Trzyletni program pracy ruchów i stowarzyszeń, zaproponowany przez Ogólnopolską Radę Ruchów Katolickich, zakłada rozeznawanie, formację oraz podejmowanie nowych inicjatyw ewangelizacyjnych i apostolskich. Inspiracją do pracy kongresowej jest List apostolski Jana Pawła II Novo millennio ineunte, w którym jest zawarty program dla całego Kościoła na początek nowego tysiąclecia. Jest to podstawowy dokument, do którego trzeba nieustannie wracać. Dlatego temat Kongresu Wypłyń na głębię również został zaczerpnięty z tego dokumentu. Zasadniczym celem diecezjalnego Kongresu jest pogłębienie współpracy pomiędzy ruchami, które istnieją na terenie naszej diecezji. W tym celu została powołana Diecezjalna Rada Ruchów i Stowarzyszeń, która odbyła już kilka spotkań. Radę tworzą wszyscy przedstawiciele świeccy i księża z poszczególnych ruchów, stowarzyszeń i duszpasterstw. W maju 2003 r. został powołany Sekretariat, w skład którego wchodzą następujące osoby świeckie: przewodniczący Jerzy Jankowski z Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, wiceprzewodniczący Sławomir Kahl ze Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, sekretarz Teresa Bielawska z Apostolstwa Modlitwy, zastępca sekretarza Tadeusz Kupczak z Odnowy w Duchu Świętym, skarbnik Teresa Szewczyk z Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców oraz członkowie sekretariatu: Jan Zimroz z Akcji Katolickiej, Anna Mikos ze Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego „Zawisza”, Krzysztof Stąpor z Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Marek Kośny z Ruchu Światło-Życie, Beata Czerniejewska z Duszpasterstwa Akademickiego oraz asystent kościelny ks. Jarosław Święcicki.
Owocem prac kongresowych jest „Informator Duszpasterski Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich Diecezji Legnickiej”, który jest pierwszą tego rodzaju publikacją, określającą wszystkie ruchy, stowarzyszenia i duszpasterstwa działające w diecezji. Pozycja ta powinna trafić przede wszystkim do liderów, animatorów i księży zajmujących się tymi grupami. Przygotowanie tego „Informatora” uświadomiło, jak niewiele wiemy o sobie, a dopiero działania podejmowane w tym kierunku pozwolą wydobyć i ukazać różnorodność charyzmatów poszczególnych grup i nawiązać współpracę.
Przewodniczący Sekretariatu Jerzy Jankowski, otwierając Kongres, stwierdził, że jego celem jest dawanie ewangelicznej jedności wszystkich grup. Obecność na Kongresie jest czytelnym znakiem świadomości, że potrzebujemy siebie nawzajem. Jeżeli jeszcze niektórzy nie widzą takiej potrzeby, to znaczy, że „trzeba jeszcze wiele się nauczyć i nadrobić zaległości” (Jan Paweł II).
Celem Kongresu było odczytywanie znaków czasu, jakim niewątpliwie jest dla nas osoba Jana Pawła II i jego nauczanie. Papież wzywa Kościół, aby „wypłynąć na głębię”. Nie można przejść wobec tego wezwania bez głębszego zastanowienia się, co to znaczy dla mnie i dla mojego ruchu lub stowarzyszenia. Jakie zadania są jeszcze do wykonania w kontekście życia Kościoła i współczesnego świata.
Pierwszy wykład wygłosił bp Mieczysław Cisło na temat: „Poszukiwanie tożsamości chrześcijańskiej w obliczu współczesnych przemian”. Ksiądz Biskup powiedział m.in.: „Pytanie o tożsamość, to pytanie o to, kim jesteśmy jako chrześcijanie. Odpowiedzi należy szukać najpierw w Jezusie Chrystusie, jako źródle tożsamości chrześcijańskiej. Następnie we wspólnocie Kościoła, jego nauczaniu, tradycji oraz we wspólnotach ruchów i stowarzyszeń. Szczególnym i czytelnym znakiem w poszukiwaniach odpowiedzi na te pytania jest osoba Jana Pawła II, który przez cały swój pontyfikat mówi nam o tym, kim jesteśmy.
Wpatrując się w jego życie, odkrywamy swoją tożsamość. Całe jego nauczanie jest odpowiedzią na nasze poszukiwania. Świadkowie jego codziennego życia mówią, że Papież zawsze szukał mądrości i natchnienia do swojego nauczania w kaplicy na kolanach. Modlitwa oraz sposób przygotowania i sama celebracja Mszy św. dla Papieża są źródłem jego tożsamości. Te sytuacje i okoliczności życia Jana Pawła II są dla nas odpowiedzią, gdzie jest źródło naszej tożsamości. Nie jest przypadkiem, że z okazji 25. rocznicy pontyfikatu Papież podarował nam encyklikę Ecclesia de Eucharystia - Kościół żyje dzięki Eucharystii. Nie można oddzielić tożsamości Kościoła od Eucharystii, bowiem stanowią one nierozdzielną jedność. Dlatego tożsamość chrześcijan winna wyrastać z Eucharystii. Taka postawa kształtuje również odpowiedzialność za Kościół. Jan Paweł II doskonale rozumie problemy współczesnego świata. (...)
Oblicze współczesnej Europy jest naznaczone zanikiem wiary i nadziei. Całe społeczeństwa przeżywają różne kryzysy: bezrobocie, terroryzm, wyzysk gospodarczy, korupcja, bezradność w rozwiązywaniu problemów. Ludzie szukają odpowiedzi na nurtujące ich pytania i nie znajdują ich. Z drugiej strony zauważamy nieuzasadniony lęk niektórych liderów europejskich przed odwołaniem się do Boga w Konstytucji zjednoczonej Europy, a przecież większość Europejczyków to ludzie ochrzczeni. Jesteśmy przekonani, że Kościół polski może wnieść do Europy nowy optymizm. (...)
