Jako rektor Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu w dniach 3-8 lipca 1995 r. odbyłem pielgrzymkę z neoprezbiterami do Rzymu.

We czwartek 6 lipca była uzgodniona nasza wizyta u kard. Ratzingera w Kongregacji Nauki Wiary, ponieważ audiencja u Ojca Świętego Jana Pawła II była niemożliwa. O godz. 13 stawiliśmy się w biurze kardynała w gmachu kongregacji. Przedstawiłem księży pielgrzymów i powiedziałem kilka zdań o naszym środowisku teologicznym we Wrocławiu. Wspomniałem o pracach dyplomowych magisterskich i doktorskich pisanych w naszym Papieskim Wydziale Teologicznym z zakresu teologii. Prefekt kongregacji urzekł nas swoją skromnością i bezpośredniością. Prawie półgodzinne spotkanie zakończyło się błogosławieństwem i wspólnym zdjęciem.

Kardynał we Wrocławiu

Drugie nieco dłuższe, gdyż czterodniowe, spotkanie z kard. Ratzingerem, miało miejsce w dniach 26-29 października 2000 r. Kardynał przybył do Wrocławia, na zaproszenie kard. Henryka Gulbinowicza, na uroczystość inauguracji roku akademickiego 2000/01 w PWT i MWSD we Wrocławiu, podczas której otrzymał najwyższą akademicką godność – doktorat honoris causa. Ta główna uroczystość odbyła się 27 października. Miała ona część modlitewno-liturgiczną w katedrze wrocławskiej. Kardynał Ratzinger przewodniczył Mszy świętej inauguracyjnej i wygłosił homilię o roli Ducha Świętego w studiowaniu teologii.

Drugą część uroczystości stanowiła okolicznościowa akademia. Miałem wtedy zaszczyt wygłosić nie tylko powitanie i wprowadzenie w uroczystość, ale także – jako promotor doktoratu – laudację na cześć laureata, po której dokonałem aktu promocji wypowiedzianej z pamięci po łacinie, zakończonej wręczeniem dyplomu i pierścienia doktorskiego. Po kilku przemówieniach gratulacyjnych kardynał wygłosił wykład pt. Wiara i teologia.

Jak uczyłem przyszłego papieża

Zamykając migawkową relację z tego spotkania, chcę dodać, że towarzyszyłem kardynałowi Ratzingerowi z innymi osobami w następnych etapach wizyty we Wrocławiu. W sobotę 28 października towarzyszyłem wizycie kard. Ratzingera w Henrykowie, gdzie gość z Rzymu dokonał aktu poświęcenia i nałożenia alumnom I roku seminarium białych liturgicznych tunik. W niedzielę 29 października towarzyszyłem kardynałowi w wizycie w Oleśnicy. Tam kardynał pozdrowił i pobłogosławił wiernych w bazylice św. Jana oraz sprawował Eucharystię dla wiernych z udziałem Kompanii Honorowej Wojska Polskiego w kościele Matki Bożej Miłosierdzia. Pamiętam, jak wtedy uczyłem przyszłego papieża odpowiedzi na powitanie żołnierzy Kompanii Honorowej Wojska Polskiego. Słowa te brzmiały: „Czołem żołnierze” i kardynał je poprawnie wypowiedział, na co nasze wojsko odpowiedziało: „Czołem Księże Kardynale!”.

Tego dnia po południu rozstałem się z kard. Ratzingerem na wrocławskim lotnisku, skąd nasz gość odleciał do Monachium na groby swoich rodziców i krewnych.