Odkryto jedną z zagadek sulejowskiego opactwa cysterskiego

Konserwatorzy ustalili autora obrazu "Wniebowzięcia NMP" z ołtarza głównego w cysterskim kościele w Sulejowie nad Pilicą. Okazał się nim nadworny malarz i klucznik króla Jana III Sobieskiego Jan Tricius, Tretko. Oprócz malowania dzieł własnych zajmował się on także konserwacją obrazów zdobiących ściany Zamku Królewskiego na Wawelu.

rm
/Sulejów
/KAI

[ TEMATY ]

historia

www.wikipedia.pl

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Odkrycia dokonano podczas prac renowacyjnych przy obrazie oraz malowideł ściennych pochodzących z XVI wieku. Konserwatorzy odkryli napis na odwrocie obrazu. Była to data namalowania obrazu i nazwisko malarza - do tej pory nie znane. Data to rok 1671 a obraz namalował nadworny malarz i klucznik króla Jana III Sobieskiego Jan Tricius, Tretko.

Data wskazuje, że obraz został namalowany ponad 100 lat wcześniej niż powstał ołtarz główny (1788 r.). - Zagadką pozostaje, gdzie przebywał wcześniej i jak znalazł się w naszej świątyni. Zapewne i wiele innych zagadek kryje nasza romańska świątynia - mówi proboszcz o. Augustyn Węgrzyn. Informuje, że odrestaurowany ołtarz główny wraz obrazem zostanie poświęcony przez bpa Henryka Tomasika 17 października 2014 roku.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Obecny ołtarz został wykonany w stylu rokokowym w 1788 roku przez Jana Millmana. Zdobi go sześć wielkich filarów, pomiędzy którymi umieszczono figury czterech Ewangelistów z atrybutami. Pod ołtarzem spoczywają szczątki sulejowskich męczenników.

Reklama

W ubiegłym roku cysterski klasztor w Sulejowie został wpisany na listę Pomników historii. Jest to pierwszy obiekt w diecezji radomskiej, który trafił na prestiżową listę zabytków o szczególnym znaczeniu dla kultury kraju.

Początki opactwa w Sulejowie to 1176 rok. W kapitularzu, który zachował cechy romańskie, obecnie mieści się muzeum, zawierające cenne eksponaty: wizerunek Kazimierza Sprawiedliwego, opata Schenkinga, unikalny tryptyk przedstawiający Trójcę Świętą z pierwszej połowy XVI w. oraz liczne szaty liturgiczne. Po skrzydle południowym pozostały fundamenty i ściana południowa, po zachodnim tylko fundamenty.

2014-09-03 17:57

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Uroczystości w rocznicę pierwszej wywózki

Niedziela świdnicka 9/2014, str. 3

Krystyna Smerd

Ryszard Wyszyński

W lutym minęła 74. rocznica pierwszej wywózki na Sybir. W Wałbrzychu, jak co roku pamięć o naszych rodakach, którzy nigdy nie powrócili z nieludzkiej ziemi, uczczona została złożeniem kwiatów przed pomnikiem Ofiar Golgoty Sybiru przy kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Piaskowej Górze oraz okolicznościową Mszą św. Uroczystość zorganizował Związek Sybiraków Koło w Wałbrzychu, który wystawił też swój poczet sztandarowy. Kwiaty przed pomnikiem złożyli prezydent Wałbrzycha Roman Szełemej, prezes Zarządu Oddziału Związku Sybiraków w Wałbrzychu Stanisław Sznajder oraz prezes wałbrzyskiego Koła Związku Sybiraków Joanna Baniukiewicz. Na placu zgromadzili się członkowie Związku Sybiraków oraz delegacja młodzieży szkolnej Publicznego Gimnazjum nr 6 im. Janusza Korczaka. Po złożeniu kwiatów uczestnicy uroczystości udali się do pobliskiego kościoła, gdzie odprawiona została okolicznościowa Msza św. Mszę celebrowali proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia NMP ks. Krzysztof Moszumański oraz ks. Józef Pająk – kapelan sybiraków Koła Związku w Wałbrzychu. W pięknej i wzruszającej homilii do losów Polaków, którzy po wybuchu II wojny światowej znaleźli się w strefie okupacji sowieckiej i zostali wywiezieni na Syberię całymi rodzinami tylko za to, że byli Polakami, gdzie trafili do obozów pracy, z których nie powróciło tak wielu, odniósł się ks. Moszumański. Po Mszy św. kolejnym punktem obchodów 74. rocznicy rozpoczęcia wywózki było spotkanie sybiraków z uczniami Publicznego Gimnazjum nr 6 na Piaskowej Górze w budynku szkoły, na którym młodzież wystąpiła z okolicznościowym patriotycznym programem.

CZYTAJ DALEJ

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

O. Waldemar Pastusiak, paulin

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ

#PodcastUmajony (odcinek 5.): Ile słodzisz?

2024-05-04 22:24

Ks. Podlewski

[ TEMATY ]

Ks. Tomasz Podlewski

#PodcastUmajony

Mat. prasowy

W czym właściwie Maryja pomogła Jezusowi, skoro i tak nie mogła zmienić Jego losu? Dlaczego warto się Jej trzymać, mimo że trudności wcale nie ustępują? Zapraszamy na piąty odcinek „Podcastu umajonego”, w którym ks. Tomasz Podlewski opowiada o tym, że czasem Maryja przynosi po prostu coś innego niż zmianę losu.

Zamknij X