Różaniec Krucjaty Życia

Modlitwa publiczna, która w założeniu Stowarzyszenia miała wynagradzać Bogu za grzechy publicznego odrzucania Jego Prawa, domagała się odpowiedniego jej zorganizowania. W 1991 r. podjęto zatem dzieło zakładania i animacji wspólnot Żywego Różańca w obronie życia. Krzyżowcy Najświętszego Serca Pana Jezusa jako formę modlitwy wybrali Różaniec fatimski, jako że przesłanie objawień fatimskich wzywa właśnie do wynagrodzenia Bogu, wskazując przy tym właśnie na Różaniec. Specyfiką tego Różańca jest powtarzane po każdej tajemnicy znane wezwanie: "O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź do nieba wszystkie dusze, a szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia". Tym samym związek z orędziem fatimskim wskazał na czas tej modlitwy: pierwszą sobotę każdego miesiąca. Wybrano też stałą godzinę tej modlitwy: jest to godzina 17.00. Wszelkie wyjątki od tych założeń zaznaczone są w informatorze Stowarzyszenia.
Ze względu na zachowanie publicznego charakteru tegoż wynagrodzenia postanowiono, że modlitwa ta, o ile będzie to możliwe, powinna odbywać się w kościołach katedralnych poszczególnych diecezji Francji. Wspólnoty te zatem w większości powstały przy katedrach, a wyjątkowo przy innych kościołach danej diecezji. W ten sposób dotychczas powstało i działa ok. 95 takich wspólnot na terenie Francji, a ponadto modlitwa w obronie życia jest zanoszona w Szwajcarii, Luxemburgu, Włoszech, Belgii, Flamandii i Kanadzie. Począwszy od pierwszej soboty września 2002 r. do tej wspólnoty modlitwy dołączyli również parafianie i pielgrzymi z sanktuarium w Tarnowcu (diec. rzeszowska), gdzie znajduje się jedyna w Polsce Kalwaria Trzeciego Tysiąclecia.
Stowarzyszeniu przyświecają słowa Jana Pawła II, który wzywa: "Wielka modlitwa w intencji obrony życia, która przebiegnie świat, jest dzisiaj naglącą koniecznością" (...). Pamiętając o nich członkowie Stowarzyszenia dążą do zaangażowania w tę wielką modlitwę możliwie liczne wspólnoty oraz troszczą się, by była to publiczna modlitwa zanoszona w jedności i pokorze, przez wstawiennictwo Pokornej Służebnicy Pana - Jego Matki, Maryi, która miażdży głowę węża.