Jan Paweł II był 264. biskupem Rzymu. Jego pontyfikat trwający 26 lat i 6 miesięcy był jednym z najdłuższych w dziejach Kościoła. Podczas tego pontyfikatu doszło do wielu różnorodnych zmian w Kościele również na płaszczyźnie prawnej oraz, dzięki zawartym w tym okresie konkordatom, w systemach prawnych poszczególnych państw.

Największym dokonaniem ustawodawczym Jana Pawła II jest kompleksowa reforma prawa kanonicznego zgodna z wytycznymi II Soboru Watykańskiego, której efektem są dwa kodeksy prawa kanonicznego. W 1983 r. promulgował on Kodeks Prawa Kanonicznego dla Kościoła łacińskiego, a w 1990 r. – Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich.

Jan Paweł II wydał: 14 encyklik, 15 adhortacji apostolskich, 11 konstytucji apostolskich, 45 listów apostolskich, promulgował Katechizm Kościoła Katolickiego, opracowany w świetle Tradycji według autorytatywnej interpretacji Soboru Watykańskiego II, mianował 231 kardynałów (oraz jednego in pectore), zwołał 15 zgromadzeń Synodu Biskupów (7 zwyczajnych i 8 specjalnych). Utworzył wiele diecezji i kościelnych jednostek terytorialnych, szczególnie w Europie Wschodniej. Podpisał 76 konkordatów. Dnia 21 stycznia 1983 r. konstytucją Divinus perfectionis Magister zreformował sposób dochodzenia kanonicznego dotyczącego beatyfikacji i kanonizacji. Ogłosił też akty wykonawcze do tej konstytucji, którymi są: Normy Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych oraz Dekret generalny Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych na temat sług Bożych z dnia 7 lutego 1983 r. Podczas 198 ceremonii kanonizował 483 osoby (w tym 401 męczenników) i beatyfikował 1339 (w tym 1033 męczenników).

Utworzył nowe instytucje: Papieską Radę ds. Rodziny, Papieską Radę ds. Kultury, Watykańskie Centrum Telewizyjne; podzielił Kongregację Sakramentów i Kultu Bożego na Kongregację ds. Sakramentów i Kongregację ds. Kultu Bożego; powołał Papieską Radę do Interpretacji Tekstów Prawnych, Papieską Komisję ds. Apostolstwa Służby Zdrowia. Generalnej odnowy Kurii Rzymskiej dokonał, promulgując konstytucję apostolską Pastor bonus i regulamin dla Kurii Rzymskiej.

W 1986 r. promulgował konstytucję apostolską Spirituali militum curae, w której uregulował kwestie dotyczące duszpasterstwa wojskowego. Duszpasterstwo ludzi morza uregulował, ogłaszając motu proprio Stella maris. W konstytucji apostolskiej Universi Dominici gregis promulgował normy dotyczące wakatu Stolicy Apostolskiej i wyboru biskupa Rzymu.

Akty normatywne związane z posługą nauczania to konstytucje apostolskie: Sapientia christiana, dotycząca uniwersytetów i wydziałów katolickich, oraz Ex corde Ecclesiae – o uniwersytetach katolickich oraz instytutach studiów wyższych.

Próba wyliczenia bardzo bogatej działalności Jana Pawła II upoważnia do stwierdzenia, że był on najwybitniejszym ustawodawcą w historii Kościoła powszechnego i w pełni zasługuje na to, aby został patronem Europy i doktorem Kościoła.