą podczas burzy morskiej za sprawą modlitwy przed ikoną. Po jego śmierci w 1499 r. obraz uroczyście przeniesiono do kościoła pw. św. Mateusza. W dobie napoleońskiej świątynia została zburzona, jednak księża uchronili obraz przed profanacją, oddając go do kościoła św. Euzebiusza. Stamtąd został przeniesiony do kościoła św. Marii z Posterula, gdzie 40 lat wisiał zapomniany w bocznej kaplicy. Tam odnalazł go o. Michael Marchi, redemptorysta. Dzięki staraniom zakonnika papież Pius IX, który w dzieciństwie modlił się przed tym wizerunkiem Maryi, powierzył go redemptorystom. 26 kwietnia 1866 r. po odrestaurowaniu przez polskiego malarza Leopolda Nowotnego, w procesji, której towarzyszyły cudowne uzdrowienia, ikonę przeniesiono do kościoła pw. św. Alfonsa, gdzie wystawiona do kultu publicznego przebywa do tej pory. 23 czerwca 1867 r. odbyła się jej papieska koronacja. W 1876 r. zostało ustanowione święto Błogosławionej Dziewicy Maryi pw. Nieustającej Pomocy, którego celebrację ostatecznie ustalono na 27 czerwca. Papież Pius IX miał powiedzieć redemtorystom: „Uczyńcie ten obraz znany na całym świecie”. Ci wypełnili powierzoną sobie misję, gdyż w tysiącach kościołów i kaplic na całym świecie, gdzie znajdują się otoczone czcią kopie obrazu, odprawiane jest cotygodniowe nabożeństwo, czyli Nieustanna Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Niezliczone są Jej wizerunki w domach prywatnych.

Toruńskie sanktuarium

Bielańską kopię obrazu namalował Józef Burhardt na desce o wymiarach 41 x 52 cm w 1901 r. Obraz został w 1903 r. poświęcony przez papieża Leona XIII dla parafii w Osieku w diecezji płockiej, a w 1920 r. sprowadzony do Warszawy. W tym samym roku przybyli do Torunia ojcowie redemptoryści, którzy szerzyli kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy wyobrażonej w ikonie. 17 czerwca 1928 r. wprowadzili ją uroczyście do nowej kaplicy na Bielanach (stąd często pojawiająca się nazwa Bielańska Matka, Bielańska Pani). „Wszędzie wierni wskutek modlitwy przed tymi obrazami otrzymywali niezwykłe łaski. Ufamy, że także na Toruń spłynie obfity zdrój łask przez obraz z bielańskiego kościoła” – czytamy w „Słowie Pomorskim”. Tego dnia zapisało się do Arcybractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy 2 tys. osób. W 1936 r. powstała Straż Honorowa, która obok modlitw przed cudownym obrazem podjęła dzieła miłosierdzia. Wprowadzono sobotnie nabożeństwo różańcowe oraz trwający do dziś zwyczaj pisania i czytania próśb i podziękowań do Matki Nieustającej Pomocy. We wrześniu 1939 r. Niemcy aresztowali redemptorystów, zbezcześcili obraz. Od zagłady uratowali go Józefa i Franciszek Jeziorscy, przechowując go w swoim domu. 22 czerwca 1947 r. wprowadzono cudowną ikonę z powrotem do kaplicy. 12 grudnia 1951 r. odprawiono pierwsze nabożeństwo nieustannej nowenny. 29 listopada 1962 r. na prośbę bp. Kazimierza J. Kowalskiego, wielkiego orędownika Matki Bożej Nieustającej Pomocy, papież Jan XXIII ogłosił Ją główną patronką diecezji chełmińskiej. 16 kwietnia 1967 r. Paweł VI udzielił zgody na uroczystą koronację wizerunku. 1 października 1967 r. w obecności 12 biskupów, 300 kapłanów oraz 30 tys. wiernych dokonał jej Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński, czciciel Maryi, który wcześniej powierzył Jej polski naród. Przed koronacją odczytano bullę papieską i listy od przełożonego generalnego Zgromadzenia Redemptorystów Tarsicio Amarala oraz kard. Karola Wojtyły, który żywił szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, czemu później także dawał wyraz jako Jan Paweł II. 27 czerwca 1992 r. bp Andrzej Suski powierzył Matce Bożej Nieustającej Pomocy jako głównej patronce nowo utworzoną diecezję toruńską, a kościół Redemptorystów pw. św. Józefa uczynił sanktuarium diecezjalnym. 17 czerwca 2004 r. decyzją Stolicy Apostolskiej toruńskie sanktuarium zostało afiliowane do Bazyliki Matki Bożej Większej (Santa Maria Maggiore) w Rzymie. Dzięki temu zyskało m.in. możliwość uzyskania tych samych odpustów, jakie są przywilejem rzymskiej bazyliki.

Dziękuję za pomoc o. dr. Wojciechowi Zagrodzkiemu CSsR, proboszczowi parafii św. Józefa i kustoszowi sanktuarium diecezjalnego.

Warto przeczytać: Waldemar Rozynkowski, „Z dziejów sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu”; „Sanktuaria maryjne diecezji toruńskiej”. Praca zbiorowa pod. red. ks. Mirosława Mroza i Waldemara Rozynkowskiego; Joan Carroll Cruz, „Cudowne wizerunki Najświętszej Maryi Panny”; www.jozeftorun.pl; Maciej Sadowski CSsR, „Redemptorystowskie ślady na drodze życia Karola Wojtyły w latach 1941-1978” (www.redemptor.pl/niusy_pliki/wojtyla_sadowski.pdf)

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2014-01-23 11:53

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Powrót Pani do Lipia

Niedziela warszawska 29/2017, str. 6

[ TEMATY ]

obraz

obraz

sanktuarium

Archiwum parafii

Okolice Grójca są największym w Polsce i jednym z największych w Europie zagłębiem sadowniczym. Jest to także miejsce wielu sanktuariów, a kult maryjny jest najpiękniejszym owocem tej ziemi

Kilka kilometrów od słynnego w okolicy sanktuarium w Lewiczynie znajduje się kościół pw. Świętej Trójcy w Lipiu. To sanktuarium dziś trochę zapomniane, ale ma bogatą tradycję i historię. Lipie jest bowiem wymieniane w XVIII i XIX-wiecznych spisach sanktuariów maryjnych w Polsce tuż obok Lewiczyna.

CZYTAJ DALEJ

W świetle Eucharystii, w ciszy konfesjonału - paulini i Jasna Góra

2024-03-28 10:33

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Karol Porwich/Niedziela

Patriarcha Zakonu Paulinów św. Paweł z Teb przez wielu skazany na śmierć głodową na pustyni, doświadczył Bożej troski i był z Bożej Opatrzności karmiony chlebem. Dziś prawie pół tysiąca paulinów każdego dnia Chlebem Eucharystycznym karmi ludzi na 4 kontynentach. W sercu Zakonu na Jasnej Górze żyje ponad 70 kapłanów. Misję tego miejsca i posługujących tu paulinów, wciąż określają słowa św. Jana Pawła II, że „Jasna Góra to konfesjonał i ołtarz narodu”. Sprawowanie Eucharystii jako centrum życia całej wspólnoty i pracy apostolskiej paulinów wpisane jest w ich zakonne konstytucje.

Na Mszę św…po cud

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję