Był spowiednikiem i doradcą króla Aragonii Jakuba I. Papież Grzegorz IX uczynił go kapelanem Pałacu Apostolskiego oraz osobistym spowiednikiem i doradcą.
Święty Rajmund z Penyafort należał do grona najwybitniejszych mistrzów teologii moralnej, prawa kanonicznego i cywilnego swojej epoki.
Urodził się w starej szlacheckiej rodzinie katalońskiej Penyafort i był spokrewniony z królem Aragonii. Studiował prawo kanoniczne i cywilne w Bolonii, gdzie uzyskał stopień doktora. Po powrocie do Barcelony w 1219 r. został mianowany kanonikiem, archidiakonem i wikariuszem generalnym. W tym okresie zaprzyjaźnił się z dominikanami i wstąpił do nich w 1222 r.
Jako wybitny prawnik Rajmund opracował swoje monumentalne dzieło Summa prawa – podręcznik dla studentów prawa. Miał w sobie zapał misyjny i żarliwie pracował, aby nawrócić Maurów i Żydów. Opracował również wskazówki dla spowiedników Summa casuum. Zorganizował studium języka arabskiego dla dominikanów, którzy podejmowali misję ewangelizacyjną wśród Arabów w Hiszpanii i w Afryce. Napisał też dzieła: Summa pastoralna i Traktat o małżeństwie.
Reklama
Papież Grzegorz IX dostrzegł niezwykłą wiedzę Rajmunda z zakresu teologii moralnej, prawa kościelnego i cywilnego. Wezwał go do Rzymu – tam Rajmund napisał pracę z prawa kanonicznego, znaną jako Pięć dekretów. Zebrał w niej wszystkie obowiązujące w jego czasach dekrety biskupów rzymskich. Stolica Apostolska zatwierdziła ten zbiór dokumentów bullą Rex Pacificus w 1234 r. Powstał w ten sposób zbiór prawa kanonicznego nazwany Decretales Gregorii IX (Dekretały Grzegorza IX).
W 1236 r. Rajmund wrócił do Hiszpanii. W 1238 r. wybrano go generałem zakonu dominikanów – urząd ten objął po bł. Jordanie z Saksonii, który był bezpośrednim następcą św. Dominika. Zmarł w wieku stu lat. W pogrzebie wziął udział król ze swoim dworem. 29 kwietnia 1601 r. papież Klemens VIII ogłosił Rajmunda świętym.
W swoim życiu św. Rajmund kierował się zasadą: „Porządek w księgach, porządek w życiu”.
Św. Rajmund z Penyafort Ur. między 1170 a 1175 r. w Villafranca del Panades, zm. 6 stycznia 1275 r. w Barcelonie
- Knajpy w Zielonej Górze jawnie kpią z wartości katolickich i jeszcze się z tym nie kryją, chwaląc się w mediach społecznościowych - zaalarmowała nas zaniepokojona czytelniczka Aleksandra. Jak się okazuje, problem nie dotyczy tylko jednego miasta i wyłącznie jednej gałęzi "biznesu".
W kulturze obrazkowej, "dobra fota" - jak mawia młodzież - to więcej niż tysiąc słów. A już konkretny fotomontaż tego, co znane i rozpoznawalne z produktem, który tak zwani biznesmeni chcą wypromować, może przynieść upragnione lajki, sławę, a przede wszystkim kasę. Dla zdobycia tej ostatniej wielu przedsiębiorców ucieka się coraz częściej do łączenia tego, co dla jednych jest sensem życia, z tym co dla innych jest tylko monetyzacją i chęcią zysku za wszelką cenę. Także cenę uczuć religijnych innych.
Dusze czyśćcowe, płaskorzeźba z kościła Herz Jesu w Wiedniu
Każdy z nas ma chwile, w których zadaje sobie pytanie: co będzie po śmierci? Od razu niebo, a może najpierw czyściec? Jeśli tak, to jak tam jest? To aż tak bolesna rzeczywistość? Poznaj kilka cytatów z Dzienniczka św. Faustyny mówiących o wizji czyśćca.
Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem. Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję „Gwiazdą Morza”. Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. [Usłyszałam głos wewnętrzny], który powiedział: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe (Dz. 20).
Jeden z najstarszych klasztorów kartuzów we Francji spłonął doszczętnie i grozi mu zawalenie. Pożar, który wybuchł w niedzielę 2 listopada, zniszczył główny budynek dawnego klasztoru w Le Mont-Dieu we francuskich Ardenach, znanego pod wezwaniem Matki Bożej Ardenów, poinformowały francuskie media.
Według tych informacji, spacerujący w niedzielny poranek zauważyli dym unoszący się z budynku, który od 1946 roku jest zabytkiem i zaalarmowali straż pożarną. Pożar ugaszono dopiero po kilku godzinach, na razie nie wiadomo, co było jego przyczyną. Założony w XII wieku klasztor znajduje się na odludziu, w gęstym lesie. Został odbudowany w XVII wieku, jednak podczas rewolucji francuskiej mnisi zostali zmuszeni do opuszczenia klasztoru kartuzów. Nie zachowały się tam żadne dzieła sztuki ani cenne wyposażenie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
