- Pierwsze co pojawia się w sercu, to wdzięczność Panu Bogu za to, że dał nam świętego, który przez swoje związki z Matką Bożą pokazywał nam, jak mamy iść do Tej, która tu na Jasnej Górze króluje - powiedział o. Marian Waligóra. Podkreślił, że „w czasie zamętu, zmagań, które przeżywa Kościół nie tylko w Polsce, ale i w świecie, w Europie szczególnie, trzeba wracać do wielkich przewodników, filarów Kościoła, którzy prowadzą nas do Chrystusa przez Maryję”. Jasnogórski przeor zauważył, że beatyfikacja ks. Prymasa jest „przypomnieniem, dla nas Polaków, żebyśmy docenili to czym jest dla nas Kościół w naszej Ojczyźnie i czym są też wartości patriotyczne, narodowe, tak mocno wpisane w historię Jasnej Góry”.

Stefan kard. Wyszyński miał bezgraniczne zaufanie do Matki Bożej w znaku jasnogórskiego Wizerunku. Często odpowiadał na pytanie: dlaczego wszystko postawił na Matkę Bożą. Tak wyjaśniał: „wydaje mi się, że najbardziej bezpośrednią mocą w moim życiu jest Maryja. Przez szczególną tajemnicę, której w pełni nie rozumiem, została Ona postawiona na mej drodze. Wiem jednak, że z tej drogi zejść nie mogę i nie chcę! Doświadczenie mnie pouczyło, że tylko na tej drodze, przy pomocy Dziewicy Wspomożycielki, Pani Jasnogórskiej, można czegoś dokonać w Polsce. Oczywiście mocami Bożymi". Słowa te prymas wypowiedział 12 V 1971 r. do paulinów, w których szeregi chciał 50 lat wcześniej wstąpić.

Na ukochanie tej maryjnej drogi życia złożyło się wiele argumentów: osobiste doznanie cudownych łask przez pośrednictwo Jasnogórskiej Pani; dogłębna znajomość duszy i serca Narodu Polskiego, z którego żaden nieprzyjaciel nie mógł wyrwać miłości do Maryi; wielkie doświadczenia historyczne i współczesne, które raz jeszcze ujawniły, że Jasna Góra i Maryja rzeczywiście bronią, wzmacniają i jednoczą Naród.

Nocne czuwania w intencji beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego odbywają się na Jasnej Górze z inicjatywy Instytutu Prymasa Wyszyńskiego od 1982 r.

- Czuwamy od roku jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry, w rok po śmierci kard. Wyszyńskiego rozpoczęłyśmy czuwania nocne o rychłe wyniesienie go na ołtarze i trwamy cały czas - wyjaśniła Stanisława Grochowska, odpowiedzialna generalna Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Instytut, założony w 1942 roku przez Marię Okońską i ks. Stefana Wyszyńskiego, jest jednym z najbardziej znanych instytutów świeckich w Polsce. Od początku swojej działalności związany jest z sanktuarium na Jasnej Górze, które uważa za najważniejsze miejsce swojego apostolstwa. Do beatyfikacji Prymasa Wyszyńskiego Jasna Góra przygotowuje się nie tylko przez modlitwę, ale także różne inicjatywy. Odbywają się np. cykliczne spotkania pt. „Prymas Jasnogórski w drodze na ołtarze”. Podejmowane przez paulinów i zaproszonych gości tematy ukazują życie i posługę sługi Bożego. Ostatnie dotyczyło np. dzieciństwa, rodziny i wychowania kandydata na ołtarze. Także podczas „Wieczorów z Janem Pawłem II” organizowanych w 40. rocznicę jego pierwszej pielgrzymki do Polski, mowa jest o wielu aspektach posługi Prymasa Tysiąclecia, z którym papież z Polski był w wyjątkowy sposób związany, myślą i działaniem. Podczas ostatniego spotkania, 8 września, mariolog dr Wincenty Łaszewski przypominał słowa Jana Pawła II, które wypowiedział już na początku swej modlitwy na Jasnej Górze w 1979 r., zwracając się do kard. Stefana Wyszyńskiego: „Księże Prymasie! Pozwól mi tylko to jedno jeszcze powiedzieć, że ci się spełnia ten punkt twego odważnego, bohaterskiego programu, duszpasterzowania w Polsce i w świecie współczesnym!”.

Mariolog zauważył, że w tych słowach Jan Paweł II podkreślił znaczenie przede wszystkim Milenijnego Aktu Oddania Polski w Macierzyńską Niewolę Miłości za Wolność Kościoła w Polsce i na świecie z 3 maja 1966 r. Jego zdaniem w tym akcie naród polski powiedział Bogu: zrób z nami co tylko chcesz, byleby ocalić Kościół.

Wyjaśniał, że „bycie niewolnikiem Maryi”, to właśnie jest program proponowany przez prymasa Wyszyńskiego. - Ten program podjęty w Polsce polegał na bezwarunkowym oddaniu się Bogu przez Maryję i jak Maryja, aż po złożenie nas, narodu, jako żertwę ofiarną - w krwi i męczeństwie - za ocalenie Kościoła w świecie. To już oddanie najwyższej próby, to już szaleństwo, które jest usprawiedliwione jedynie przez wiarę i ma sens tylko w wierze. Sam Wyszyński wołał do Matki Najświętszej: „Jeśli Ci to potrzebne, zabij mnie, byleby tylko Kościół w Polsce i naród był wolny, żył i pracował dla Twojej chwały” - mówił dr Łaszewski.

Zaznaczył, że program kard. Wyszyńskiego był niejako „kołem ratunkowym” rzuconym przez Polaków Kościołowi. Jednak, zdaniem prelegenta, dokonany przez Prymasa i nasz naród akt nie mówił tylko o „żertwie”, „ofierze”, gotowości na śmierć za Kościół - o byciu do całkowitej dyspozycji wobec Boga, który być może potrzebuje naszego męczeństwa. - To był i jest także program ocalenia Kościoła – podkreślił mariolog.

- Nasza szalona polska maryjność, która oznacza oddanie się Bogu w ofierze - bezwarunkowe „fiat” za Kościół, jest zdaniem Prymasa Wyszyńskiego programem dla Kościoła Powszechnego. Ona owocuje nową wizją Kościoła - zauważył.

Dr Łaszewski dodawał, że w tym programie „Jasna Góra według Prymasa do odegrania niezwykłą rolę”. W liście z Komańczy do generała Zakonu Paulinów internowany kard. Wyszyński pisał: „Bodaj nigdy tak dobitnie jak teraz nie uświadomiłem sobie tego, jak potężna jest wola Boża, by Jasna Góra była Stolicą Chwały Bożej, która rozlewa się na Polskę przez dziewicze dłonie Pośredniczki łask wszelkich. Bodaj nigdy jak teraz nie widziałem tego tak jasno, że wolą Ojca Narodów jest, by Naród polski był zjednoczony przez Jasną Górę i by tutaj się odnawiał i krzepił. Tej woli Bożej nikt nie zdoła złamać, o czym świadczą wieki naszego trwania na Jasnej Górze, bardziej jeszcze niezłomnego niż mury i wały obronne”.

Podczas jednego ze spotkań dotyczących kard. Wyszyńskiego, częstochowski biskup pomocniczy Andrzej Przybylski zachęcał, byśmy nie ustawali w modlitwie i rozpamiętywaniu dziedzictwa Prymasa Tysiąclecia. Jego zdaniem wyniesienie na ołtarze tego wielkiego prymasa jest nam w Polsce naprawdę bardzo potrzebne: w życiu społecznym, narodowym i duchowym. - Jako adept w biskupstwie nieraz słyszę postulaty, że w tym zamęcie w Polsce, zwłaszcza moralnym, kulturowym, bardzo przydał by się taki nowy Wyszyński i ciągle słyszy się wołanie o takiego Wyszyńskiego. I myślę, że w tym wołaniu jest właśnie prośba o jego beatyfikację i nasze odrodzenie – mówił hierarcha.

Częstochowski biskup pomocniczy przypomniał, że Prymas Wyszyński w testamencie pozostawił nam program, który wszystkich nas zobowiązuje. - Program dla Kościoła w Polsce nie może być sztywny, ten program to credo, to Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo, i Śluby Jasnogórskie, i Matka Boża Jasnogórska – powiedział biskup. Zauważył, że maryjność prymasa była czymś bardzo praktycznym: „to nie kwestia wrażliwości czy duchowości, to Ona jest naszym programem”. Zachęcał, by nieść ten program dalej, bo „może nie narodzić się drugi Wyszyński, ale Matka Boża ciągle jest ta sama”.

O szczególnych związkach prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego z Jasną Górą przypominają: pomnik „Pokora” przed wejściem do Sanktuarium, na którym przedstawiony jest ten Ojciec Narodu w geście przyklęknięcia i oddania czci Maryi oraz znajdujące się w Wieczerniku sgraffito ukazujące postać Prymasa na tle rzeszy pielgrzymów składających w 1956 r. Jasnogórskie Śluby Narodu. Pomnik klęczącego Prymasa Tysiąclecia ma przypominać, że kard. Wyszyński był nie tylko wielkim nauczycielem, który uczynił z jasnogórskiego szczytu narodową ambonę, ale także człowiekiem wielkiej, żarliwej modlitwy, stawiającym zawsze na Jasnogórską Maryję.