Pomagać może każdy. Wystarczą tylko dobre chęci. Na co dzień pokazują to młodzi wolontariusze ze Szkolnych Kół Caritas, ich opiekunowie, a także trochę starsi wolontariusze – mieszkańcy schronisk Caritas w Zielonej Górze i Żukowicach. Ich całoroczną pracę nagrodzono podczas uroczystej gali 3 grudnia w zielonogórskiej parafii Ducha Świętego.
Diecezjalna Gala Wolontariatu Szkolnych Kół Caritas odbyła się po raz szósty. Oprócz wyróżnienia młodych wolontariuszy, dodatkowe wyróżnienia przyznano mieszkańcom schronisk dla bezdomnych mężczyzn w Zielonej Górze i Żukowicach, którzy na co dzień również zaangażowani są w działania wolontarystyczne. – Chcieliśmy pokazać tych wolontariuszy, którzy na co dzień w swoich lokalnych środowiskach fantastycznie działają i można powiedzieć, że są naprawdę „pielgrzymami nadziei” – w myśl nowego roku duszpasterskiego – mówi dyrektor diecezjalnej Caritas ks. Stanisław Podfigórny.
Chęć czynienia dobra
Jedni są w wolontariacie trochę dłużej, inni dopiero rozpoczynają swoją przygodę. Dla jeszcze innych inspiracją do podjęcia takich działań są starsi koledzy czy koleżanki. Niezależnie od tego, wszystkich łączy wspólny mianownik – chęć czynienia dobra. – Robimy różne kiermasze i zbiórki dla potrzebujących. Organizujemy „Dzień Dobra”, Dzień Dziecka. Teraz zbieramy szampony i żele do mycia dla bezdomnych. Wcześniej robiliśmy i przekazaliśmy dla dzieci z domu dziecka bransoletki i maskotki, zbieraliśmy skarpetki dla potrzebujących – mówi Karolina Mysiak z SKC przy Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr 5 w Żaganiu. Pragnienie niesienia pomocy od najmłodszych lat poczuł także Wojciech Dwornik z SKC przy Szkole Podstawowej nr 1 im. J. Korczaka w Nowogrodzie Bobrzańskim. Jak mówi, wierzy, że dobro wraca, drobne działania mają sens, a pomoc jest wielowymiarowa. – Ostatnio robiliśmy kartki świąteczne dla osób z domu seniora. Oni również potrzebują tego świątecznego ciepła i my chcieliśmy zapewnić im to ciepło – podkreśla młody wolontariusz.
Pomagać każdy może
Podczas gali dodatkowe wyróżnienia otrzymali panowie zaangażowani w projekt „Damy radę!”, realizowany w schroniskach dla bezdomnych mężczyzn w Zielonej Górze i Żukowicach. – Projekt angażuje i aktywizuje osoby z tych schronisk w działania wolontariackie. Dzięki zaangażowaniu mieszkańców w Zielonej Górze i Żukowicach możemy nieść pomoc osobom w potrzebie – mówi Anna Milicz, koordynator wolontariatu osób w kryzysie bezdomności. W Żukowicach wolontariusze ze schroniska pomagają samotnym seniorom, którym 2 razy w tygodniu dostarczają dwudaniowy obiad, który – co trzeba podkreślić – sami przygotowują. – Lubię rozmawiać z tymi starszymi ludźmi, gdy z p. Anią rozwozimy dla nich obiady. Sprawia mi to przyjemność, że w taki sposób mogę im pomóc. Oni też potrafią się uśmiechnąć, podziękować. To daje radość. Też jestem już trochę schorowany, ale, ile mogę, to pomagam. Dzięki temu lepiej się czuję – mówi 64-letni p. Zbigniew. Mieszkańcy ze schroniska w Zielonej Górze są zaangażowani w pomoc w hospicjum przy parafii św. Józefa. – Są tam co niedzielę. Pomagają starszym osobom przemieścić się z pokoju do kaplicy na Mszę św., później z powrotem. Dla nich jest to też pewnego rodzaju spłata długu – im kiedyś została udzielona pomoc i oni teraz, w ten sposób, mogą się odwdzięczyć i nieść pomoc osobom w potrzebie – wyjaśnia Anna Milicz.
Czuwanie modlitewne odbyło się m.in. w parafii św. Urbana I w Zielonej Górze
Parafia św. Urbana I w Zielonej Górze zorganizowała czuwanie w intencji Ojczyzny w nocy z 16 na 17 lutego.
- Jako parafia włączyliśmy się w ogólnopolską inicjatywę modlitwy pod hasłem: Noc walki o błogosławieństwo dla Polski. Rozpoczęliśmy o godzinie 21 Apelem Jasnogórskim, a później poszczególne grupy prowadziły rozważania. Zakończyliśmy Mszą świętą za Ojczyznę – mówi ks. Mirosław Donabidowicz, proboszcz parafii św. Urbana I. - Nie było to wydarzenie w żaden sposób polityczne, po prostu modlimy się o błogosławieństwo, w szczególny sposób o błogosławieństwo dla kapłanów i dla rodzin oraz dla rządzących.
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
