Reklama

Czasami modli się w hotelu, czasami na ringu

Z Krzysztofem Głowackim – mistrzem świata WBO wagi junior ciężkiej – rozmawia Marta Jacukiewicz

Niedziela Ogólnopolska 34/2016, str. 48-49

Daniel Krakowiak/Press Photo

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

MARTA JACUKIEWICZ: – Krzysztofie, masz córeczkę, druga urodzi się za kilka miesięcy. Czym jest dla Ciebie ojcostwo?

KRZYSZTOF GŁOWACKI: – Ojcostwo jest czymś wspaniałym i pięknym. Kiedy przychodzi na świat dziecko, całe dotychczasowe życie się zmienia. W wieku osiemnastu lat zostałem ojcem – urodziła mi się córeczka, druga – w drodze. Nie żałuję ani jednej chwili, zawsze byłem szczęśliwy. Moja córka zawsze mnie motywuje – mam dla kogo żyć, trenować i pracować.

– Twój zawód wiąże się z wyjazdami, częstym byciem poza domem. Jak wspominasz tamte lata, w których jednak nie było aż tyle możliwości komunikowania się?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– To były bardzo ciężkie czasy. Pamiętam, gdy jeździłem na kadrę przed Pekinem, ciągle nie było mnie w domu. Mimo wszystko codziennie dzwoniłem do żony. Nieraz w tamtym czasie chciałem zrezygnować ze sportu, aby wrócić do rodziny. Moja żona zawsze mnie wspierała – mówiła, że jestem dobry i żebym robił to dalej. Miałem już naprawdę dosyć wyjazdów i tego wszystkiego. To dzięki mojej żonie zostałem w boksie. Teraz mam prawie trzydzieści lat na karku i nadal wyjeżdżam (śmiech).

– I znowu masz do kogo wrócić...

– Rodzina jest dla mnie wszystkim. Życie jest zupełnie inne, kiedy masz rodzinę. Czasami jest duże napięcie psychiczne – ciężkie treningi, po prostu masz wszystkiego dosyć. Żona zawsze zadzwoni, zawsze mnie wspiera w trudnych chwilach i decyzjach. Zawsze jest ze mną. Kiedy już jestem bardzo zmęczony – jadę do Wałcza (miejscowość rodzinna) na weekend. Tam odpoczywam psychicznie. To mi bardzo pomaga w życiu.

Reklama

– Dlaczego akurat boks?

– Mam starszego brata Jacka i on zawsze mnie bił (śmiech). Mieliśmy jeden pokój i o wszystko były bójki. Wtedy nie było tak jak teraz – że dzieci mają to, co chcą. Była jedna rzecz i trzeba było się nią dzielić. A że byłem młodszy, słabszy – zawsze obrywałem (śmiech). Byłem jednak uparty i musiałem oddać. Jak brat w nocy spał, to wstawałem i wtedy był rewanż (śmiech). Chodziłem na karate, aikido – ale to mi się nie podobało. Później zainteresowałem się trochę kajakami, z pół roku trenowałem, ale też mi się nie podobało. W końcu obejrzałem walkę Tyson vs Botha (nazwiska pięściarzy) – i to był moment, kiedy zapragnąłem uprawiać boks. Miałem wtedy trzynaście lat. Dowiedziałem się, gdzie jest szkółka, poszedłem – i tak już zostało. I trwa do dziś.

– Jak wspominasz pierwszą walkę amatorską?

– Pamiętam, że na pierwszą walkę pojechałem po dwóch tygodniach treningów. Jeszcze nawet zbytnio nie potrafiłem trzymać gardy. Pamiętam też, że pierwszej nocy nie mogłem spać... Miałem wtedy wsparcie w moim bracie, który również trenował boks i w tym czasie już boksował. Mówił mi: Krzychu, co się martwisz. Wyjdziesz i zbijaj prawą ręką, lewą – bij. I tak robiłem przez pierwsze dwie rundy, w trzeciej wygrałem przed czasem. I wtedy to już mi się w ogóle spodobało. Na drugą i trzecią walkę pojechałem na eliminacje mistrzostw Polski do Szczecina. Wtedy też mieliśmy nieszczęsny wypadek z trenerem. Na szczęście nikt nie ucierpiał, ale za pół godziny już miałem walkę. Wyszedłem do ringu – wygrałem. Następnego dnia zakwalifikowałem się na mistrzostwa Polski młodzików.

– Młodzi chłopcy zwykle mają swoich idoli, jak było w Twoim przypadku?

– Mike Tyson jest moim idolem od momentu, kiedy zobaczyłem jego pierwszą walkę. Jego też wytatuowałem sobie na lewym ręku. Zawsze oglądałem jego walki. Nie miałem w domu komputera, ale kiedy szedłem na informatykę w szkole, to nie słuchałem tego, co mówi nauczyciel, tylko siedziałem na necie i wyszukiwałem walki Tysona (śmiech).

– Od kilku miesięcy jesteś mistrzem świata. Co się zmieniło?

– Życie zmieniło się o 360 stopni. Przede wszystkim co chwila jakieś wywiady, zdjęcia. Widzisz, byliśmy umówieni w dzień, ale zabrali mnie do Polsatu na nagrania. Ludzie rozpoznają mnie na ulicy, gratulują – to jest coś fajnego. A czemu ja mam się zmienić? To, że jestem mistrzem świata, nie znaczy, że jestem nie wiadomo kim. Jestem takim samym człowiekiem jak Ty czy inni ludzie. Pracowałem bardzo ciężko i wiem, że każda praca jest ciężka i że każdy zasługuje na szacunek.

– Gdzie pracowałeś?

– Moja pierwsza praca była u szwagra mojej żony – rozwoziłem z nim lodówki, sprzęt AGD, RTV. Później poszedłem do wujka – woziłem piasek, równałem ludziom działki... Bardzo miło wspominam tę pracę. U taty też woziłem paliwo. Fajna robota, ale ciężka.

– Może nie wszyscy wiedzą, ale czasami pojawiasz się w miejscu, w którym są np. wesela... I wtedy się zaczyna...

– Moja mama pracuje w hotelu w Wałczu. Przyjechałem do domu na sobotę, mama miała akurat dyżur w recepcji. Rzeczywiście, trafiłem tak, że było wesele. Gdy ludzie zobaczyli, że przyszedłem – zaczęli gratulować, robić zdjęcia. W pewnym momencie widzę, że panna młoda została sama na sali, bo wszyscy przyszli do mnie zrobić sobie zdjęcie (śmiech). W końcu i panna młoda przyszła (śmiech).

– W sierpniu br. minie rok od walki z Marco Huckiem (rywal, którego Krzysztof pokonał w 11. rundzie przez nokaut, dzięki czemu został nowym mistrzem świata WBO). Jak byłeś nastawiony do tej walki?

– Psychicznie byłem dobrze nastawiony. Nie potrzebuję współpracy z psychologami. Moim psychologiem jest trener, który ma na mnie bardzo dobry wpływ. Podesłał mi jakieś książki, filmy. Wierzyłem w siebie. Bardzo pragnąłem tej walki z Huckiem. Byłem mocno zmotywowany.

– Dechy. Co wtedy czułeś? Czy da się w ogóle odtworzyć w pamięci tamte odczucia, stan?

– Nie pamiętam, co wtedy miałem w głowie (śmiech). Po tym uderzeniu niewiele pamiętam z szóstej rundy. Nie pamiętam nawet, kiedy go trafiłem. To nie były typowe bokserkie uderzenia. Pamiętam dopiero moment, kiedy usiadłem w narożniku po szóstej rundzie i nogi miałem jak z waty, trzęsły się, i wtedy zaczęło się robić ciężko. Wstałem, a nogi cały czas się trzęsły.

– Czy po walce miałeś jeszcze okazję spotkać się z wielkim przegranym i ludźmi z jego najbliższego otoczenia?

– Nie, on na noc pojechał do szpitala. Ja też pojechałem na szycie łuku i rezonans magnetyczny. Ze mną wszystko było dobrze, od razu wyszedłem. Jego zostawili na noc na obserwację. Rano już wyjeżdżaliśmy, tak że...

– Tak że nie poszedłeś pożegnać się z rywalem...

– Nie, i bym nie poszedł (śmiech).

– Żałujesz? (śmiech)

– Ani trochę (śmiech).

– Niedawno odbyła się pierwsza konferencja przed walką z Ołeksandrem Usykiem. On w swoich wypowiedziach na Twój temat był dość oszczędny, ale dało się odczuć szacunek. Jakie masz wrażenia po tej konferencji?

– Lubię takich pięściarzy jak Usyk – jest pewny siebie, ma szacunek do mnie, bo jestem mistrzem świata, a ja mam szacunek do niego, bo jest mistrzem olimpijskim. Jest świetnym zawodnikiem. Nie musi być złej krwi – jesteśmy sportowcami. Wejdziemy do ringu i będziemy się bić, bo to nasza praca. Niech wygra lepszy.

– Mówił, że będzie mistrzem świata...

– To mu odpowiedziałem (śmiech).

– Jakie nastawienie przed walką?

– Jak zawsze (śmiech). Jestem spokojny, zresztą jeszcze daleko do walki. Dopiero kiedy będzie ważenie, ostatnia konferencja przed walką – będzie odpowiednie nakręcenie.

– Jakie przesłanie do ludzi młodych kieruje mistrz świata?

– Żeby się nigdy nie poddawali. Żeby wierzyli w siebie, bo wiara czyni cuda. Żeby zawsze wierzyli w zwycięstwo w swoich sprawach prywatnych – nauka, sport. Jeżeli będą czegoś bardzo chcieć, osiągną to.

– Mówisz, że wiara czyni cuda. Modlisz się przed walką?

– Czasami modlę się w hotelu, czasami przed samą walką. Jestem wierzący.

– Dziękuję za rozmowę. Życzę pięknego zwycięstwa!

2016-08-17 08:31

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia postępowania w sprawie ks. Michała O.

2024-03-28 19:21

Red.

Niepokoją nas doniesienia płynące od pełnomocnika ks. Michała, mecenasa Krzysztofa Wąsowskiego, dotyczące sposobu prowadzenia postępowania - piszą księża sercanie w opublikowanym dziś komunikacie. To reakcja zgromadzenia na działania prokuratury związku z postępowaniem w sprawie Funduszu Sprawiedliwości. Dementują pogłoski, jakoby ich współbrata zatrzymano w niejasnych okolicznościach w hotelu. Wzywają do modlitwy za wszystkich, których dotknęła ta sytuacja.

Publikujemy treść komunikatu:

CZYTAJ DALEJ

Zatęsknij za Eucharystią

2024-03-28 23:37

Marzena Cyfert

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Tęsknimy za różnymi rzeczami (…) Czy kiedyś jednak tęskniłem za przyjęciem Komunii świętej? To jest chleb pielgrzymów przez świat do królestwa nie z tego świata – mówił bp Maciej Małyga w katedrze wrocławskiej.

Ksiądz biskup przewodniczył Mszy Wieczerzy Pańskiej. Eucharystię koncelebrowali abp Józef Kupny, bp Jacek Kiciński oraz kapłani z diecezji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję