Reklama

Niedziela Przemyska

Wielki jubileusz

Przed 700 laty jacyś ludzie przynieśli tutaj pochodnię wiary i na ziemi jarosławskiej zaczęli głosić Ewangelię, budzić wiarę w Chrystusa – powiedział ks. Marian Bocho, proboszcz parafii Bożego Ciała w Jarosławiu.

Niedziela przemyska 50/2022, str. IV

[ TEMATY ]

Jarosław

Archiwum parafii

Otwarcie drzwi jubileuszowych

Otwarcie drzwi jubileuszowych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przed setkami lat na jarosławskiej ziemi zapłonął ogień wiary, który przez wieki owocował wielkimi dziełami, słowami Ewangelii, które przekazywane z pokolenia na pokolenie budowały wspólnotę. Dziś ta wspólnota wiary staje z pieśnią dziękczynienia, a zarazem z odpowiedzialnością, aby nic z tego dziedzictwa nie utracić i pielęgnować to, co w darze zostawili potomni. – Otwierając rok jubileuszowy, chcemy z jednej strony ukazać tę prawdę, że przed 700 laty jacyś ludzie przynieśli tutaj pochodnię wiary i na ziemi jarosławskiej zaczęli głosić Ewangelię, budzić wiarę w Chrystusa, a ukoronowaniem tego etapu było powołanie parafii w 1323 r. przez biskupa lubuskiego Stefana – powiedział ks. Marian Bocho, proboszcz parafii Bożego Ciała w Jarosławiu. – Ta data przynagla nas, abyśmy przeżywali rok jubileuszowy, który ma na celu dziękczynienie Panu Bogu za dar wiary, która trwa już od 700 lat – podkreślił. Rok jubileuszowy w parafii Bożego Ciała odbędzie się pod hasłem: „Ja jestem dobrym pasterzem. Owce znają mój głos i idą za mną”.

Na głos dzwonu

Pierwszy kościół w Jarosławiu, pod wezwaniem św. Mikołaja, wybudowano na dzisiejszym terenie Opactwa. Kolejną świątynią parafialną była kolegiata Wszystkich Świętych na rynku, naprzeciwko ratusza. Z jubileuszem związane jest także 500-lecie kolegiaty jarosławskiej powołanej na rzecz głoszenia Ewangelii okolicznym miejscowościom.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pierwszym etapem obchodów było uroczyste otwarcie drzwi jubileuszowych. Wierni, którzy stali na placu kościelnym, oraz asysta, kapłani i abp Józef Michalik, którzy stali przed drzwiami, mieli świadomość brzemienia odpowiedzialności, która na nich spoczywa, aby nieść dalej dziedzictwo wiary minionych wieków. Następnie zapłonęła świeca jubileuszowa, symbol Chrystusa, który mówi o sobie: „Jestem światłością świata, kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności” (por. J 8,12). Od świecy jubileuszowej zapalono kolejne świecie, symbol powstających parafii, które zostały wydzielone z parafii kolegiackiej. Do 1971 r. w mieście istniała tylko jedna parafia i dopiero od tamtego czasu zaczęły powstawać nowe parafie. W sumie takich „parafii córek” powstało aż 48 w mieście i w okolicach.

Reklama

Następnie całe zgromadzenie przeszło do świątyni. Tam odśpiewano I nieszpory Adwentu, a następnie celebrowano Mszę św., która zainicjowała jubileusz. We wspólnym świętowaniu wzięli udział wierni i duszpasterze z całego miasta. Jak zaznacza ks. Marian Bocho, intencją organizatorów było włączenie całego miasta do świętowania, ponieważ przed wiekami głoszona Ewangelia dotarła do wszystkich mieszkańców. W homilii emerytowany metropolita przemyski abp Józef Michalik zarysował kontekst historyczny czasów, w których powstawała pierwsza parafia w Jarosławiu. Zaznaczył, że były to ciężkie i trudne czasy. Dodał, że w tych czasach pojawiali się także ludzie, którymi kierował Pan Bóg w powstaniu nowych dzieł. – Jarosław ma taką cechę, że w powstawaniu dobrych dzieł mają wielki udział kobiety. Pierwszą fundację jezuitów założyła Zofia z Odrowążów, tych samych, z których pochodzili święci. Fundacja kapituły kolegiackiej w 1523 r. odbyła się dzięki staraniom Jadwigi z Wawrzyszyna, wdowy po Spytku III Jarosławskim i ich córek Anny i Magdaleny – zauważył kaznodzieja. I dodał: – Dziś patrzę też z nadzieją, bo Jarosław ma pewną dynamikę. Słyszeliśmy przed chwilą, że powstaje nowa parafia. To będzie pierwszy kościół w Polsce poświęcony w tych latach Dobremu Łotrowi – powiedział arcybiskup.

