W chrześcijańskim Credo znajdują się słowa mówiące o tym, że Chrystus wstąpił do nieba i zasiada po prawicy Ojca. Prawda ta ma swoje biblijne uzasadnienie. W Dziejach Apostolskich czytamy, że Jezus uniósł się w obecności Apostołów w górę i obłok zabrał im Go sprzed oczu (por. Dz 1, 9). Uczniowie zaś uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba (por. Dz 1, 10). Opis ten wskazuje, że Jezus, Bóg-Człowiek, dokonał tego swoją mocą, w chwili, którą On sam wybrał. Tym zasadniczo różni się wniebowstąpienie od wniebowzięcia. Również prawda o miejscu przebywania Jezusa została nam przekazana w Dziejach Apostolskich. Najpierw, w dniu Pięćdziesiątnicy, Piotr, głosząc dobrą nowinę, przywołuje fragment Psalmu 110.: „Siądź po prawicy mojej” (Dz 2, 34), i odnosi go do Chrystusa, a później Szczepan, tuż przed męczeńską śmiercią, wyznaje, że widzi „niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (Dz 7, 56).