Reżyserem 46-minutowego obrazu jest Krzysztof Tadej, dziennikarz TVP, stały publicysta "Niedzieli" oraz autor programów i filmów dokumentalnych, a także książek o Janie Pawle II. "Zawsze interesowała mnie świętość, stąd moje zainteresowanie m. in. postacią ks. Bukowińskiego" - tłumaczy red. Tadej. Dziennikarz zdradza także, że początków inspiracji do powstania filmu należy szukać w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. To ks. Bogusław Turek, michalita, podsekretarz tej Kongregacji, zainteresował Krzysztofa Tadeja postacią ks. Bukowińskiego. "Ks. Bogusław pokazał mi, że nikt nie rodzi się świętym. Przy ks. Władysławie zobaczyłem to bardzo naocznie, jak on dorastał do sytuacji, które go spotykały i jak je przekraczał. To jest fascynujące i bardzo mnie zainteresowało" - dodaje reżyser.

Grzegorz Gadacz/TV Niedziela

Red. Tadej zauważa, że postać ks. Bukowińskiego nie jest zbyt dobrze znana szerszemu gronu odbiorców. Olbrzymie zasługi, by coraz więcej ludzi poznało tego niezłomnego kapłana, reżyser przypisuje "Niedzieli". "Na łamach tego pisma pojawiło się wiele tekstów o tej postaci. Była m. in. rozmowa z kapłanem, który doświadczył cudu branego pod uwagę przy beatyfikacji. Myślę, że to jest piękne, że Tygodnik "Niedziela" tak bardzo dba o te postacie, które warto naśladować " - kończy swoją wypowiedź.

W projekcji filmu odbywającej się w budynku Akademii Jana Długosza udział wziął m. in. ks. Jan Nowak, postulator procesu beatyfikacyjnego ks. Bukowińskiego, kapłan archidiecezji krakowskiej. Zwrócił on szczególną uwagę na wewnętrzną wolność ks. Bukowińskiego, którą potrafił zarażać innych: "Zobaczył w swoim życiu, co znaczy człowiek zniszczony przez przemoc, terror i kłamstwo. I postawił sobie zadanie, by ich od tego ciężaru uwolnić. To droga do wolności dokonała się przede wszystkim przez konfesjonał i Eucharystię. I to czynił dzień i noc".

Bł. ks. Władysław Bukowiński urodził się w 1904 r. w Berdyczowie na Ukrainie. Studiował prawo i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1931 r. przyjął święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w Rabce i Suchej Beskidzkiej. W 1936 r. poprosił o zgodę na pracę duszpasterską w Łucku. Tam wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym i był proboszczem katedry. W czasie II wojny światowej został aresztowany przez NKWD. Rok spędził w więzieniu. Tuż przed wkroczeniem Niemców do Łucka władze sowieckie postanowiły zlikwidować więźniów. Kapłan cudem uniknął śmierci. Został ranny i znalazł się pod ciałami zabitych. Uratowali go ludzie poszukujący swoich bliskich. W 1945 r., wraz z wkroczeniem do Łucka Armii Czerwonej, został ponownie aresztowany. Rok później skazano go na 10 lat łagru. Gdy został wypuszczony z obozu, potajemnie odprawiał Msze św., spowiadał i bierzmował katolików w Karagandzie i okolicach. Przyjeżdżali do niego wierni z różnych stron Związku Radzieckiego. Sam również wyruszał na wyprawy misyjne. Po wojnie trzykrotnie przyjechał do Polski. W Krakowie spotkał się m.in. z kard. Karolem Wojtyłą. Zmarł w 1974 r. w Karagandzie.

Uroczysta beatyfikacja ks. Bukowińskiego odbyła się 11 września 2016 r. w katedrze Matki Bożej Fatimskiej Matki Wszystkich Narodów w Karagandzie. Przewodniczył jej kard. Angelo Amato.

Wspomnienie liturgiczne bł. ks. Władysława Bukowińskiego obchodzone jest 20 czerwca.