Po zakończeniu II wojny światowej i dojściu do władzy komunistów, Biskup był obiektem zakrojonych na szeroką skalę prześladowań, m.in. za krytykę współpracujących z aparatem ówczesnej władzy tzw. księży patriotów i starania o zwrot mienia kościelnego. Biskupa władze PRL obarczały także współodpowiedzialnością za pogrom 4 lipca 1946 i za przypisywaną kolaborację z Niemcami. Aresztowany, więziony, maltretowany – stał się symbolem represji wobec Kościoła w latach Polski powojennej.

Twórcy filmu zapowiadają zakończenie go jeszcze w tym roku i pokazanie szerszej publiczności w maju 2018, z okazji 80. rocznicy ingresu Biskupa do katedry kieleckiej.

Zdjęcia do produkcji ruszyły w połowie maja w gmachu Wyższego Seminarium Duchownego. W seminarium kręcono sceny związane z aresztowaniem biskupa, choć miało ono miejsce w Kurii. Reżyser Sławomir Mazur wyjaśnia, że do potrzeb filmowych bardziej odpowiada seminarium ze względu na zupełnie współczesne zagospodarowanie pomieszczeń kurialnych (w dawnym mieszkaniu Biskupa jest np. Muzeum Diecezjalne).

Podstawą scenariusza filmu stało się słuchowisko „Sprawa biskupa Czesława Kaczmarka. Anatomia śledztwa” przygotowane w Radiu Kielce przez Bohdana Gumowskiego. Konsultantem historycznym słuchowiska był dr Tomasz Domański, historyk z IPN. W rolach głównych wystąpili: Jerzy Trela, Krzysztof Globisz, Andrzej Seweryn i Mirosław Bieliński. Producentami filmu są: instytucja kultury „Wzgórze Zamkowe” wspólnie z diecezją kielecką.

Tytułową rolę bp. Czesława Kaczmarka zagra pracujący na co dzień w Teatrze Lalki i Aktora „Kubuś” Zdzisław Reczyński. Z kolei w warstwie dokumentalnej swoje badania zaprezentują naukowcy z różnych ośrodków, między innymi biograf Biskupa ks. prof. Jan Śledzianowski oraz prof. Jan Żaryn.

Czesław Kaczmarek urodził się 16 kwietnia 1895 r. w Lisewie Małym k. Sierpca. W 1916 r. wstąpił do seminarium duchownego w Płocku. W 1922 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W 1927 r. uzyskał doktorat w Instytucie Nauk Społecznych i Politycznych w Lille we Francji. Podczas studiów prowadził też aktywną pracę duszpasterską wśród polskiej emigracji.

Po powrocie do kraju rozpoczął ożywioną działalność duszpasterską i społeczną. Zaangażował się w Akcję Katolicką, organizował duszpasterstwo młodzieży, zakładał czasopisma.

24 maja 1938 r. mianowany został biskupem kieleckim. Podczas wojny i niemieckiej okupacji bardzo angażował się w działalność charytatywną, prowadził konspiracyjne seminarium duchowne, opiekował się uciekinierami, wspierał materialnie Polskie Państwo Podziemne. Działalność tę kontynuował w warunkach powojennych, wspierając ubogich i angażując się w odbudowę zniszczeń.

Aresztowany 20 stycznia1951 r. pod zarzutem „szpiegostwa na rzecz USA i Watykanu” jako „organizator antypaństwowego ośrodka”, mającego na celu obalenie istniejącego ustroju, bp Kaczmarek został całkowicie izolowany, a SB próbowała wymusić zeznania poprzez wyrafinowane metody znęcania się psychicznego i fizycznego. Biskup, odurzany środkami psychotropowymi, uległ presji. Po sfingowanym procesie pokazowym w 1953 r., bp Kaczmarek został skazany na 12 lat więzienia przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie. Po przewrocie październikowym śledztwo umorzono w 1957 r.

Biskup powrócił do diecezji w 1956. Zmarł w szpitalu w Lublinie w 1963 r. Został pochowany w krypcie bazyliki katedralnej w Kielcach. Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w 1990 r. przeprowadził pełną rehabilitację bp. Kaczmarka.