Zauważalnym akcentem jedności całego miasta w przeżywaniu tego jubileuszu były dzwony wszystkich miejskich parafii, które tubalnymi dźwiękami obwieszczały na samym początku rozpoczęcie roku jubileuszowego.

W drodze do jubileuszu

Przygotowania do jubileuszu miały charakter zarazem duchowy, jak i materialny. Te pierwsze trwały 10 lat. Każdego roku rozważano jedno przykazanie Boże przez artykuły publikowane na łamach parafialnej gazetki W cieniu kolegiaty. Natomiast przez ostatnie dziewięć miesięcy odbywała się nowenna przed uroczystością otwarcia roku jubileuszowego. W tych rozważaniach podkreślano znaczenie parafii, znaczenie życia wiarą. Zapraszani goście przybliżali tę tematykę, a także mówili o znaczeniu właściwego przeżywania jubileuszu.

Reklama

Materialne przygotowania to natomiast renowacja polichromii kolegiaty, która trwa już od kilku lat i przywraca świetność świątyni. Drugim materialnym dziełem, które przygotowuje do jubileuszu, jest powołanie Muzeum 700-lecia im. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty przy parafii Bożego Ciała w Jarosławiu. Nazwa muzeum jest związana z pierwszym tytułem kościoła kolegiackiego. Kosztowało to wiele pracy. Przygotowanie podziemi kolegiaty wymagało wywiezienia mnóstwa ziemi. Wysiłek się opłacał, gdyż teraz wszystkie eksponaty i zabytki można pokazać szerszemu gronu zwiedzających.

Trzeci element tej wdzięczności, który także będzie miał charakter materialny, to nowy kościół pod wezwaniem Dobrego Pasterza i Dobrego Łotra na nowym mieście, budowany tam, gdzie powstają nowe osiedla. – To takie wotum wdzięczności za 700 lat obecności światła Ewangelii na jarosławskiej ziemi. Chcemy, by ten jubileusz posłużył do przekazania pokoleniom, które po nas idą, jaśniejącego oblicza Chrystusa – podsumował ks. Marian Bocho.

2022-12-07 08:47

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szkoła z duszą

Niedziela przemyska 17/2022, str. IV

[ TEMATY ]

Jarosław

Liceum Katolickie

Archiwum szkoły

„Katolik” dysponuje specjalną pracownią biologiczną

„Katolik” dysponuje specjalną pracownią biologiczną

Publiczne Katolickie Liceum Ogólnokształcące pojawiło się na mapie edukacyjnej Jarosławia w 2018 r. Szkoła została powołana przez parafię Bożego Ciała przy Kolegiacie w Jarosławiu w 100. rocznicę odzyskania Niepodległości przez Polskę.

Szkoła mieści się przy Placu ks. Piotra Skargi 1 w budynku, w którym kiedyś mieściło się Kolegium Ojców Jezuitów. Misją naszej, katolickiej szkoły, w której nie pobiera się żadnego czesnego, jest wychowanie i nauczanie młodego człowieka, oparte na systemie wartości chrześcijańskich.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Słowo abp. Adriana Galbasa SAC do diecezjan w związku z nominacją biskupią

2024-04-23 12:39

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Karol Porwich/Niedziela

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

Nasze modlitwy o wybór Biskupa przyniosły piękny owoc. Bp Artur nie jest tchórzem i na pewno nie będzie uciekał od spraw trudnych - pisze abp Adrian Galbas.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję