Reklama

Wiara

życie poświęcone Biblii

Serce Jezusa to Pismo Święte

Niedziela Ogólnopolska 27/2019, str. 16-17

[ TEMATY ]

Pismo Święte

Paulina Nita/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. Jacek Molka: – Ten rok jest szczególny dla Księdza Profesora, bo to rok złotego jubileuszu kapłaństwa. Co by Ksiądz Profesor uznał za swój największy sukces w ciągu tej półwiecznej posługi w Chrystusowym Kościele?

Ks. Prof. Antoni Tronina: – Zamiast o sukcesach wolałbym mówić o łasce sakramentu kapłaństwa. Pan Jezus w swoim „prymicyjnym” kazaniu w Nazarecie odwołał się do biblijnej idei jubileuszowego „roku łaski Pańskiej” (por. Iz 61, 2). Prawo Mojżeszowe wychodziło na pomoc ludziom zadłużonym, zniewolonym w wymiarze zarówno ekonomicznym, jak i duchowym. Przewidywało więc, aby co 50 lat ziemia mogła wrócić do właściciela, a człowiek więziony za długi mógł wyjść na wolność (por. Kpł 25). Pan Jezus, gdy rozpoczyna swą ziemską misję, ogłasza taką powszechną amnestię: „Duch Pański (...) posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana” (por. Łk 4, 18-19). Takie jest najgłębsze znaczenie słowa „jubileusz”. Chodzi o całkowity „reset” w stosunku do Boga i do bliźnich: darowanie win, wyrównanie krzywd. Chrystus, jedyny i wieczny Kapłan Nowego Przymierza, ustawicznie posyła swoje sługi, aby sakramentalną mocą pełnili posługę jednania. Jest to posługa szczególnie trudna w okresie otwartej walki między siłami ciemności i światła, diabelskiego fałszu z Chrystusową prawdą. Właśnie przed pięćdziesięciu laty rozpoczęła się na Zachodzie inwazja rewolucji moralnej z jej sztandarowym hasłem: „Zabrania się zabraniać”. Obecnie ta szatańska rewolucja dotarła do Polski i uderza zaciekle w Kościół jako fundament ładu moralnego. Uderzenie to paradoksalnie przyniosło Kościołowi możliwość oczyszczenia przed ostatecznym przyjściem Chrystusa. „Czas bowiem, aby sąd się rozpoczął od domu Bożego” – zapowiadał już św. Piotr w swoim Liście (por. 1 P 4, 17). Objawienie biblijne kończy się wspaniałą wizją niebieskiego Jeruzalem, do którego „nie wejdzie nic nieczystego, ani ten, kto popełnia ohydę i kłamstwo, lecz tylko zapisani w księdze życia Baranka” (por. Ap 21, 27). Zamiast więc gorszyć się falą bluźnierstw, która przetacza się przez Polskę, potrzeba nam powrotu do życia sakramentalnego, do źródeł łaski płynącej z przebitego boku Chrystusa.

– Jest Ksiądz Profesor jednym z najbardziej znanych i cenionych polskich biblistów. Skąd się wzięło u Księdza owo zamiłowanie do Pisma Świętego?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Moja przygoda z Biblią zaczęła się już podczas studiów seminaryjnych – od spotkania z ks. prof. Stanisławem Grzybkiem. Jako wykładowca Pisma Świętego, a przede wszystkim człowiek wielkiej dobroci, wzbudził on w uczestnikach swego seminarium naukowego zapał do studiowania tej natchnionej Księgi, która najpewniej prowadzi po zawiłych drogach życia. On też sprawił, że po kilku latach pracy duszpasterskiej zostałem skierowany na studia specjalistyczne w Szkole Biblijnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a później w rzymskim Instytucie Biblijnym, kierowanym przez Ojców Jezuitów. Wszędzie tam spotykałem wspaniałych ludzi, którzy umieli łączyć ogromną wiedzę naukową z jeszcze większą pokorą. To im zawdzięczam pasję badawczą, która pozwala przezwyciężać trudności życia przez umiłowanie słowa Bożego. Św. Tomasz z Akwinu, wielki teolog średniowieczny, w jednym ze swych dzieł przekazał głęboką myśl: „Serce Jezusa to Pismo Święte”. Czytając modlitewnie księgi natchnione, sięgamy do samych źródeł Objawienia, płynących z Serca Bożego. „Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone” – śpiewamy podczas nabożeństw czerwcowych. Oznacza to, że lektura Pisma Świętego prowadzi do spotkania z Bogiem w całym bogactwie Jego życia, zdolnym dogłębnie nas przemienić. Święty Antoni Padewski, mój umiłowany patron, przedstawiany jest z Dzieciątkiem na ręku. Wyobrażenie to nawiązuje do jego biografii. Kiedyś podczas medytacji nad słowem Bożym odczuł on mianowicie zjednoczenie z Jezusem eucharystycznym. To wydarzenie uczy o wielkiej zażyłości świętego z Pismem Świętym, które stało się dla niego pokarmem duchowym. Stąd czerpał on moc do pracy kaznodziejskiej wśród pogubionych ludzi. Staram się go naśladować w posłudze duszpasterskiej.

– Obok tego, że podjął Ksiądz Profesor absorbującą pracę dydaktyczną, wydał też kilkaset naukowych i popularnonaukowych artykułów oraz publikacji. Która z nich wydaje się Księdzu najbardziej wartościowa?

– Gdybym miał dokonać takiego wyboru, to wskazałbym na komentarz do Księgi Hioba (Edycja świętego Pawła, Częstochowa 2011). Praca ta powstawała w czasie mojej choroby nowotworowej, gdy pisanie przeplatało się z licznymi pobytami w szpitalu. Taki właśnie bezpośredni kontakt z ludzkim cierpieniem sprawił, że postać Hioba i jego osobiste zmagania stały mi się szczególnie bliskie.

Reklama

– Wracając jeszcze stricte do kapłańskiej posługi: dlaczego można w niej dostrzec tak wielkie umiłowanie ludzi niewidomych i niedowidzących?

– Od blisko czterdziestu lat mam kontakt z Domem Nadziei – Domem Pomocy Społecznej dla Niewidomych Kobiet w Żułowie k. Zamościa (tam właśnie pisałem komentarz do Hioba). Niezwykła atmosfera tego domu, w którym pracują franciszkanki służebnice Krzyża, sprawiła, że związałem się na stałe z dziełem opieki nad niewidomymi, założonym przed stu laty przez sługę Bożą matkę Różę Czacką w Laskach pod Warszawą. Dzieło służy pomocą „niewidomym na duszy i na ciele”. Szeroka formuła charyzmatu dzieła pozwoliła mi połączyć pracę naukową z pomocą ludziom kalekim (nie tylko fizycznie, ale zwłaszcza duchowo). Wszak słowo Boże „jest pochodnią i światłem na mej ścieżce” (por. Ps 119, 105).

– Czym się zajmuje Ksiądz Profesor teraz, na emeryturze?

– Na pewno się nie nudzę. Mam sporą bibliotekę elektroniczną, która umożliwia mi stały kontakt z literaturą biblijną, bez konieczności wyjazdów. Piszę więc nadal prace z dziedziny moich zainteresowań profesjonalnych. Dziś są to zwłaszcza literatura apokryficzna i zwoje z Qumran. Pisma te są mało znane w Polsce, a ogromnie przydatne przy studiowaniu Pisma Świętego. Tłumaczę je zatem, korzystając z nowych edycji krytycznych, a następnie publikuję z myślą głównie o miłośnikach słowa Bożego. Prowadzę też nadal, w miarę możliwości, wykłady na Kursie Formacji Biblijnej w Lublinie. Kurs, zorganizowany przez ks. prof. Mirosława Wróbla, został zapoczątkowany przed dziesięciu laty i ciągle wzbudza wielkie zainteresowanie. Spotykam na tych zajęciach ludzi z całej Polski; ich pasja w zdobywaniu wiedzy biblijnej jest najlepszą zachętą do dalszej pracy dydaktycznej. Głównym jednak polem mojej pracy jest duszpasterstwo w Domu Pomocy Społecznej w Żułowie, o czym już wspominałem. Jestem tu kapelanem od siedmiu lat, od chwili przejścia na emeryturę. Pensjonariuszki domu to w większości osoby niewidome, absolwentki ośrodka szkolno-wychowawczego w Laskach. W ostatnich latach jednak Dom Nadziei w Żułowie przyjmuje także osoby starsze bez dysfunkcji wzroku. Przychodzą tu dlatego, że mają możliwość uczestnictwa w codziennej Mszy św. i nabożeństwach liturgicznych. Przy ośrodku dla niewidomych istnieje również Warsztat Terapii Zajęciowej dla niepełnosprawnych mieszkańców powiatu. Taka „koegzystencja” widzących z niewidomymi, choć początkowo budziła obawy, obecnie dobrze się sprawdza. Uczestnicy warsztatu chętnie pomagają niewidomym i biorą udział we wspólnych przedstawieniach i zabawach. Żułów jest miejscem naznaczonym obecnością ludzi głęboko religijnych, dlatego też tak chętnie przybywają tu wędrowcy z całej Polski, a nawet z zagranicy. W czasie niemieckiej okupacji ukrywali się tu m.in. ks. prof. Władysław Korniłowicz z KUL-u, a także jego wychowanek i następca w dziele Lasek – ks. Stefan Wyszyński, późniejszy biskup lubelski i Prymas Tysiąclecia. Pełniąc tu posługę kapłańską, czuję więź duchową z wielkimi poprzednikami, którzy zostawili wdzięczną pamięć pośród mieszkańców tego pięknego zakątka Polski. Mam nadzieję, że lata mojego pobytu w Żułowie nie będą zmarnowane. Trwając codziennie, wraz z siostrami i ich podopiecznymi, w medytacji nad słowem Bożym, czujemy się blisko Serca Jezusowego. Słowo Boże zaś jest niezawodną drogą do Serca Jezusowego. W obliczu wielkiej walki ideologicznej z prawdą konieczny jest stały kontakt ze słowem Bożym, które jest „żywe i skuteczne (...), zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (por. Hbr 4, 12). Przyszedł czas, by słowo płynące wprost z Serca Jezusowego stało się dla wszystkich wierzących pokarmem na życie wieczne.

2019-07-03 08:37

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przewodniczący Episkopatu: Zachęcam wszystkich do osobistej, codziennej lektury Pisma Świętego

[ TEMATY ]

Pismo Święte

abp Stanisław Gądecki

Karol Porwich/Niedziela

Zachęcam wszystkich wierzących, ale również poszukujących prawdy, do osobistej, codziennej lektury i rozważania Pisma Świętego – powiedział przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki z okazji rozpoczynającego się w niedzielę 23 kwietnia Tygodnia Biblijnego.

Przewodniczący Episkopatu wyjaśnił, że Tydzień Biblijny ma przypominać, „jak ważne dla chrześcijanina jest sięganie do tej Świętej Księgi”. „Jeżeli jesteśmy przyjaciółmi Chrystusa, to powinniśmy też mieć pragnienie przebywania z Nim i słuchania Jego Słowa, a następnie życia nim w naszej codzienności” – podkreślił.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Zaproszenie dla mnie: Bierz i jedz, pij, abyś żył

2024-03-28 06:16

[ TEMATY ]

Wielki Post

rozważania

rozważanie

Adobe.Stock.pl

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Jezus spożywa ze swoimi uczniami ostatnią wieczerzę. Wie, że to, co teraz im mówi, za chwilę stanie się rzeczywistością – Jego Ciało zostanie wydane i Krew przelana w piątek, w czasie zabijania w świątyni baranków paschalnych. Wypowiada słowa, które odtąd będą powtarzane w czasie każdej Mszy św.: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje… bierzcie i pijcie, to jest Moja Krew”. „Ile razy bowiem będziecie jeść ten chleb i pić z tego kielicha, będziecie ogłaszać śmierć Pana, aż przyjdzie” (1 Kor 11, 26), dodaje św. Paweł Apostoł. Mogę te słowa przyjąć jako zaproszenie dla mnie: Bierz i jedz, pij, abyś żył. „Jeśli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i pili Jego krwi, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja wskrzeszę go w dniu ostatecznym” (J 6, 53n). Takie to proste i takie trudne jednocześnie… Tajemnica Bożej miłości.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję