„Wczoraj wieczorem patriarcha przyleciał do Punta Arenas z Asunción, aby na zaproszenie polarników rosyjskich udać się dzisiaj na Antarktydę. Tutaj po raz pierwszy odprawi liturgię Bożą w jedynej, czynnej na stałe cerkwi Trójcy Świętej w rosyjskiej stacji im. Bellingshausena na Antarktydzie” – oświadczył sekretarz prasowy zwierzchnika Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (RKP) ks. Aleksandr Wołkow. Zapowiedział też, że obecni tam będą nie tylko badacze rosyjscy, ale także zaproszeni przez nich członkowie wypraw polarnych z innych krajów, w tym z Chile. Po liturgii odbędzie się krótkie spotkanie Cyryla z polarnikami.

„Jest to historyczne wydarzenie w życiu prawosławia rosyjskiego, świadczące o tym, że RKP pełni swą posługę we wszystkich częściach świata” – podkreślił duchowny i dodał, że patriarcha będzie się tam modlił za cały świat.

Wraz ze swym zwierzchnikiem na szósty kontynent udali się też wszyscy członkowie prawie stuosobowej delegacji RKP, która mu towarzyszy.

Cerkiew pw. Życiodajnej Trójcy Świętej w rosyjskiej bazie im. Bellingshausena na Wyspie Króla Jerzego uroczyście konsekrował w lutym 2014 biskup narjan-marski i miezieński Jakub, który 3 lata wcześniej poświęcił Biegun Północny, a we wrześnie 2013 – rosyjski Północny Szlak Morski. Świątynię tę z cedru syberyjskiego, którego drewno jest odporne na niskie temperatury, zbudowało w latach 2003-04 ośmiu cieśli z Ałtaju. Jest ona wyposażona w niezbędny sprzęt, potrzebny do odprawiania nabożeństw: ołtarz, ikony, świeczniki, a także sześć dzwonów, które przewieziono tam wcześniej. Należy przy tym podkreślić, że ikony te zostały wyryte, a nie namalowane, podobnie jak w cerkwiach rosyjskiej północy, gdyż farby nie wytrzymują tak wysokich mrozów (70-80 stopni).

Pierwsze nabożeństwo odprawił tam 8 stycznia 2004 w prawosławną uroczystość Bożego Narodzenia, o. Kalistrat z Ławry Świętej Trójcy i św. Sergiusza w Siergijew Posadzie pod Moskwą. Mnisi z tego klasztoru pracują duszpastersko w cerkwi na Antarktydzie. Obecnie jest nim 38-letni o. Sofronij Kiriłow.

Świątynię zaprojektowała S. Rybak z Barnaułu, która – jak sama przyznała – starała się wykorzystać najlepsze tradycje rosyjskiej drewnianej sztuki budowlanej. Wzniesiono ją w takim miejscu, aby była widoczna z daleka dla wszystkich, przybywających do tej stacji. Obiekt nie tylko służy celom religijnym, liturgii i modlitw, ale jest też swoistym pomnikiem pamięci 64 sowieckich i rosyjskich polarników rosyjskich, którzy zmarli lub zginęli na tym lodowym kontynencie.

Budowa cerkwi była możliwa m.in. dzięki wsparciu ze strony fundacji "Świątynia na Antarktydzie", powołanej w 2002 do życia przez wieloletnich pracowników sowieckich baz naukowych Walerija Łukina i Piotra Zadirowa. Projekt ten zyskał błogosławieństwo ówczesnego patriarchy Aleksego II.

Tymczasem we wrześniu ub.r. po prawie 58 latach nieprzerwanej posługi zamknięto katolicką „kaplicę śnieżną” na terenie amerykańskiej bazy McMurdo, w której pierwszą mszę św. odprawiono 25 grudnia 1957. Pracujący tam dotychczas amerykański kapłan Dan Doyle, który powrócił już do Stanów Zjednoczonych, zapowiedział, że religijne potrzeby pracujących wśród śniegu i lodów naukowców będą zaspokajać duchowni różnych wyznań, którzy będą tam dojeżdżać co pewien czas.