Przypomnijmy sobie wydarzenie opisane na kartach Ewangelii, jak Bóg prowadził Apostołów, którzy pewnego razu znaleźli się w zagrożeniu na Jeziorze Tyberiadzkim. Nastąpiła burza i wielki dramat, przerażenie: „Panie, ratuj, giniemy!”. Jezus mówi: „Czemu bojaźliwi jesteście małej wiary, czemu się boicie, jestem z wami, zawsze was pilnuję, zawsze o was dbam, zawsze jesteście mi drodzy i kochani. Dlaczego jesteście bojaźliwi”. I potwierdza to, co mówi. Rozkazuje wichrom i jezioru i nastaje głęboka cisza. Jest zdziwienie, kim On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne.
Ta burza na morzu, to płynięcie łodzi z Jezusem i z uczniami, jest obrazem życia i działania Kościoła. Czasem mówimy, że Kościół jest łodzią, która płynie przez ocean historii. I są różne chwile, są różne etapy płynięcia – spokojne, pogodne, ale też dramatyczne, pełne burz, kiedy jest niepewność, kiedy jest zagrożenie. Jak popatrzymy na dzieje Kościoła, to możemy te różne okresy odnaleźć i jakoś je określić. Pan Bóg jest zawsze z człowiekiem, i w chwilach spokojnych, pogodnych, i w chwilach burz i doświadczeń. „Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, zła się nie uleknę, bo Ty jesteś ze mną” – wyznaje psalmista, wierzący. Bóg zawsze jest z człowiekiem. Zapewniał już w Starym Pierwszym Przymierzu. „Chociażby matka o tobie zapomniała, to Ja o tobie nie zapomnę, bo góry mogą się rozstąpić i pagórki się zachwiać, ale moja miłość nigdy nie odstąpi od ciebie. Umiłowałem cię miłością odwieczną”.
Sami winniśmy być o tym przekonani i to nasze przekonanie przekazywać innym, żeby wierzyli w Bożą Opatrzność, w miłość Bożą, cokolwiek się dzieje. Kościołem i światem kieruje naprawdę Bóg. On jest Gospodarzem nieba i ziemi. Także porównujemy życie każdego z nas, każdego człowieka, nie tylko życie Kościoła, dzieje świata do tej łodzi, ale także życie indywidualne porównujemy do łodzi, która właśnie płynie po morzu, czy po oceanie świata, Kościoła. I w naszym życiu osobistym są chwile spokojne, kiedy spokojnie śpimy, wypoczywamy, kiedy jest mniej zmartwień, ale też przychodzą chwile dramatyczne, chwile trudne. I co wtedy? No właśnie, trzeba przetrzymać, trzeba pamiętać, że w łodzi mego życia nie jestem sam. Jest zawsze przy mnie Chrystus. Bardzo nam się spodobało to wyznanie Ojca Świętego Benedykta XVI, gdy ustępował. Papież powiedział wtedy: „Zawsze wierzyłem, że Pan jest, że zawsze mogę liczyć w każdym problemie na Niego”, i to było piękne.
Oprac. ks. Łukasz Ziemski
