Papieski dyplomata bardzo obszernie przedstawił tę złożoną kwestię. Mówił zarówno o niezbywalnych prawach migrantów, jak i o uzasadnionych interesach społeczeństw, które przyjmują przybyszów, podkreślając, że niezbędne jest pogodzenie obu tych czynników. Wskazał na potrzebę różnorodnych działań długofalowych. Powinno się na przykład dążyć do wyeliminowania przyczyn migracji, czyli biedy i destabilizacji politycznej w ojczyznach migrantów. Z drugiej strony programy długofalowe niezbędne są również w krajach goszczących migrantów, aby ułatwić integrację przybyszów, a zarazem otwarcie społeczeństwa na ich odmienność.

Abp Tomasi przypomniał też o potrzebie kroków doraźnych. Wymienił wśród nich wzmożenie akcji ratunkowych mających na celu ochronę życia uchodźców. Watykański dyplomata opowiedział się także za bardziej sprawiedliwym rozmieszczaniem migrantów w Europie i innych częściach świata, mając jednak na względzie bezpieczeństwo i potrzeby społeczne. Wskazał też na konieczność uruchomienia legalnych kanałów migracyjnych. Zaapelował o unikanie populistycznej retoryki i dostrzeżenie pozytywnego wkładu migrantów.