Składniki: 1 szklanka letniego mleka
2,5 łyżki żelatyny
100 g miękkiego masła
1 szklanki cukru pudru (może być również zwykły drobny cukier)
3 jajka (osobno białka i żółtka)
ekstrakt waniliowy
4 serki homogenizowane waniliowe (każdy o wadze 150 g)
galaretka owocowa
dowolne owoce (maliny, truskawki, borówki)
Wykonanie: Mleko lekko podgrzać, dodać żelatynę, dokładnie wymieszać i odstawić na 10-15 minut do napęcznienia. W tym czasie zmiksować masło, stopniowo dodawać cukier i po 1 żółtku oraz wanilię. Dodać serki waniliowe, przez chwilę miksować. Wlać ostudzoną żelatynę i wymieszać.
W osobnym naczyniu ubić białka na sztywno, połączyć z masą serową i wymieszać za pomocą łyżki (bez użycia miksera). Masę włożyć do lodówki na ok. 15 minut, aby delikatnie stężała. W tym czasie należy przygotować galaretkę według opisu na opakowaniu. Wystudzić i włożyć ją do lodówki. Tortownicę wyłożyć papierem do pieczenia, wylać lekko tężejącą masę i schłodzić. Ułożyć owoce. Zalać lekko tężejącą galaretką.
Wstawić do lodówki i chłodzić kilka godzin (najlepiej przez całą noc).
„Przełom kardynalski” zrewolucjonizował wybory papieskie w kwestii
tego, kto wybiera biskupa Rzymu. Jednak zreformowane przepisy wciąż
nie nadążały za rzeczywistością. Nawet zawężone do kardynałów grono
elektorskie nie było do końca odporne na ingerencje władzy świeckiej
oraz na zabiegi wielkich rzymskich rodów. I jedni, i drudzy szybko
odnaleźli się w nowej rzeczywistości. Ich reprezentantów było coraz
więcej w gronie kardynałów i prawdę mówiąc, na tę chorobę jeszcze
przez wieki będzie szukane lekarstwo.
Nie brakowało także podwójnych elekcji, a więc i antypapieży. Czas
sede vacante wciąż się przedłużał, zanim po śmierci papieża zdołano
wybrać nowego. Ale źródło tych problemów było już inne: o ile
w pierwszym tysiącleciu był to raczej brak stałych reguł, o tyle później
błędy wynikały z nieprzestrzegania przyjętych zasad. Potrzebne było
coś jeszcze, co miało temu zaradzić. Tym pomysłem było cum clave,
klauzura, zamknięcie na klucz. Z biegiem lat pomysł ten nadał wyborom papieskim niepowtarzalną nazwę: konklawe.
Ceremonia pogrzebu papieża, będąca jednym z najważniejszych rytuałów w Kościele katolickim, przeszła znaczące zmiany na przestrzeni wieków. Od uroczystości podkreślających majestat i władzę papieża, do współczesnych obrzędów skupiających się na jego roli jako pasterza i ucznia Chrystusa. Znaczących zmian dokonał Jan Paweł II.
Choć Karol Wojtyła jako biskup i kardynał nie wypowiadał się publicznie o pogrzebach papieży, jego wykształcenie filozoficzne i teologiczne oraz podejście do liturgii kształtowały przyszłe decyzje. Jako Jan Paweł II, dzięki głębokiej znajomości tradycji i potrzeb współczesnego świata, zreformował liturgię pogrzebową papieża w duchu prostoty, godności i wiary, wyznaczając kierunek na kolejne dekady.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
