Na Madagaskar jeździ coraz więcej coraz zamożniejszych Polaków, a wyspa jest reklamowana jako kraj jak z bajki. Takie – bajkowe – miejsca można na Madagaskarze, nazywanym Czerwoną Wyspą, znaleźć, ale Daniel Kasprowicz, autor książki „Hazo mena. O marzeniach z Czerwonej Wyspy”, opisuje zupełnie inną rzeczywistość niż ta z turystycznych folderów. On pojechał na Czerwoną Wyspę nie w celach rekreacyjnych, lecz żeby pomagać, wspierać, leczyć, walczyć z głodem i biedą – wszak jest świeckim misjonarzem. Nie skupia się na miejscu, gdzie rzuciła go misja, lecz na ludziach: pisze o ich losach, emocjach, uczuciach i relacjach między nimi – zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży – i ich tytułowych, najczęściej nieziszczalnych, marzeniach. Autor zastrzega przy tym, że nie jest reporterem ani literatem – jest zbyt skromny. Poza tym trening czyni mistrza. To już druga książka Kasprowicza o ludziach z Madagaskaru. Poprzednia – „Kilasymandry. Jak Madagaskar nauczył mnie kochać” ukazała się przed trzema laty.
