Na granicy Roztocza i Kotliny Sandomierskiej; na skrzyżowaniu
dróg między Lublinem, Rzeszowem i Kraśnikiem, a Zamościem; pośród
przepięknych lasów Puszczy Solskiej; nad brzegiem rzeki Białej położony
jest Janów Lubelski. W mieście tym jest szczególne miejsce - maleńkie
źródełko, z którym związana jest pewna historia. Ale od początku.
Ziemie, na których położone jest miasto, jako przyległości
wsi Biała w 1593 roku zostały włączone do dóbr Ordynacji Zamoyskiej.
Miasto zostało założone przez Katarzynę z Ostrołęckich Zamoyską,
na mocy przywileju Władysława IV z dnia 21 lipca 1640 roku. Początkowo
nosiło nazwę Janów Ordynacki, dopiero później zmieniono nazwę na
obowiązującą obecnie - Janów Lubelski. Historia założenia tej miejscowości
ma dosłownie "cudowny" początek, ponieważ związana jest ściśle z
objawieniem się Matki Bożej. Jak podają źródła, po raz pierwszy Matka
Boża ukazała się Wojciechowi Boskiemu, idącemu do kościoła we wsi
Białej 2 listopada 1645 roku. Wskazała wówczas konkretne miejsce,
które Bóg wyznaczył i powiedziała: "Taka jest Jego wola, ażeby się
tu chwała Jego, na tym miejscu i pamiątka moja odprawiała". Objawienie
powtórzyło się jeszcze dwukrotnie. Największym sceptykiem w tej sprawie
okazał się proboszcz pobliskiej parafii Biała. Jednakże wieść o objawieniu
rozniosła się "lotem ptaka" po okolicy i na miejsce cudu zaczęli
ściągać gromadnie, z bliższa i z dalsza, wierni na modlitwy. Następnego
roku, 1646, na miejsce objawienia przybyła Komisja Biskupia i po
przesłuchaniu świadka w miejscu objawienia (gdzie biło źródełko)
zleciła wybudowanie kaplicy oraz uznała świętość miejsca. Poinformowani
o wszystkich wydarzeniach Zamoyscy w 1660 roku ufundowali kaplicę,
kościół i klasztor dla oo. Dominikanów, którym oddali to miejsce
w opiekę.
Dominikanie zbudowali piękny barokowy kościół (istniejący
do dziś), a w Ołtarzu głównym umieścili obraz Matki Boskiej Janowskiej.
Z obrazem również związana jest "cudowna" historia. Jak podają źródła,
w roku 1639 rybacy, pływający nocą po stawie (a stawów w owych czasach
było dużo w tej okolicy), ujrzeli niezwykłą jasność wśród lasu i
zobaczyli na sośnie obraz Najświętszej Marii Panny, otoczony jasnością.
Drzewo to rosło na wzgórzu, z którego biło źródełko. W innym zaś
miejscu napisano, iż obecnie czczony obraz Matki Bożej ofiarował
dominikanom Jan Zamoyski. W każdym bądź razie cudowny obraz nieznanego
pochodzenia i artysty namalowany jest farbami olejnymi na płótnie
naciągniętym na deski lipowe. Wizerunek Najświętszej Maryi Panny
i Dzieciątka Jezus pokrywa kuta w złocie sukienka, odsłaniając jedynie
twarz i ręce. Na szyi Maryi zawieszone są sznury pereł i korali.
Wokół głowy rozmieszczonych jest 12 gwiazd. W podziemiach Kaplicy
Objawień do dziś bije źródełko, jest tylko ocembrowane. Jego wodzie
wierni przypisują właściwości lecznicze.
Ze względu na to, iż obraz niezmiennie słynął ze szczególnego
miłosierdzia Matki Bożej, 8 września 1985 roku został uroczyście
koronowany papieskimi koronami przez kard. Franciszka Macharskiego,
metropolitę krakowskiego, abp. Bronisława Dąbrowskiego oraz bp. Bolesława
Pylaka w obecności wielotysięcznych rzesz wiernych czcicieli Matki
Bożej Janowskiej. W 1995 roku odbyły się uroczystości jubileuszowe
350-lecia objawień Matki Bożej, które miały charakter dziękczynienia
za wszelkie łaski uzyskane w tym cudownym miejscu.
Pomóż w rozwoju naszego portalu