Członkowie ruchów i stowarzyszeń stają się nadzieją Kościoła i przyszłości świata. Jesteście świadkami nadziei poprzez modlitwę i moc, której źródło jest w Eucharystii. Trzeba przełożyć nauczanie Jana Pawła II na codzienność w naszych diecezjach, parafiach i wspólnotach.
Kolejnym prelegentem był o. Adam Schulz, który wygłosił wykład na temat: „Nowe wyzwania apostolskie i formacyjne stojące przed ruchami i stowarzyszeniami u progu nowego tysiąclecia”. (Fragmenty drukujemy obok).
Centralnym punktem Kongresu była Msza św., której przewodniczył biskup legnicki Tadeusz Rybak. W homilii powiedział m.in.: „Duch Święty został posłany przez Pana we wspólnocie Kościoła, aby udzielać różnych charyzmatów. To Duch Święty ożywia naszą wiarę i miłość, aby wydać owoc w Bożym ogrodzie. Wszystkie wspólnoty, ruchy i stowarzyszenia istniejące w naszej diecezji, a jest ich ok. 50, gromadzi dzisiaj Duch Święty. Dzięki tej łasce jesteśmy zakorzenieni dzisiaj w wielkiej wspólnocie Kościoła. (...)
Osoba Piotra jednoczy Kościół. Kościół diecezjalny jednoczy się i rozwija w łączności z biskupem jako znakiem jedności. W tej wspólnocie Kościoła trzeba odczytywać powołanie ludzi świeckich. Bardzo ważnym obowiązkiem dla tworzenia komunii jest popieranie różnych form zrzeszania się ludzi świeckich, tych tradycyjnych, jak i nowych. Wszystkie ruchy i stowarzyszenia winny działać w harmonii ze wspólnotą kościelną i okazywać posłuszeństwo pasterzom. Nie można dopuścić do tego, aby jakaś wspólnota była zamknięta na wymiar Kościoła przez zbytnie zapatrzenie w siebie lub izolację. (...) Moc i jedność płynie z Eucharystii. Encyklika Ecclesia de Eucharystia ukazuje Kościół jako wspólnotę, która żyje dzięki Eucharystii. Słusznie pisze Ojciec Święty, że „Ofiara eucharystyczna jest źródłem i szczytem całego Kościoła, bo w Eucharystii zawiera się całe dobro Kościoła. Eucharystia nie tylko łączy z Chrystusem, ale buduje wspólnotę Kościoła. Kiedy łączymy się z Chrystusem w Komunii św., otrzymujemy Ducha Świętego, abyśmy stanowili jedność. Dlatego tak ważne jest uczestnictwo w Eucharystii każdego członka Kościoła. W każdej parafii wspólnota, która nazywa się ruchem czy stowarzyszeniem, nie może izolować się z życia parafii, nawet gdy spotyka się z niezrozumieniem ze strony duszpasterzy.
Jednocześnie żadna grupa nie może być pozbawiona opieki duszpasterskiej. Księża nie zawsze mogą zaangażować się we wszystkie wspólnoty tak, jakbyśmy tego oczekiwali. Jestem wdzięczny tym grupom, które szukają kontaktu z duszpasterzem. Jedność wyraża się w tym, że włączamy się w obowiązki duszpasterskie, które spoczywają na parafii”.
Zawierzenie Ruchów i Stowarzyszeń Miłosierdziu Bożemu, które rozpoczęło się o godz. 15.00, przygotowali studenci z Duszpasterstwa Akademickiego. Koronka do Miłosierdzia Bożego była połączona z rozważanie fragmentów Dzienniczka Siostry Faustyny. Przygotowane pieśni i świadectwo wiary o doświadczeniu Miłosierdzia Bożego pozwoliło wszystkim uczestnikom bardziej włączyć się w dziękczynienie za Opatrzność Bożą w naszym osobistym życiu. Zawierzając Bożemu Miłosierdziu wszystkie wspólnoty, grupy i stowarzyszenia, pragnęliśmy włączyć się w intencję Ojca Świętego, który w Krakowie-Łagiewnikach zawierzył świat Bożemu Miłosierdziu, a Kościołowi w Polsce powierzył zadanie głoszenia tej prawdy.
Drugi Diecezjalny Kongres Ruchów i Stowarzyszeń odbył się dzięki pomocy organizacyjnej wielu wspólnot i pojedynczych osób. Wdzięczność kierujemy do bp. Stefana Regmunta, który przewodniczy pracom Diecezjalnej Rady Ruchów i Stowarzyszeń, za koordynację całego Kongresu. Bardzo serdecznie dziękujemy za aktywne włączenie się w te prace Ruchowi Światło-Życie, Duszpasterstwu Akademickiemu, Odnowie w Duchu Świętym, Apostolstwu Modlitwy, Akcji Katolickiej, Towarzystwu im. Edyty Stein, Stowarzyszeniu Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” oraz kleryckiemu zespołowi muzycznemu „Semen” z Wyższego Seminarium Duchownego w Legnicy. Szczególne podziękowania kierujemy do ks. prał. Aleksandra Stankiewicza z parafii Matki Bożej Królowej Polski w Legnicy za serdeczne przyjęcie wszystkich gości i pomoc w organizacji Kongresu.

Ks. Jarosław Święcicki - Diecezjalny Asystent Kościelny ds. Ruchów