Reklama

Nie żyje autorka filmów o Janie Pawle II

Potwierdziły się doniesienia o zamordowaniu zaginionej w Moskwie w połowie marca br. dokumentalistki polskiego pochodzenia, 70-letniej Tamary Elżbiety Jakżyny

Niedziela Ogólnopolska 17/2015, str. 19

Episkopat.pl

Tamara Elżbieta Jakżyna

Tamara Elżbieta Jakżyna

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ciało Tamary Elżbiety Jakżyny znaleziono 15 kwietnia br. w lesie na obrzeżach Moskwy. To znana rosyjska dziennikarka i reżyserka, członkini Związku Filmowców i Związku Dziennikarzy Rosji. Ukończyła studia w Instytucie Telewizyjnym na Wydziale Dziennikarstwa Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu im. Łomonosowa. Temat jej pracy dyplomowej brzmiał: „Polski Teatr Telewizji”. Produkowała filmy o Papieżu Polaku i tłumaczyła jego poezje.

Tajemnicze morderstwo

O zaginięciu Tamary Jakżyny jako pierwsi zaalarmowali 16 marca br. jej siostra i przyjaciele, zaniepokojeni tym, że od kilku dni nie odbierała telefonów. Zgodnie z ustaleniami śledczych, które jako pierwsza upubliczniła rosyjska telewizja LifeNews, powołując się na główny zarząd Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej w Moskwie, kobietę miał 12 marca zamordować jej sąsiad. Zatrzymany mężczyzna odwoził ją do domu. Według śledczych, podczas jazdy doszło między nimi do kłótni, po której kierowca zabił kobietę. Na jego zlecenie członkowie mafii mieszkaniowej chcieli sprzedać lokum reżyserki; wystawili je wcześniej w Internecie, co zaniepokoiło sąsiadów, którzy zawiadomili policję.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Rosyjskie filmy o polskim Papieżu

Jednym z ważniejszych spośród filmów dokumentalnych i telewizyjnych Tamary Jakżyny był pierwszy rosyjski dokument o Papieżu Polaku z 2005 r.: „Nie lękaj się! Modlę się za ciebie!”. Premiera filmu miała miejsce w Moskwie 2 kwietna 2006 r. W Polsce dokument ten po raz pierwszy został pokazany w Krakowie 16 maja 2006 r., w kinoteatrze ARS: Reduta, w ramach Międzynarodowej Konferencji „Jan Paweł II – Apostoł Słowian Wschodnich”.

Film jest ekumeniczną opowieścią o życiu i nauczaniu Papieża z Polski, o jego spotkaniach z Rosjanami i Rosją, a w sposób szczególny o relacjach z prawosławiem. W jednym z wywiadów Jakżyna przyznała, że ten film jest owocem dłuższego procesu, który zaczął się od przeglądania starego notatnika. Ten szczególny rosyjski dokument jest ostatnim filmem, który zaczął powstawać za życia Ojca Świętego, i jednocześnie pierwszym dokumentem zrealizowanym po jego śmierci.

Reklama

Papież, który nie umarł

Następnym filmem wracającym do „pontyfikatu przełomu wieków” był „Papież, który nie umarł” z 2012 r. Ten dokumentalny tryptyk składa się z 50-minutowych warstw tematycznych. Jego pierwszą część stanowią wspomnienia ze spotkań z Janem Pawłem II znanych przedstawicieli świata religijnego, kulturalnego i politycznego. Druga część opowiada o życiu Papieża i jego nauczaniu. Trzecia przedstawia rolę Papieża w twórczości muzycznej polskiego kompozytora Wojciecha Kilara. Według wielu recenzentów, jest to jeden z najlepszych filmów o Janie Pawle II. Na Festiwalu Filmu Niezależnego „Okno” w 2014 r. dokument uzyskał nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Podczas obchodów Dnia Jedności Narodowej w Rosji odbyła się projekcja filmu w Centralnym Domu Pracowników Sztuki w Moskwie. Przy produkcji filmu reżyserka borykała się z problemami finansowymi. Ostatni etap tworzenia filmu wsparł Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski. Tamara Jakżyna była częstym gościem i uczestnikiem wydarzeń związanych z działalnością tego Zespołu.

Widownia się jednoczy

Na pytanie, jak Rosjanie odbierali jej film o Papieżu, w wywiadzie dla Wojciecha Raitera z KAI-u reżyserka odpowiedziała: – Jedni z dużym napięciem oczekiwali na ukazanie się filmu, inni uważali, że film o Papieżu jest w Rosji niepotrzebny, że należy wręcz zabronić jego pokazów. Jednakże osoba Ojca Świętego jest tak ważna... Mówi on nam o sprawach ważnych dla wszystkich. (...) Kiedy człowiek ogląda film, dokonuje się przemiana – nie poglądów, ale stosunku do osoby Papieża. (...) Zauważyłam, że na początku projekcji filmu niektórzy widzowie są sceptyczni, ale pod koniec (...) zaczynają rozumieć, odczuwać i przeżywać to przesłanie, które Papież nam pozostawił”.

Reklama

Tamara Elżbieta Jakżyna zaginęła wkrótce po powrocie z kolejnego pobytu w Polsce, gdzie była 3 miesiące. Jej wizyta w naszym kraju miała związek m.in. z promocją i pokazem filmu: „Papież, który nie umarł”.

* * *

Wybrana filmografia Tamary Elżbiety Jakżyny:

2012 – „Papież, który nie umarł (tryptyk o papieżu Janie Pawle II)

2011 – „Człowiek. Szkice do portretu Sokratesa Iwanowicza Starynkiewicza”

2006 – nieukończony film o baletmistrzu Borysie Ejfmanie

2005 – „Nie lękaj się! Modlę się za ciebie!” (dwuczęściowy dokument-esej o pontyfikacie Jana Pawła II)

2001 – „Wasilij Rodionowicz Pietrow” (film poświęcony 125. rocznicy urodzin znakomitego rosyjskiego basa teatru Bolszoj)

1996 – „Zbaw, Panie, lud Twój” (o rosyjskich śpiewach cerkiewnych z XVII-XVIII wieku)

1995 – „Było słychać w oddali...” (o dziejach muzyki dzwonów na Rusi)

1994 – „Słodkie marzenie” (o kompozytorze Piotrze I. Czajkowskim), koprodukcja z Francją

1991-93 – „Dotrzeć do serca” (o kompozytorze Alfredzie Sznitkem)

1990 – „Wibracje duszy” (o artyście malarzu Mikalojusie Èiurlionisie)

1988 – „Muzyka Eduarda Artiemjewa” (dwie części)

1987 – „Drogi miłości”, koprodukcja z Armenią

1986 – „Dlaczego mnie to interesuje” (o kompozytorze Andrieju Pietrowie)

1984 – „Muzyka w Teatrze im. J. Wachtangowa”; „Droga do widza”; „Święto duszy”

1983 – „Pieśń o marzeniu”

1982 – „Śpiewamy poezję”

1981 – „Muzyka w filmach Eldara Riazanowa”

2015-04-21 14:39

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Agnieszko z Montepulciano! Czy Ty rzeczywiście jesteś taka doskonała?

Niedziela Ogólnopolska 16/2006, str. 20

wikipedia.org

Proszę o inny zestaw pytań! OK, żartowałam! Odpowiem na to pytanie, choć przyznaję, że się go nie spodziewałam. Wiesz... Gdyby tak patrzeć na mnie tylko przez pryzmat znaczenia mojego imienia, to z pewnością odpowiedziałabym twierdząco. Wszak imię to wywodzi się z greckiego przymiotnika hagné, który znaczy „czysta”, „nieskalana”, „doskonała”, „święta”.

Obiektywnie patrząc na siebie, muszę powiedzieć, że naprawdę jestem kobietą wrażliwą i odpowiedzialną. Jestem gotowa poświęcić życie ideałom. Mam w sobie spore pokłady odwagi, która daje mi poczucie pewnej niezależności w działaniu. Nie narzucam jednak swojej woli innym. Sądzę, że pomimo tego, iż całe stulecia dzielą mnie od dzisiejszych czasów, to jednak mogę być przykładem do naśladowania.
Żyłam na przełomie XIII i XIV wieku we Włoszech. Pochodzę z rodziny arystokratycznej, gdzie właśnie owa doskonałość we wszystkim była stawiana na pierwszym miejscu. Zostałam oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Dominikanek. Miałam wtedy 9 lat. Nie było mi łatwo pogodzić się z taką decyzją moich rodziców, choć było to rzeczą normalną w tamtych czasach. Później jednak doszłam do wniosku, że było to opatrznościowe posunięcie z ich strony. Postanowiłam bowiem zostać zakonnicą. Przykro mi tylko z tego powodu, że niestety, moi rodzice tego nie pochwalali.
Następnie moje życie potoczyło się bardzo szybko. Założyłam nowy dom zakonny. Inne zakonnice wybrały mnie w wieku 15 lat na swoją przełożoną. Starałam się więc być dla nich mądrą, pobożną i zarazem wyrozumiałą „szefową”. Pan Bóg błogosławił mi różnymi łaskami, poczynając od daru proroctwa, aż do tego, że byłam w stanie żywić się jedynie chlebem i wodą, sypiać na ziemi i zamiast poduszki używać kamienia. Wiele dziewcząt dzięki mnie wstąpiło do zakonu. Po mojej śmierci ikonografia zaczęła przedstawiać mnie najczęściej z lilią w prawej ręce. W lewej z reguły trzymam założony przez siebie klasztor.
Wracając do postawionego mi pytania, myślę, że perfekcjonizm wyniesiony z domu i niejako pogłębiony przez zakonny tryb życia można przemienić w wielki dar dla innych. Oczywiście, jest to możliwe tylko wtedy, gdy współpracujemy w pełni z Bożą łaską i nieustannie pielęgnujemy w sobie zdrowy dystans do samego siebie.
Pięknie pozdrawiam i do zobaczenia w Domu Ojca!
Z wyrazami szacunku -

CZYTAJ DALEJ

Jezus jest dobrym pasterzem

2024-04-19 10:18

[ TEMATY ]

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Jesteśmy dziećmi mocnego i dobrego Boga. Jesteśmy domownikami Boga miłości, który jest gwarantem naszej wolności, tej prawdziwej.

Ewangelia (J 10, 11-18)

CZYTAJ DALEJ

Łomża: zakończyło się zgromadzenie plenarne COMECE

2024-04-19 20:41

[ TEMATY ]

Unia Europejska

COMECE

Łomża

pixabay.com

W Łomży zakończyło się trzydniowe (17-19 kwietnia) wiosenne zgromadzenie plenarne Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE). W 20. rocznicę rozszerzenia Unii Europejskiej, delegaci konferencji biskupich z 27 państw Unii Europejskiej wysłuchali głosów krajów Europy Środkowej i Wschodniej w świetle nadchodzących wyborów europejskich.

Zgromadzenie składało się z trzech sesji, które koncentrowały się wokół procesu integracji Unii Europejskiej, jej postrzegania z perspektywy Europy Środkowej i Wschodniej oraz przyszłych kierunków w obliczu wyzwań geopolitycznych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję