Reklama

Dlaczego pielgrzymujesz?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Agata Pieszko: – Dopiero 4. raz wyruszę na jasnogórski szlak, ale już wiem, dlaczego tak kocham wstawać o 5 rano i iść w upale 30 km dziennie – na pielgrzymce nie sposób zmarnować dnia, co w mieście zdarza mi się dość często. Nigdy nie widziałam tylu pięknych wschodów słońca, tylu wspaniałych łąk, nigdy nie odwiedziłam tylu domostw, nigdy nie poświęcam Panu Bogu tyle czasu w ciągu dnia...
Całe 9 dni jest wypełnione po brzegi Bożą obecnością w najmniejszych rzeczach, takich jak łyk porannej kawy wypity w drodze ze wspólnego kubka, położenie opuchniętych nóg na zimnej posadzce po całym dniu trasy czy kamyk w bucie, który przypomina, że w całym pięknie tej wędrówki do Maryi ważne są pokuta i trud. Pielgrzymka ma swój zapach, kolor i smak. To zapach świeżo skoszonej trawy, smak chłodnej wody i kolor słońca. Pielgrzymka jest alegorią codzienności – tam też troszczymy się o to, co będziemy jeść, gdzie będziemy spać, jaka będzie pogoda i kogo spotkamy, tylko problem w tym, że na co dzień nie doceniamy tego piękna, które na pielgrzymce dostrzega się w najmniejszych szczegółach. Na pielgrzymkę warto pójść chociażby z wdzięczności, że mogę chodzić, że Pan Bóg uczynił tak wyjątkowy świat, który pozwala mi zobaczyć w drodze.

Anonimowa: – Gdy człowiek idzie w pielgrzymce, zatrzymuje się. Jest to czas, w którym teraźniejszy świat przestaje poganiać. Pomimo otaczającego tłumu ludzi można być sam na sam z Bogiem. Pomimo hałasu można się wyciszyć, modlić się, myśleć i odnaleźć prawdziwy sens życia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Danuta Pydyńska: – Pierwszy raz pieszo na Jasną Górę wybrałam się, gdy miałam 15 lat. Skończyłam właśnie podstawówkę i dostałam się do liceum. Poszłam z tatą. Przez cały okres szkoły średniej wędrowałam do Częstochowy z Gniezna. Później miałam przerwę od pielgrzymek – założyłam rodzinę, na świat przyszły dzieci. Na szlak pielgrzymkowy wróciłam w 2007 r. Wszystko się zmieniło: ustrój polityczny w kraju, podejście do pielgrzymów, warunki bytowe, piosenki religijne, no i ja – intencje, możliwości, moje postrzeganie świata. Tylko cel pozostał ten sam – Jasna Góra.
Dlaczego chodzę na pielgrzymki? Bo lubię. Lubię wędrować, oglądać świat z perspektywy piechura. Odczuwam też potrzebę modlitwy, refleksji nad sobą, swoim życiem, życiem w ogóle. Pielgrzymka jest odpowiednim na to czasem i miejscem.

Reklama

Józef Liszka: – Mówią, że pielgrzymowanie to modlitwa nogami. Czyli – kto idzie, modląc się i śpiewając, modli się potrójnie...

Maria Zaleska-Jaskot: – Na Jasną Górę poszłam pierwszy raz, gdy miałam 15 lat. To były pierwsze Światowe Dni Młodzieży. Szło się inaczej... z innym nastawieniem. Ze znajomymi. Z brakiem świadomości wagi tego, co robię. Szłam 4 razy z rzędu. Potem nastąpiła długa, 20-letnia przerwa... Wróciłam na szlak w 2014 r. Z potrzeby serca. Z konkretną intencją i chyba z brakiem świadomości swoich możliwości. Po tej długiej przerwie droga mnie prawie pokonała. Ale nie przejechałam ani jednego odcinka. Dlaczego? Intencja dodawała mi sił, kiedy ich zaczynało brakować. Obiecałam coś i nie mogłam zawieść. I tak szłam. I doszłam.
Co mi dają pielgrzymki? To trudno opisać. Tam wszystko jest inne. To czas tylko dla mnie i dla Niego. Tam o wiele łatwiej jest Go dostrzec. Zauważyć Jego bliskość i pomoc na każdym kroku. Trudno mi to opisać w kilku zdaniach. Na pielgrzymce zaczęłam pisać swój blog, przemyślenia zbierane w trakcie drogi, postoju, w niebywałym upale, w bólu czasem nie do wytrzymania, z sercem pełnym Boga.
Czy to więcej niż praktyka religijna? Zdecydowanie tak. Tam poza bólem nic cię nie rozprasza. Są chwile, że wyłączasz się ze wszystkiego, co cię otacza. Jesteś tylko ty i On. Tam ładuję akumulatory na kolejny rok. Wyciszam się. Wbrew pozorom – nabieram sił. I dlatego wracam tam corocznie. I w tym roku też tam będę. Mam nadzieję, że dam radę.

Paweł Gościmiński: – Dla mnie pielgrzymka to miejsce, gdzie wszystko się zaczęło. Po powrocie z pierwszej pielgrzymki postanowiłem rozpocząć życie na nowo i zbudować je na mocnych fundamentach, opartych na Bogu. Kiedy zaprosiłem Jezusa do swojego życia, wydarzenia potoczyły się błyskawicznie. Na pielgrzymce odnalazłem miłość swojego życia – Karolinę, moją żonę. Oczywiście, oświadczyłem się Karolinie przed obrazem Najświętszej Maryi Panny na Jasnej Górze, a pierścionek zaręczynowy przyniosłem w plecaku. Ślub odbył się w październiku 2011 r. – koncelebrowało 2 księży związanych z pielgrzymką. Nie muszę chyba dodawać, że na nasz ślub gromadnie przybyli nasi przyjaciele z pielgrzymki. Obecnie prowadzę stronę i fanpage poświęcony pielgrzymce, jako wotum dziękczynne za dar pielgrzymowania i otrzymane łaski.

Więcej świadectw na www.pielgrzymka.pl i www.pielgrzymka.konin.pl

2019-08-06 09:21

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dziś jest tylko jeden plan: krzyż

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Didgeman/pixabay.com

Rozważania do Ewangelii J 18, 1 – 19, 42.

Wielki Piątek, 29 marca

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego: szatan połknął haczyk

2024-03-28 23:26

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Materiał prasowy

Jak wygląda walka dobra ze złem na zupełnie innym, nieuchwytnym poziomie? Jak to możliwe, że szatan, będący ucieleśnieniem zła, może zostać oszukany i pokonany przez dobro?

Zagłębimy się w niezwykłą historię i symbolikę Hortus deliciarum (grodu rozkoszy) Herrady z Landsbergu (ok. 1180). Ten odcinek to nie tylko opowieść o starciu duchowych sił, ale także głębokie przemyślenia na temat tego, jak każdy z nas może stawić czoła pokusom i trudnościom, wykorzystując mądrość przekazywaną przez wieki.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję