Ksiądz gen.Kazimierz Suchcicki ur. 8.XI.1882 r. w Piotrowie, powiat. Ostrołęcki. Pochodził z szlacheckiej rodziny Suchcickich. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku, gdzie w 1905 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1905–1919 pełnił posługę wikariuszowską w Mławie, Lekowie, Kadzidle oraz Nasielsku i Ostrowi Mazowieckiej.

Na skutek odwrotu wojsk rosyjskich w 1915 r. z Prus Wschodnich oraz przymusowej emigracji ludności cywilnej do Rosji, duchowny wyjechał z parafianami, by im służyć. Po powrocie do kraju, od roku 19191 ksiądz pełnił służbę w Wojsku Polskim. Był kapelanem w 21 Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy”, w 1920 r. kapelanem Obozu Szkół Podoficerów, a później kapelanem Obozu Warownego „Toruń”. Uczestniczył w wojnie polsko–bolszewickiej. 3 maja 1922 r. został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. i 5. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymsko-katolickiego. Od 1922 był zastępcą księdza dziekana generalnego Karola Boguckiego, szefa duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. Od 1927 r. był szefem służby duszpasterstwa wyznania rzymsko-katolickiego Okręgu Korpusu nr III w Grodnie. W 1934 r. został przeniesiony na równorzędne stanowisko w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr. 4 w Łodzi. Wezwany 1934 r. do Marszałka Józefa Piłsudskiego od którego uzyskał polecenie „Ksiądz obejmuje naczelną kapelanię w wojsku z prawem mianowania i zwalniania kapelanów ...” nie przyjął tej nominacji, a o zajściu poinformował Nuncjaturę i bp. Galla. Uczestniczył w kampanii wrześniowej na froncie wojny z Niemcami. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiego obozu w Starobielsku, z którego został wywieziony do więzienia na Butyrkach w Moskwie, następnie wiosną 1940 r. – do obozu w Kozielsku. Zamordowany strzałem w tył głowy przez NKWD w Katyniu w roku 1940.

Z inicjatywy Stowarzyszenia Upamiętniania Armii „Łódź” - Prezydent RP w czerwcu 2012 r., awansował pośmiertnie ks. płk. Kazimierza Suchcickiego na stopień generała brygady. Inni łódzcy kapelani – ofiary NKWD: ks. kpt. Józef Kacprzak - zamordowany więzień Ostaszkowa; ks. kpt. Wacław Plewik - więzień Starobielska oraz duchowny greckokatolicki; Mikołaj Ilkow - więzień Kozielska. Łącznie, władze ówczesnego ZSRR zamordowały w 1940 r., strzałem w tył głowy niemal 22 tysiące [jak napisano w poleceniu egzekucji] „zatwardziałych, nie rokujących poprawy wrogów władzy radzieckiej” .