Agnieszka Dziarmaga: Wielki Czwartek to ważny dzień dla każdego kapłana. Dlaczego? W jakim duchu jest ten dzień przeżywany?
Ks. dr Karol Starczewski: Ten dzień pozwala pochylić się z wdzięcznością nad dwoma sakramentami, które Jezus ustanowił w Wielki Czwartek. To sakramenty Eucharystii i kapłaństwa. Kiedy człowiek zastanowi się, czym jest Msza św., i zacznie do niego docierać, że w jej trakcie, podczas modlitwy wypowiadanej przez kapłana (tzw. epiklezy) przychodzi sam Chrystus, że jest On obecny pod postaciami chleba i wina w swoim Ciele i Krwi, to siłą rzeczy – pokornieje. Ks. Jan Twardowski pięknie to oddał w jednym ze swoich wierszy: „Własnego kapłaństwa się boję, własnego kapłaństwa się lękam i przed kapłaństwem w proch padam i przed kapłaństwem klękam”. Myślę, że w tym duchu – pokory wobec tajemnicy obecności Boga w Eucharystii i wdzięczności za dar kapłaństwa, które złożył w nasze, zwykłe, grzeszne ręce, winniśmy przeżywać Wielki Czwartek.
Jacy kapłani są dzisiaj potrzebni Polsce, diecezji kieleckiej?
Uważam, że powinni to być kapłani na wzór Serca Jezusowego. Zdaję sobie sprawę, że to może zbyt ogólne określenie, ale znów – po głębszym zastanowieniu, dotyka ono sedna sprawy. Serce Jezusa, wedle słów litanii, jest m.in. pełne dobroci i miłości, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, jest przebłaganiem za grzechy i posłuszne aż do śmierci. To są wytyczne, którymi kapłan powinien się kierować. Myślę też, że oprócz oczywistego czerpania wzoru z Chrystusa, ksiądz ma twardo stąpać po ziemi, tzn. mieć świadomość własnej grzeszności i nie zapominać, że jest „z ludzi wzięty i dla ludzi ustanowiony w sprawach odnoszących się do Boga” (jak mówi autor Listu do Hebrajczyków). Potrzebni są więc kapłani, którzy, będąc świadomymi swoich ograniczeń, zmagając się nieraz z samotnością i przeciwnościami, mimo wszystko będą starali się czuć, słuchać, patrzeć, mówić i działać tak jak Jezus.
Jest Ksiądz wykładowcą psychologii pastoralnej w WSD w Kielcach. Do czego ta dziedzina wiedzy jest potrzebna kapłanom?
Psychologia pastoralna to nauka, która pozwala poznać teorię i wyniki badań psychologicznych, a następnie wykorzystać je do rozwiązywania problemów duszpasterskich. Jej problematyka obejmuje m.in. koncepcje dojrzałej osobowości, kryzysy psychologiczne i sposoby radzenia sobie w sytuacjach trudnych, a także zagadnienia związane z poradnictwem i pomocą duszpasterską w odniesieniu do osób czy grup, z którymi kapłan ma możliwość spotkać się w parafii. Mając tę wiedzę, z głębszym zrozumieniem można podchodzić do drugiego człowieka i do jego zachowań, a przez to próbować mu pomóc. Ksiądz nie jest specjalistą od wszystkiego. Jego zadaniem jest wsparcie w rozwoju duchowym. Kiedy więc widzi trudności innej natury (np. wymagające psychoterapii), może takie osoby pokierować do odpowiednich instytucji, będąc jednocześnie otwartym na pomoc przez spowiedź, kierownictwo duchowe czy rozmowę duszpasterską.
Ks. dr Karol Starczewski Wykładowca psychologii pastoralnej w WSD w Kielcach, wikariusz w parafii Chrystusa Króla
„Kapłan diecezjalny w XXI w. w świetle nauczania św. Jana z Avili”. Pod takim hasłem w andaluzyjskiej miejscowości Baeza odbył się kongres, w którym udział wzięło duchowieństwo z 23 hiszpańskich diecezji.
Św. Jan z Avili jest patronem duchowieństwa Hiszpanii i Andaluzji. W 1538 r. założył on w Baezie uniwersytet, który stał się prężnym ośrodkiem kształcenia duchowieństwa jeszcze przed Soborem Trydenckim. Celowo wyłączył katedrę prawa kanonicznego, aby położyć większy nacisk na studium teologii przez kapłanów. W tym roku diecezja Jaen obchodzi Rok Jubileuszowy: 450-lecie śmierci i 50-lecie kanonizacji Jana z Avili, wychowawcy kapłanów i wielu świętych.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Redakcja portalu TOK FM zamieściła na swojej stronie sprostowanie do nieprawdziwych informacji zawartych w artykule „Raport NIK ws. Funduszu Sprawiedliwości. Ks. Olszewski i o. Rydzyk zwrócą miliony?” z 26 maja bieżącego roku. „Nie jest prawdą, iż Fundacja Lux Veritatis miała nielegalnie wydatkować pieniądze z Funduszu Sprawiedliwości. Raport Najwyższej Izby Kontroli nie zawiera takich ustaleń” – podała redakcja portalu.
26 maja tego roku na portalu tokfm.pl pojawił się artykuł „Raport NIK ws. Funduszu Sprawiedliwości. Ks. Olszewski i o. Rydzyk zwrócą miliony?”. Zawierał on nieprawdziwe informacje. Redakcja zamieściła sprostowanie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.