Francuski dominikanin był w przeszłości sekretarzem generalnym COMECE. Od ponad roku żyje w Irbilu, gdzie jest duszpasterzem obcokrajowców i pomaga w odbudowie chrześcijańskiej wspólnoty w tym kraju. W rozmowie z Radiem Watykańskim podkreśla, że pilniejsza od odbudowy materialnej, jest odbudowa wzajemnego zaufania.

Zakonnik podkreśla, że przygotowaniom do papieskiej wizyty towarzyszy wielkie poruszenie, tym bardziej, że społeczeństwo irackie jest stosunkowo młode. Tylko 3,5 proc. mieszkańców to ludzie powyżej 65 roku życia, a 40 proc. populacji to młodzi poniżej 14 roku życia, którzy szukają inspiracji za granicą. Pomaga w tym powszechny dostęp do sieci społecznościowych. Modelem, do którego aspirują dziś młodzi Irakijczycy nie jest Europa, lecz bogate monarchie krajów Zatoki Perskiej.

Przygotowania do podróży koncentrują jednak uwagę społeczeństwa na chrześcijanach, ukazując ich odmienność, która wyraża się między innymi w zaangażowaniu na rzecz najuboższych. Mówi o. Poquillon.

O. Poquillon: Bardziej niż deklaracje, liczy się braterstwo na co dzień

„Wizyta Papieża na Równinie Niniwy jest wydarzeniem o doniosłym znaczeniu. Trzeba wiedzieć, że na Wschodzie, kiedy chce się okazać komuś szacunek, to nie zaprasza się go do siebie, lecz składa się mu wizytę. Papież jako zwierzchnik Kościoła katolickiego składa wizytę cierpiącemu krewnemu - powiedział Radiu Watykańskiemu o. Poquillon. - Wizyta w samym Mosulu będzie wyrazem współczucia, modlitwy, a nie deklaracji politycznych. Ma ona miejsce w sytuacji, kiedy chrześcijanie i muzułmanie wspólnie odbudowują trzy główne obiekty starego miasta: wielki meczet, katedrę i klasztor dominikanów. Można deklarować wzajemną bliskość różnych religii, ale żyć nią na co dzień to coś całkiem innego. Myślę, że Papież będzie starał się nawiązać kontakt z tymi konkretnymi ludźmi, którzy są zaangażowani w rozwiązywanie tych problemów. Dialog międzyreligijny można prowadzić na szczeblu teologicznym czy politycznym, ale przede wszystkim musi się on rodzić ludzkie braterstwo. Papież da o tym świadectwo najpierw w Ur, idąc po śladach Abrahama, a potem na Równinie Niniwy, po drogach Jonasza.“

O. Poquillon przypomina, że papieska podróż jest spełnieniem wielkiego marzenia Jana Pawła II. Zarazem wpisuje się ona w kontekst poprzednich podróży apostolskich do krajów muzułmańskich, którym przyświecała nie tylko idea braterstwa, ale również domaganie się równouprawnienia chrześcijan, aby nie byli już postrzegani jako mniejszość, lecz pełnoprawni obywatele.