Jednak już trzy dni wcześniej, w czwartek 1 września na uniwersytecie LUMSA zostanie otwarta wystawa przedstawiająca „życie, duchowość i przesłanie” Matki Teresy. Po południu w Audytorium św. Cecylii odbędzie się rodzinny festyn „z ubogimi i dla ubogich”.

Z kolei w piątek 2 września w bazylice św. Anastazji na Palatynie będą odprawiane Msze św. w różnych językach (angielskim, hiszpańskim i włoskim), a po liturgiach można będzie uczcić relikwie Matki Teresy. Wieczorem w bazylice św. Jana na Lateranie papieski wikariusz dla diecezji rzymskiej kard. Agostino Vallini poprowadzi czuwanie modlitewne, połączone z adoracją eucharystyczną. Hasłem spotkania będą słowa: „Promieniując światłem Chrystusa: wezwanie do świętości”.

W sobotę 3 września o 10.00 na placu św. Piotra papież Franciszek wygłosi katechezę do uczestników Jubileuszu Pracowników i Wolontariuszy Dzieł Miłosierdzia, zaś po południu w bazylice San Andrea della Valle w centrum Rzymu można będzie wysłuchać muzycznego oratorium Marcello Bronzettiego ku czci nowej świętej, uczcić jej relikwie i wziąć udział we Mszy św.

Centralnym dniem obchodów będzie niedziela 4 września. O 10.00 na placu św. Piotra papież Franciszek dokona kanonizacji Matki Teresy.

W tym samym miejscu i o tej samej godzinie w poniedziałek 5 września sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin odprawi dziękczynną Mszę św. za kanonizację. Tego dnia przypadnie po raz pierwszy liturgiczne wspomnienie św. Matki Teresy. Po południu można będzie uczcić jej relikwie w bazylice św. Jana na Lateranie, podobnie jak przez cały dzień 6 września.

W końcu 7 i 8 września relikwie będą wystawione w kościele św. Grzegorza Wielkiego na wzgórzu Celio. Można będzie wtedy również odwiedzać pokój Matki Teresy w tamtejszym klasztorze św. Grzegorza.

Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie internetowej http://motherteresa.org.

Matka Teresy z Kalkuty – założycielka Zgromadzenia Misjonarek Miłości – urodziła się 26 sierpnia 1910 w rodzinie albańskiej jako Agnes Bojaxhiu w Skopje, ale większą część swego życia spędziła w Indiach. Mając 18 lat wstąpiła do irlandzkiego zgromadzenia sióstr loretanek, które wysłało ją niebawem do Indii i tam, w Kalkucie, w 1946 założyła swe zgromadzenie, zatwierdzone przez Stolicę Apostolską w 1950 i obecne dzisiaj na całym świecie.

Zawsze troszczyła się o najuboższych, opuszczonych i najbardziej potrzebujących, za co w 1979 otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla. Była też wielką obrończynią życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Zmarła w opinii świętości 5 września 1997 w domu macierzystym swego zgromadzenia w Kalkucie.

Wobec szerokiego zasięgu jej dzieła i powszechnego przekonania o jej świętości Jan Paweł II zezwolił na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego już w dwa lata po jej śmierci, a więc przed upływem wymaganych 5 lat. A 19 października 2003 ogłosił ją błogosławioną na Placu św. Piotra w Rzymie.