„Merde” jako przekleństwo pojawiło się w języku francuskim ponoć w czasach napoleońskich, w ustach gen. Pierre’a Cambronne’a pod Waterloo, gdy kazano mu się poddać. Teraz słowo to pojawia się w tytułach książek Stephena Clarke’a, w których naśmiewa się z Francuzów. W „Merde w Europie” jednak Paul West, główny bohater, zajmuje się Brukselą, gdzie trafia m.in. do „domu wariatów” – gdy ocenia Parlament Europejski. Oj, jak bardzo musi się nudzić świetnie opłacanym brukselskim urzędnikom, aby poprawiać prawa rządzące światem, w tym życiem ślimaków, warzyw i owoców, i prostować banany. Absurd goni absurd, czy można się więc dziwić, że Clarke nie ma dla tzw. Europy litości? Autor jest reklamowany przez wydawcę jako człowiek, który przewidział brexit. Nie przewidział, ale uchyla nam rąbka tajemnicy, dlaczego Brytyjczycy wolą samodzielność, która będzie ich sporo kosztowała. Pytanie: Czy Bruksela naprawdę chce zdelegalizować dudy, bingo i wędzony boczek? Odpowiedź w książce Clarke’a.
