Bp Rakoczy poświęcił kaplicę i budynek Hospicjum - „Pomnik Miastu Oświęcim”
Kaplicę i budynek Hospicjum - „Pomnik Miastu Oświęcim” poświęcił 29 lipca w Oświęcimiu bp Tadeusz Rakoczy. Odsłonięto także tablicę upamiętniającą Augusta Kowalczyka – głównego inicjatora powstania pierwszego w mieście i powiecie stacjonarnego hospicjum zbudowanego jako hołd dla ludzi, którzy ratowali więźniów niemieckiego obozu KL Auschwitz-Birkenau. Ten aktor, reżyser i pisarz, były więzień KL Auschwitz (nr obozowy 6804), przewodniczący rady Fundacji „ Pomnik-Hospicjum” zmarł rok temu.
Podczas uroczystości biskup Rakoczy odprawił Mszę św. Po liturgii poświęcił kaplicę i budynek hospicjum. Z udziałem marszałka województwa małopolskiego Marka Sowy odsłonięto także tablicę ku pamięci Augusta Kowalczyka, który jako 19-letni więzień Auschwitz-Birkenau, został skazany na śmierć i trafił do kompanii karnej. Wraz z grupą dwudziestu innych więźniów próbował ucieczki z obozu. Przeżyło tylko siedmiu z nich, w tym August Kowalczyk. Ocalał dzięki mieszkańcom Oświęcimia, Bierunia i Bojszów. Zmarł 29 lipca 2012 roku w oświęcimskim hospicjum.
Chorymi w hospicjum w Oświęcimiu, które działa od października 2011 roku, opiekuje się kilkanaście osób: lekarze, psychologowie, fizjoterapeuci i pielęgniarki. Koszt budowy całego piętrowego obiektu to ponad 3,3 mln zł, z czego prawie 2 mln stanowiły środki unijne, około miliona środki własne, a prawie 350 tys. zł wyłożył na ten cel budżet państwa.
Do pokrycia wkładu własnego wykorzystano środki przekazane przez wojewodę małopolskiego, rządy Japonii, Włoch, Szwajcarii, Niemiec oraz szereg instytucji i osób prywatnych. Z podarowanych pieniędzy zakupiono też sprzęt specjalistyczny dla hospicjum.
Akt erekcyjny pod budowę oświęcimskiego hospicjum wmurowano 27 stycznia 2000 roku, w 55. rocznicę oswobodzenia niemieckiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau.
Patronat nad Fundacją „ Pomnika-Hospicjum”, założoną przez Towarzystwo Opieki nad Oświęcimiem i Towarzystwo Miłośników Ziemi Oświęcimskiej, przyjął a także został honorowym członkiem Rady Fundacji m.in. metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz.
Hospicjum jest pomnikiem upamiętniającym tych, którzy z narażeniem własnego życia i życia swoich najbliższych w tamtym czasie komór gazowych i krematoriów, nieśli pomoc ratującą życie więźniom KL Auschwitz - Birkenau.
Hospicja domowe w wielu przypadkach przywracają ludziom ciężko chorym wiarę w dobroć, miłość, wyrozumiałość i bezinteresowność. W tym kalekim świecie egoizmu, propagującym eutanazję jako antidotum na cierpienie, pozwalają uwierzyć w człowieka
Ludzie wymagający opieki paliatywnej są zdesperowani, ogarnięci lękiem, umęczeni cierpieniem. Służba zdrowia leczy do czasu, gdy chory rokuje nadzieję na wyzdrowienie. Gdy rokowania nie są pomyślne, pacjent przestaje się liczyć. Staje się dla szpitali jedynie zawadą. Chora na raka pacjentka, u której wystąpił, z winy szpitala, zator płucny i poczynił spustoszenia w osłabionym chorobą organizmie, w jednym ze szpitali przeżyła horror. Zaczęto traktować ją jak powietrze, w końcu wypisano do pustego domu. Nikt jej nie poinformował o dalszym sposobie postępowania. Lekarz lakonicznie stwierdził, że to już koniec. W stanie strasznego wyczerpania - zarówno fizycznego, jak i psychicznego - trafiła w końcu do hospicjum. I tam miała wrażenie, że znalazła się w raju. Doskonała opieka, życzliwość, cierpliwość. Wspaniała posługa duszpasterska, która pozwoliła na ponowne poukładanie relacji z Panem Bogiem. Wszystko to sprawiło, że dwa ostatnie miesiące życia pozwoliły chorej na spokojne, godne odejście. Takich przypadków jest bardzo wiele. Często bezduszny, biurokratyczny świat szpitali kontra hospicyjna miłość, życzliwość i pomoc w cierpieniu. Pracujący tam lekarze, pielęgniarki, wolontariusze sprawiają, że pacjent pomimo swojej ciężkiej choroby nie czuje się na marginesie życia. Jest w centrum uwagi tych ludzi, którzy podchodzą do niego z szacunkiem i miłością.
Dla chorych dużym zaskoczeniem jest opieka i troska wolontariuszy. Wiedzą, że dla lekarzy, pielęgniarek hospicjum jest miejscem pracy, ale wolontariusze... Dlaczego tak bezinteresownie, tylko z potrzeby serca poświęcają swój czas na opiekę nad pacjentami? Wielu ludziom trudno to zrozumieć. W dzisiejszym konsumpcyjnym, egoistycznym świecie taka postawa jest niezrozumiała. Dlaczego młode dziewczyny zamiast rywalizacji w wyścigu szczurów, bezproblemowego życia, poświęcają swój czas ludziom, którzy już stoją na krawędzi śmierci? Co ich do tego skłania?
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
- Można powiedzieć, że ks. infułat Jerzy Bryła znów wrócił na Salwator – powiedział ks. Stanisław Sudoł.
W niedzielę 19 października na dziedzińcu klasztoru norbertanek, na krakowskim Zwierzyńcu po Mszy św. odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą śp. ks. inf. Jerzego Bryłę. Pierwsza rocznica śmierci wieloletniego proboszcza parafii Najświętszego Salwatora ( 1975-2005) minęła 20 października.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
