„(...) wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego oraz Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się, położyli na nich ręce”
(Dz 6, 5-6).

Te słowa Pisma Świętego upamiętniają pierwsze w dziejach Kościoła święcenia diakonatu, które dokonały się poprzez włożenie rąk i modlitwę Apostołów. Później, poprzez wieki, następcy Apostołów ustanawiali diakonów, wśród których znajdują się także św. Wawrzyniec i św. Franciszek z Asyżu. W Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego (nr 330) czytamy: „Diakoni, którzy upodabniają się do Chrystusa, sługi wszystkich, są wyświęcani dla zadań posługi w Kościele, które pełnią pod pasterskim zwierzchnictwem swojego biskupa, w tym co dotyczy posługi słowa, kultu Bożego, zadań duszpasterskich i charytatywnych”. Sakrament ten jest darem zarówno dla przyjmujących go, jak i dla całej wspólnoty Kościoła.
5 maja 2007 r. był dniem, w którym 16 alumnów Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej przyjęło święcenia diakonatu z rąk bp. Wacława Depo. To wyjątkowe wydarzenie stanowiące przełom w życiu każdego nowo wyświęconego diakona musiało być poprzedzone uroczystym wyznaniem wiary, które zostało złożone 25 kwietnia 2007 r. w kaplicy seminaryjnej. Bezpośrednim przygotowaniem do święceń były tygodniowe rekolekcje, które odbyły się w Werchracie. Tematyce rekolekcji prowadzonych przez ojca duchownego ks. dr. Krzysztofa Koprowskiego przyświecało motto: „Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu!” (Kor 1, 26). Przez cały ten czas kandydatom do święceń towarzyszyła gorliwa modlitwa wspólnoty seminaryjnej, rodzinnych parafii, krewnych, przyjaciół i całej diecezji.
W sobotę 5 maja o godzinie 11. śpiewem na wejście Tu es sacerdos rozpoczęła się Msza św. Liturgii przewodniczył bp Wacław Depo. Po Ewangelii rektor ks. dr Franciszek Nieckarz przedstawił kandydatów do święceń. Następnie przedstawił imiennie wszystkich kandydatów, którzy odpowiadali słowem „Jestem” i podchodzili do Księdza Biskupa, aby złożyć ukłon.
W homilii Ordynariusz diecezji mówił o tajemnicy powołania, które jest dla człowieka zawsze nieogarnionym darem Bożym. Nasz Pasterz zwrócił uwagę na różne wymiary posługi diakona, takie jak: posłuszeństwo, trwanie w celibacie, kształtowanie w sobie postawy duchowego ojcostwa, gorliwe trwanie na modlitwie, która winna być początkiem wszelkiego naszego działania. Na końcu homilii Ksiądz Biskup zwrócił uwagę na macierzyński wymiar Kościoła, który rodzi nowych diakonów. Właśnie Maryja - Matka Kościoła winna być dla duchownych przykładem świętej i ofiarnej służby Bogu. Po homilii nastąpiły uroczyste przyrzeczenia wierności, celibatu, modlitwy Liturgią Godzin oraz włożenie rąk w ręce Księdza Biskupa na znak posłuszeństwa.
Litania do Wszystkich Świętych, podczas której kandydaci do diakonatu padają na twarz, była momentem ich intensywnej modlitwy. Po Litanii nastąpiło włożenie rąk Biskupa oraz modlitwa konsekracyjna - akt sakramentalny, który włącza do stanu diakonatu. Tego samego dnia nowo wyświęceni diakoni wyruszyli na Jasną Górę, aby przed obliczem Matki Odkupiciela podziękować Bogu za dar święceń.