Spada wciąż liczba przychodzących na świat dzieci - tak od dawna dzieje się w krajach zachodnich, tak od jakiegoś czasu dzieje się i w Polsce. Jedną z przyczyn jest z pewnością reklama i ogólna
dostępność środków antykoncepcyjnych oraz swego rodzaju moda na ich stosowanie przez młode i chcące uchodzić za nowoczesne małżeństwa. Częste jest też, niestety, uciekanie się do aborcji, choć -
na szczęście - nie jest ona w Polsce jeszcze całkiem dozwolona. A jednocześnie odpadł już najsilniejszy argument w dyskusji na temat, czy płód jest człowiekiem - od 12. tygodnia życia w łonie
matki można za pomocą nowoczesnych technik śledzić jego ruchy, zachowanie, rozwój, zobaczyć, jak się uśmiecha, ziewa, przeciera oczy, ssie palec, wykonuje inne czynności. Słyszy się też, że - jakby
dla zrównoważenia liczby zwolenników wolności seksualnej - wzrasta na świecie liczba osób młodych, które świadomie wybierają życie według chrześcijańskich, jasno określonych i przekonywających zasad,
zachowując czystość przedmałżeńską i kierując się w życiu rodzinnym odpowiedzialnością za współmałżonka i dzieci, którymi ich Pan Bóg obdarzył. To cieszy, że wzrasta świadomość wiary, że rośnie jej jakość.
Zbyt często jednak - chociaż taka moda na ekologię i życie zgodne z naturą - wybieramy inny, lansowany przez firmy żerujące na naszej naiwności, model rodziny. A szkoda, bo w ten sposób giną
narody, zatracają się kultury, cywilizacje. Popatrzmy, jaki procent mieszkańców Paryża stanowią tak naprawdę Francuzi, popatrzmy, jak w Niemczech rośnie liczba obywateli nie-Niemców, którzy w dodatku
mają z gruntu inne kulturowo i religijnie obyczaje, i wyciągajmy wnioski. Myślę tu nie tylko o młodych ludziach, decydujących się na wspólne rodzinne życie, ale i o władzach naszego kraju, które powinny
tworzyć warunki do tego, aby rodzina - ta podstawowa i najkorzystniejsza ekonomicznie oraz z punktu widzenia rozwoju każdego człowieka komórka społeczna - mogła liczyć na pomoc państwa.
Osobnym tematem jest tu moralność współczesnego człowieka, wybieranie kariery zawodowej, lepszych warunków materialnych itp. za cenę zabicia własnego dziecka. Czy można do tego stopnia nie chcieć
dziecka, żeby je zabić lub - jeśli już jest - odrzucać, maltretować, dręczyć, jakich to przykładów coraz częściej dostarczają media? Gdzie jest najbliższa rodzina, która zobowiązana jest do
pomocy, gdzie są sąsiedzi, przyjaciele - czy trzeba czekać, aż dojdzie do tragedii?
A przecież coraz więcej jest osób chcących stworzyć dzieciom niechcianym rodzinny dom, tzw. rodzinę zastępczą, coraz więcej osób chce zaadoptować niechciane dziecko, coraz więcej jest ośrodków zajmujących
się adopcją i dzieci te nie muszą cierpieć i powiększać w przyszłości tzw. marginesu społecznego. Przypomnę w tym miejscu, że na terenie naszej archidiecezji istnieją prowadzone przez siostry zakonne
Dom Małego Dziecka (ul. św. Kazimierza), Dom dla Chłopców św. Stanisława Kostki, Dom dla dzieci niepełnosprawnych przy ul. św. Barbary, istnieje coraz lepiej działające poradnictwo adopcyjne (m. in. ośrodek
przy parafii Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa), od wielu już lat w Żarkach Mieście dzielnie stawia czoło trudnym problemom Dom Samotnej Matki i Dziecka, są pięknie pracujące Telefony Zaufania, gdzie
dyżury pełnią psychologowie, pedagodzy i prawnicy, jest wreszcie tzw.
Adopcja Duchowa - nowa cenna inicjatywa wychowawczo-religijna, pozwalająca wszystkim nam nie być w tej sprawie obojętnym. Nie można więc uciekać się do barbarzyństwa.
Może za mało mówi się o jedynym w swoim rodzaju charyzmacie kobiecości, jakim jest macierzyństwo, może za słabo wyzwala się w kobiecie macierzyńskie uczucia, a uczucia ojcowskie w mężczyźnie... A
przecież rodzina, która wychowuje dzieci - także adoptowane - czuje się rodziną spełnioną, wypełniającą swoje powołanie, swoje zadanie życiowe.
Oby każde dziecko, tak bardzo kochane przez Pana Jezusa, spotkało w swoim życiu miłość i odpowiedzialność zarówno swoich rodziców, jak i całego społeczeństwa, a szczególnie władz rozumiejących jego
całkowitą bezbronność i zdanie się na ludzi.
Pomóż w rozwoju naszego portalu