Na niedzielę 5 stycznia zaplanowano główne uroczystości jubileuszu 25-lecia święceń biskupich bp. Stefana Regmunta. Centralny punktem świętowania to Msza św. odprawiona o godz. 12 w zielonogórskim kościele Ducha Świętego i wspólne dziękczynienie za dar jego biskupiej posługi.
Biskup Tadeusz Lityński w komunikacie zapraszającym na jubileusz przypomniał podstawowe fakty z życia bp. Regmunta. „Czcigodny Jubilat urodził się 20 czerwca 1951 r. w Krasnymstawie. W 1976 r. ukończył Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu i otrzymał święcenia kapłańskie. Specjalistyczne studia z zakresu psychologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uwieńczył obroną pracy doktorskiej. 3 grudnia 1994 r. otrzymał nominację na biskupa pomocniczego diecezji legnickiej. Święcenia biskupie przyjął z rąk św. Jana Pawła II w uroczystość Objawienia Pańskiego, 6 stycznia 1995 r.
29 grudnia 2007 r. Ojciec Święty Benedykt XVI mianował go biskupem zielonogórsko-gorzowskim. W naszym Kościele lokalnym dał się poznać jako gorliwy pasterz. Spośród licznych podejmowanych przez niego działań o charakterze duszpasterskim czy związanych z troską o sprawy materialne diecezji, należy wspomnieć m.in.: doprowadzenie do zakończenia procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty na etapie diecezjalnym, zwołanie I Synodu Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, gruntowny remont domu biskupiego w Zielonej Górze oraz kompleksową rewitalizację dawnego domu biskupiego w Gorzowie Wlkp. i utworzenie tam Instytutu Biskupa Wilhelma Pluty. Dostrzec trzeba także aktywność bp. Stefana Regmunta na forum krajowym, a w szczególności duszpasterską troskę o chorych i pracowników służby zdrowia podejmowaną z racji przewodniczenia Zespołowi ds. Służby Zdrowia w ramach Konferencji Episkopatu Polski”.
Obchody jubileuszu stały się okazją do wyrażenia naszej wdzięczności biskupowi Stefanowi za dar jego pasterskiej posługi w naszej diecezji. Za całe dobro okresu pełnienia posługi biskupa diecezjalnego, a także twórczej emerytury bardzo serdecznie dziękujemy.
„Nie znam jeszcze definicji mojego statusu. Papież przychylił się do prośby o rezygnację z pełnienia przeze mnie funkcji ordynariusza diecezji. Na pewno zwolniony będę z odpowiedzialności administracyjnej, natomiast w innych będę użyteczny, na ile pozwoli kondycja zdrowotna” - powiedział KAI bp Stefan Regmunt po mianowaniu bp. Tadeusza Lityńskiego przez papieża Franciszka biskupem diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
W maju br. bp Regmunt wydał komunikat, w którym poinformował diecezjan o swoich problemach zdrowotnych. "Muszę podjąć natychmiast stosowne leczenie. Realizacja tego celu ogranicza moje możliwości należytego wypełnienia zadań związanych z prowadzeniem diecezji" - tłumaczył swoją decyzję.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Leon XIV jest szesnastym papieżem, który wypoczywa w Castel Gandolfo – miejscowości wybranej na letnią rezydencję papieży, począwszy od połowy XVII w. Pałac Apostolski, odwiedzony trzykrotnie przez Franciszka, został przez niego udostępniony dla zwiedzających w 2016 r. Część muzealna pozostanie otwarta również podczas pobytu Leona XIV w dniach 6-20 lipca i 15-17 sierpnia.
10 maja 1626 r. Urban VIII (Antonio Barberini) stał się pierwszym papieżem, który zatrzymał się w Castel Gandolfo. Od tego czasu do dziś ta miejscowość położona w regionie Lacjum gości papieży w okresie letnim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
