W Piśmie Świętym znajdujemy częste zachęty do modlitwy. Wychodzą one z ust samego Jezusa Chrystusa. Modlitwa, zdaniem Zbawiciela, ogarniać powinna cały czas człowieka, którym on dysponuje: "Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać" ( Łk 18, 1). Innym zaś razem Jezus połączył modlitwę z wysiłkiem czuwania: " Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie" (Łk 21, 36).

Skoro modlitwa jest tak ważna, pojawić się może pytanie: Dlaczego mam się modlić? Jakie korzyści osiągnę z czasu poświęconego na rozmowie z Bogiem?

Jeśli pragniemy doświadczyć Pana Boga przez wiarę powinniśmy nasze serce usposabiać do modlitwy. Nasza wiara bez niej nie będzie się rozwijała. Może dojść do takiej sytuacji, że wiara zaniknie - obumrze. W modlitwie zaś dochodzi do głębszego poznawania Boga i rozwoju wiary. Poznajemy Go bowiem nie tylko przez czytanie książek i artykułów o tematyce religijnej, studiowanie teologii, słuchanie kazań i konferencji. Oczywiście to wszystko jest bardzo ważne, ale bez modlitwy okazać się może jako niewystarczające.

Dlaczego tak jest? Otóż pierwszym krokiem w modlitwie będzie słuchanie Pana Boga. To On mówi. On wychodzi pierwszy z inicjatywą i objawia się - ukazuje siebie. Pragnieniem naszego serca jest poznawanie Boga - Miłości. Na modlitwie - jeśli będziemy Go poszukiwać i wsłuchiwać się w Jego głos - nie zostaniemy zawiedzeni. Jezus mówi do nas: " I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka znajduje; a kołaczącemu otworzą" (Łk 11, 9-10). Modlitwa jako słuchanie Boga, jest zarazem przebywaniem w Jego obecności i w konsekwencji tego - dialogiem, czyli rozmową.

W naszych ludzkich relacjach poznawanie bliźniego dokonuje się też w takiej kolejności: wsłuchanie się w to - co on ma o sobie do powiedzenia, bycie z nim, rozmowa. Jeśli nam tak zależy na pozyskiwaniu przyjaźni i miłości ludzkiej, to tym bardziej powinno nam zależeć na poznawaniu Boga i przyjmowaniu Jego miłości. Stąd też spotkania modlitewne są konieczne w naszym życiu.

Modlitwa jest nam potrzebna, bo codziennie doświadczamy ludzkiej ograniczoności. W wieku komputerów, szybkiego przepływu informacji, rozwoju nauki doświadczamy codziennie naszej niewiedzy, niezaradności, zagubienia. Stany te skrywamy bardzo często pod maską zarozumialstwa i niejednokrotnie agresji. Modlitwa ukazuje Tego, który wszystko wie, dzieli się swoją mądrością i uczy nas pokory - zrozumienia naszych ludzkich szans i ograniczeń.

Mamy się modlić, bo doświadczamy kruchości naszego życia: choroby bólu, niepowodzenia, lęku... Wejście w tę perspektywę ludzkiego losu bez odniesienia do Pana Boga, pogrążyć nas może w poczuciu bezsensu i rozpaczy. W modlitwie Bóg ukazuje nam inną logikę - logikę zbawienia, której nie da się do końca zrozumieć bez doświadczenia krzyża.

Mamy się modlić, bo pragniemy, by nasze serce stawało się bardziej wrażliwe i kochające. Bóg pierwszy ofiarował nam przyjaźń i bezgraniczną miłość. Wejście w modlitwę, to zanurzenie się w miłości Pana Boga.

Podałem zaledwie kilka argumentów przemawiających za tym, że zawsze powinniśmy się modlić i nigdy nie ustawać. Każdy z nas, zależnie od sytuacji życiowej w jakiej się znajduje, powinien odpowiedzieć dlaczego się modli i czy wystarczająco się modli.

Ten zaś, kto zatracił sens i smak modlitwy niech wsłuchuje się dokładnie w głos i tęsknotę serca, a odkryje, że Pan nieustannie zaprasza do modlitwy: "Niech nie twardnieją wasze serca .... radośnie śpiewajmy Panu, stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem" (por. Ps 95).