Reklama

Niedziela Przemyska

Dotknąć Bożego miłosierdzia

Szerzenie czci Miłosierdzia Bożego niekoniecznie wymaga wielu słów, ale zawsze chrześcijańskiej postawy wiary, zaufania Bogu i stawania się coraz bardziej miłosiernym. Wciąż niezatarte pozostają wspomnienia takiego apostolstwa, które dawał swoim życiem wieloletni nasz kościelny, pan Henryk Marek.

Niedziela przemyska 17/2022, str. VI

[ TEMATY ]

wspomnienie

Archiwum parafii

Pan Henryk aktywnie uczestniczył we wszystkich pracach i wydarzeniach parafialnych. Często mawiał: „to na chwałę Bożą”

Pan Henryk aktywnie uczestniczył we wszystkich pracach i wydarzeniach parafialnych. Często mawiał: „to na chwałę Bożą”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W sobotę 15 stycznia nagle, w wieku 68 lat zmarł Człowiek niby zwyczajny, a jednak niezwykły. Jako gorliwy czciciel Miłosierdzia Bożego przez wiele lat był liderem życia religijnego w lokalnej społeczności. Pan Henryk to człowiek ogromnej wiary, ofiarny, serdeczny, a przede wszystkim głęboko przekonany, że nawet najgłębsza wiara nie zapewnia zbawienia, jeżeli nie jest poparta uczynkami. Zdanie z Listu św. Jakuba Apostoła: „Wiara bez uczynków jest martwa” stało się myślą przewodnią jego życia. A szerząc kult Miłosierdzia Bożego zdawał się ciągłe przypominać zapewnienie Pana Jezusa: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

Był kościelnym ponad trzydzieści lat. Współpracował z czterema księżmi proboszczami. Posługę podjął w 1990 r., gdy pojawiła się idea powstania samodzielnej placówki duszpasterskiej w Skołoszowie. Wtedy to miejscowy dom ludowy (znajdujący się naprzeciw domu rodziny Marków) został zaadaptowany jako tymczasowa kaplica do sprawowania Eucharystii. Takie położenie ułatwiało panu Henrykowi pracę i szybką reakcję na różne potrzeby. Msze św. sprawowali z początku kapłani dojeżdżający z Radymna, a 12 kwietnia 1991 r. administratorem nowo powstałej parafii w Skołoszowie został śp. ks. prał. Kazimierz Golenia – proboszcz z Radymna.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Następny etap posługi pana Henryka przypadł na czasy proboszczowania ks. Bolesława Koniecznego. Zakres jego obowiązków wówczas znacznie się zwiększył. Był to etap budowy kościoła parafialnego i plebanii. Trzeba było łączyć posługę kościelnego, radnego parafialnego (zbierał składki na budowę), pracę przy powstającym kościele z obowiązkami rodzinnymi i zawodowymi. Pracował zawodowo jako kolejarz, prowadził gospodarstwo rolne, był mężem i ojcem czwórki dzieci. Swoim niewielkim konikiem uprawiał nie tylko własne pole, ale chętnie pomagał także innym. Rzadko kiedy brał wynagrodzenie za wykonaną pracę, a często mawiał: „to na chwałę Bożą”.

Trzecim proboszczem, z którym przez długie lata wiernie współpracował, był śp. ks. prał. Henryk Hazik. Zapracowany był do granic możliwości nie tylko ksiądz proboszcz, ale i pan kościelny. Za proboszczowania ks. Hazika trwały prace wykończeniowe w świątyni, we własnym zakresie wykonano ławki i podstawowe wyposażenie. Powstała wówczas Kalwaria (czyli parafialny park z architekturą sakralną) z pięknym ogrodzeniem, ułożono kostkę wokół kościoła, założono parafialny cmentarz, odnowiono na terenie parafii stare krzyże i kapliczki przydrożne. Ponadto wybudowano nowe obiekty upamiętniające różne wydarzenia o charakterze religijnym i patriotycznym. Pan Henryk aktywnie uczestniczył we wszystkich tych pracach i wydarzeniach. W procesjach zawsze szedł na ich czele, jako przewodnik. Jednocześnie pan kościelny coraz bardziej pochłonięty był pracą dla dorastających dzieci. Pomagał starszej córce w budowie domu, synowi w remoncie zakupionego gospodarstwa oraz rozbudowywał własny dom na potrzeby młodszych dzieci. Z wielkim poświęceniem opiekował się również wnukami, co sprawiało mu wielką radość.

Reklama

Dnia 15 kwietnia 2013 r. ks. prał. Henryk Hazik przygotował uroczystość związaną z rocznicą powstania styczniowego i bierzmowaniem młodzieży. Tuż przed jej rozpoczęciem zasłabł i został zabrany do szpitala, gdzie zmarł. Po odejściu ks. Hazika duszpasterstwo w parafii przejął ks. Mieczysław Federkiewicz, a pan Henryk kontynuował swoją służbę dalej. Był już wtedy na emeryturze, więc swoje obowiązki spełniał bardzo sumiennie, bez zbędnego pośpiechu, dużo czasu poświęcając na modlitwę osobistą i prace przy świątyni. Miał swój ceremoniał. Znacznie wcześniej przed rozpoczęciem nabożeństw przychodził do kościoła. Pierwsze kroki kierował do misyjnego krzyża. Modlił się przed nim, całował go i szedł do zakrystii. Po przygotowaniach do Mszy św. zatapiał się przed obrazem Miłosierdzia Bożego w modlitwie do czasu przyjścia ministrantów. Z nimi następnie ćwiczył czytanie lekcji i śpiew. Był zelatorem najstarszej w parafii róży różańcowej oraz animatorem modlitwy, prowadząc najpierw w domach prywatnych, a później w kaplicy przedpogrzebowej Różaniec za zmarłych. Jako przewodnik zorganizował i poprowadził około trzydzieści pielgrzymek na Wielki Odpust do Kalwarii Pacławskiej. Starał się zawsze, aby były one przeżyte w wielkim skupieniu.

W roku 2018 bardzo ciężko zachorował nasz pan kościelny. Był długo hospitalizowany. Dzięki Panu Bogu odzyskał siły, ale choroba zostawiła trwałe ślady. Następny rok był równie trudny dla pana Henryka. Po krótkiej, ale ciężkiej chorobie zmarł jego najstarszy, 45-letni syn (zawodowy żołnierz i sportowiec). Pan kościelny gorąco modlił się o uzdrowienie syna, ale inna była wola Boża. Przyjął ten krzyż z wiarą i wielką pokorą.

Na początku tego roku znowu dała znać o sobie choroba. W pierwszy piątek miesiąca stycznia, już przy pomocy syna Piotra i wnuka Maćka przyszedł do kościoła. Osłabiony, ale z wielką czcią przyjął Komunię św. i na chwilę zatopił się w głębokiej modlitwie przed obrazem Bożego Miłosierdzia. Było to już jego ostatnie spotkanie z Panem Jezusem w parafialnej świątyni oraz pożegnanie z wieloletnim, ukochanym miejscem służby Panu Bogu i Kościołowi. Zmarł w szpitalu po kilku dniach.

Wspominamy pana Henryka z wielką wdzięcznością i szacunkiem. Obecność wielkiej rzeszy wiernych na jego pogrzebie dowodzi, że był to człowiek niezwykły. Wiara była jego siłą.

2022-04-19 09:31

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Aby pamięć trwała…

Niedziela zamojsko-lubaczowska 45/2019, str. 6

[ TEMATY ]

uroczystość

wspomnienie

Joanna Ferens

Poświęcenia pomnika dokonał ks. Adam Sobczak

Poświęcenia pomnika dokonał ks. Adam Sobczak

Religijno-patriotyczne uroczystości upamiętniające pomordowanych mieszkańców Lipowca Starego odbyły się w niedzielę 20 października br.

Uroczystości rozpoczęły się od Mszy św. sprawowanej w kościele filialnym pw. św. Jadwigi Królowej w Lipowcu Starym, którą w intencji zamordowanych mieszkańców sprawował wikariusz parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Majdanie Starym, ks. Adrian Borowski. Już na wstępie podkreślał on, iż ofiara życia tych cichych bohaterów nie może zostać zapomniana. – Pamięć o tych, którzy uświęcili tę ziemię swoją krwią w bohaterskim czynie – często bezbronni, stłamszeni przez siły nieprzyjaciela, ale ostatecznie mocni, bo zachowali honor – jest naszym obowiązkiem. Cieszę się, że możemy rozpocząć tę uroczystość od Eucharystii. To właśnie tutaj Krew Jezusa Chrystusa uobecnia się na tym ołtarzu i przez wydarzenie Męki i Śmierci naszego Pana możemy w tym trudnym wydarzeniu, jakim była bohaterska śmierć przodków tej miejscowości, szukać nadziei na życie wieczne – mówił ks. Borowski.
CZYTAJ DALEJ

Bp Długosz: miłosierdzie nie oznacza, że mamy otwierać drzwi przed wszystkimi nielegalnymi emigrantami

2025-07-12 14:50

[ TEMATY ]

bp Antoni Długosz

Ruch Obrony Granic

yt.com/zrzut ekranu

Bp Antoni Długosz podczas Apelu Jasnogórskiego 11 lipca 2025 r.

Bp Antoni Długosz podczas Apelu Jasnogórskiego 11 lipca 2025 r.

„Matko Boża, Ty wiesz, że Polacy zdali egzamin, kiedy trzeba było otworzyć drzwi dla milionów uciekających Ukraińców. A w imię miłości bliźniego potrafili zapłacić najwyższą cenę za pomoc Żydom” – powiedział biskup Antoni Długosz podczas Apelu Jasnogórskiego 11 lipca 2025.

"Kochana Matko, jak co wieczór przechodzimy do Ciebie, by powiedzieć Ci nasze małe prywatne troski, ale też i ukazać wielkie narodowe problemy. Przychodzimy, by prosić Ciebie o wstawiennictwo za nami u Twojego Syna. Dziś chcemy modlić się za obrońców naszych granic tych w mundurach strażników granicznych, żołnierzy, policjantów, celników, Wojska Obrony Terytorialnej, ale również wolontariuszy z Ruchu Obrony Granic tych, którzy bezinteresownie organizują patrole" – mówił.
CZYTAJ DALEJ

Radom: Ks. Krzysztof Dukielski biskupem pomocniczym diecezji radomskiej

2025-07-12 12:00

[ TEMATY ]

diecezja radomska

Diecezja Radomska

Ks. Krzysztof Dukielski

Ks. Krzysztof Dukielski

Ks. Krzysztof Dukielski, dotychczasowy proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie, został mianowany biskupem pomocniczym diecezji radomskiej. Decyzję Ojca Świętego Leona XIV ogłosiła dziś w południe Nuncjatura Apostolska w Polsce.

Ojciec Święty Leon XIV mianował Ks. Krzysztofa DUKIELSKIEGO, dotychczasowego proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie, biskupem pomocniczym diecezji radomskiej i przydzielił mu stolicę tytularną Catula.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję