Cudowny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem przybył do Skwierzyny z Klewania. To historyczne miasteczko Ukrainy na Wołyniu, położone na wzgórzu nad rzeką Stubłą. Dziś może bardziej znane z tzw. Tunelu Miłości. Jest to trzykilometrowy fragment torów kolejowych, łączących Klewań z Okrzewem. Odcinek ten zyskał międzynarodową sławę. Otaczające go drzewa rosną w łuku, tworząc naturalny tunel. Sam Klewań od XV wieku był główną rezydencją książąt Czartoryskich. Prawdziwym symbolem miasteczka była i jest trzynawowa bazylika, w której znajdował się obraz Maryi.

Matka Boża w swoim wizerunku wraz z innymi wygnańcami, a było ich blisko 800 osób, jechała kilka tygodni do Skwierzyny

Z dziejów obrazu

Bazylikę w Klewaniu wybudował książę Jerzy Czartoryski. Obraz namalował Karl Dolce. Księga cudów prowadzona od XVII wieku poświadcza, że Matka Boża wypraszała dla tych ziem u swego Syna liczne łaski. Jak wspominał o. Alojzy Fridrich, „Często widziano nadziemską światłość z niego wynikającą, a pobożni, szukający przed nim łask i opieki Matki Najświętszej, doznawali rozlicznych cudów”. W 1639 r. biskup łucki Jędrzej Gembicki powołał komisję celem sprawdzenia łask i cudów doznawanych za wstawiennictwem Matki Bożej. W jej skład weszli: ks. Maciej Popławski – łucki kanonik, ks. Jan Borościusz – międzyrzecki proboszcz, Maciej Pruski – rektor Kolegium Łuckiego. Po badaniu komisja biskupia ogłosiła obraz jako łaskami słynący i cudowny. Ustalenia te potwierdził także notariusz apostolski Baptista de Rubeisa.

Matka Boża Klewańska stała się schronieniem dla wielu Polaków podczas II wojny światowej. W 1943 r. podczas rzezi na Wołyniu wielu naszych rodaków właśnie u Niej szukało ochrony. Ludzie gromadzili się całymi rodzinami i nocami trwali na czuwaniu modlitewnym. Kiedy budził się ranek, kościół się wyludniał. Polacy wracali do codziennych zajęć, zaś wieczorem znów wracali na modlitwę. Schronienia szukali u Maryi, ale także w grubych murach klewańskiej bazyliki. Modlitwy zostały wysłuchane. Kościół oraz miasto nie zostały zniszczone przez oddziały UPA. W Klewaniu schronienie znalazło wielu Polaków z Wołynia. Zakończenie wojny nie przyniosło im jednak upragnionego spokoju. W 1945 r. musieli opuścić swoje ziemie.

Po badaniu komisja biskupia ogłosiła obraz jako łaskami słynący i cudowny. Ustalenia te potwierdził także notariusz apostolski Baptista de Rubeisa

Droga na zachód

Mieszkańcy Klewania opuszczając rodzinny dom, zabrali ze sobą to, co mieli najcenniejszego – obraz Matki Bożej. Wizerunek przewiozła Stanisława Basaj. Matka Boża wraz z innymi wygnańcami, a było ich blisko 800 osób, jechała kilka tygodni do Skwierzyny. Po przyjeździe na miejsce mieszkańcy Klewania zebrali się w kościele św. Mikołaja, aby podziękować za ocalenie. Sam obraz niestety musiał być ukrywany przed komunistami. Na widok publiczny wystawiono go dopiero w 1950 r. Mieszkańcom zza Buga przypominał utracony kraj lat dziecinnych. Często na modlitwę przybywali do niej Kresowiacy i ich dzieci. Z czasem obraz umieszczono w kaplicy pod chórem, a do głównego ołtarza trafił on dopiero w 1968 r. W rozszerzeniu kultu Matki Bożej Klewańskiej pomógł upadek komunizmu w Polsce. Pozwoliło to na uroczystą intronizację obrazu, która nastąpiła dopiero 23 maja 1992 r. Wówczas doszło także do koronacji wizerunku Maryi. Od tego czasu Matka Boża Klewańska od Czartoryskich króluje w ołtarzu głównym skwierzyńskiego kościoła, gromadząc Kresowiaków oraz ich dzieci i wnuki, które na ziemi lubuskiej znalazły swój dom.