Mokre - nazwa miejscowości wywodzi się od położenia na podmokłym i bagnistym niegdyś terenie w pobliżu rokrocznie wylewającej rzeczki Topornicy. Pierwsza wzmianka o Mokrem pochodzi z 1430 r. Od 1880 r. wieś była siedzibą Gminy. Na początku XX w. w czynie społecznym wybudowano w stylu neogotyckim kaplicę św. Antoniego.
W okresie międzywojennym Mokre uzyskało zaszczytny tytuł "Wzorowa Wieś" i zajęło II miejsce w ówczesnej Rzeczpospolitej po Liskowie. Również w tym okresie wybudowano lotnisko, które odwiedził Marszałek Rydz-Śmigły. A nie tak dawno, bo w 1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II rozpoczynając swoją wizytę w Zamościu.
II Wojna Światowa nie obeszła się łaskawie z mieszkańcami Mokrego. Zostawiła również swoje piętno w naszej miejscowości. Oprócz różnych szykan ze strony okupanta wieś została wysiedlona 9 grudnia 1942 r. Część mieszkańców została wywieziona do Oświęcimia, zginęło wiele osób. Niektórzy zaginęli w świecie, a nielicznych los rzucił w różne zakątki kraju i świata.
Obecni mieszkańcy wsi w nowo wybudowanej kaplicy pod wezwaniem św. Kazimierza wmurowali tablicę pamiątkową poświęconą tym, co zaginęli podczas okupacji. Tablica ta niech przyszłym pokoleniom przypomina o tych tragicznych wydarzeniach.
Mieszkańcy, których los rzucił daleko od Mokrego, nadal czują się synami tej ziemi, powracają wspomnieniami do swojego dzieciństwa, swej małej ojczyzny, czego wyrazem jest wiersz Józefa Hałasy, który obecnie mieszka w Szczecinie, ale nie zapomina o tym, gdzie się urodził i spędził szczęśliwe dzieciństwo. A oto powracające słowa i myśli naszego współmieszkańca:

Urodziłaś mnie, utuliłaś
- Ziemio Zamojska.
A pod tą miedzą,
Gdzie wilki siedzą - dumałem.
A pod kaliną,
A pod wierzbiną - dojrzałem
- Ziemio Zamojska,
Ziemio kwitnąca,
Pachnącą chlebem i ostem
Anim cię rzucił, anim się rozstał,
Ja tylko z ciebie wyrosłem.
Anim cię zdradził, anim zbezcześcił,
Ni w karty przegrał, ni przepił
Dniami cię targał,
Nocami pieścił.
W końcu cię tutaj przeszczepił.