Franciszek zauważył, że Pan Jezus wskazuje, iż więzy zażyłości z Nim znacznie wykraczają poza granice rodziny: matki, braci i sióstr. Polegają one na wejściu do domu Jezusa, wejściu w tę atmosferę i życie atmosferą właściwą dla domu Jezusa, kontemplowanie jej oraz doświadczenie wolności. Ponieważ osoby żyjące w zażyłości z Jezusem są wolne. Natomiast inni według słów Pisma Świętego są dziećmi zrodzonymi z niewolnicy, są chrześcijanami, ale nie mają odwagi, by zbliżyć się do Jezusa, nawiązać z Nim relację zażyłości. Pozostaje zatem zawsze pewien dystans oddzielający ich od Pana.

Papież zauważył, że wielcy święci uczą nas, iż zażyłość z Bogiem oznacza przebywanie z Nim, spoglądanie na Niego, słuchanie Jego słowa, staranie się, by nim żyć, rozmowę z Bogiem – czyli modlitwę. Jest to modlitwa odmawiana również w drodze. W tym kontekście Franciszek przypomniał słowa św. Teresy od Jezusa, która mówiła, iż znajdowała Boga wszędzie, nawet wśród garnków w kuchni.

Ojciec Święty wskazał, że zażyłość z Bogiem to także trwanie w obecności Jezusa, jak On sam prosi podczas Ostatniej Wieczerzy, czy też idąc za przykładem Andrzeja i Jana, którzy usłyszawszy od Jana Chrzciciela słowa: „Oto Baranek Boży” poszli za Jezusem i pozostali u Niego.

„Uczyńmy zatem krok ku tej postawie zażyłości z Panem, aby być chrześcijanami, którzy ze swoimi problemami, jadąc w autobusie, w metrze wewnętrznie rozmawiają z Panem, czy przynajmniej wiedzą, że Pan na nich patrzy, że jest blisko: to jest zażyłość, bliskość, to poczucie przynależności do rodziny Jezusa. Prośmy o tę łaskę dla nas wszystkich, abyśmy rozumieli, co znaczy zażyłość z Panem. Niech Pan da nam tę łaskę” – powiedział na zakończenie swej homilii Franciszek.