Z Jasnej Góry i spod Giewontu do Ojca Świętego

R.

Bądź na bieżąco!

W sierpniu br. u Ojca Świętego w Castel Gandolfo spotkali się Ojcowie Paulini z Jasnej Góry i górale z Zakopanego. Uczestniczyli we Mszy św. i w specjalnym spotkaniu z Ojcem Świętym. Mogli wtedy wręczyć swoje dary. Przeor Jasnej Góry - o. Izydor Matuszewski ofiarował Ojcu Świętemu kopię obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej - w imieniu Zakonu Paulinów oraz fundatorów pomników jasnogórskich: państwa Czesławy i Stanisława Sawko - fundatorów pomnika kard. Stefana Wyszyńskiego oraz państwa Danuty i Tomasza Gołąbów ze Stanów Zjednoczonych - fundatorów pomnika Jana Pawła II. Ojciec Święty, za pośrednictwem Substytuta Sekretariatu Stanu, przesłał podziękowanie za ten dar, będący znakiem duchowej łączności z Następcą św. Piotra, oraz przekazał specjalne błogosławieństwo dla Konwentu, Fundatorów Pomników oraz Autorki obrazu.
Górale z Zakopanego ofiarowali Papieżowi kawałek Giewontu, tzn. skałę odłupaną spod samego krzyża, bukiet z kosodrzewiny i szarotek, a także inne góralskie niespodzianki. To wszystko z okazji 100-lecia krzyża na Giewoncie.
Ponieważ była to niedziela, Ojcowie Paulini i górale uczestniczyli w modlitwie Anioł Pański z Papieżem. Jan Paweł II ponownie wypowiedział wtedy znamienne słowa: "Sursum corda", pielgrzymując duchowo do krzyża na Giewoncie. Pozdrowił pątników podążających tego dnia z Zakopanego na Giewont w pielgrzymce stulecia.
Natomiast w środę 22 sierpnia, podczas audiencji generalnej w Watykanie, Jan Paweł II szczególnie łączył się z pielgrzymami podążającymi ku Jasnej Górze na uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej. Bezpośrednio słyszał słowa skierowane do pątników Przeor Jasnej Góry, obecny na Placu św. Piotra, który po powrocie do kraju przekazał pozdrowienia papieskie jasnogórskim pielgrzymom - 26 sierpnia br.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Niechże ich słuchają

2025-09-23 13:58

Niedziela Ogólnopolska 39/2025, str. 20

Ks. Józef Kula

[ TEMATY ]

homilia

pl.wikipedia.org

Przypowieść o Łazarzu

Ewangelia o Łazarzu i bogaczu zawiera ważne i aktualne przesłania. Uczy o wartości cierpienia, a jednocześnie przestrzega przed postawą obojętności i pogardy dla tego wymiaru ludzkiego życia. Ponadto wskazuje na przyczynę nieszczęść bogacza po śmierci. Został on potępiony nie dlatego, że miał wiele bogactwa, ale dlatego, że nie słuchał ani Mojżesza, ani proroków.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wincenty á Paulo

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 39/2004

Magdalena Kozieł

27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie. Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia. Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”, a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie Ewangelii ubogim. W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi i chorymi w szpitalach i przytułkach. Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku 1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla Jana II Kazimierza. W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.

CZYTAJ DALEJ

Każdy, kto sobie tego życzy, może przyjąć Komunię św. podczas Eucharystii?

2025-09-27 20:03

„W co wierzą katolicy”, Karl Keating - fragment książki

[ TEMATY ]

Eucharystia

Komunia św.

Karol Porwich/Niedziela

W 1986 r. Krajowa Konferencja Biskupów Katolickich opracowała wytyczne dotyczące otrzymywania Komunii św., które zostały wydrukowane na tylnej okładce wielu mszalików.

Nieprawda. W 1986 r. Krajowa Konferencja Biskupów Katolickich opracowała wytyczne dotyczące otrzymywania Komunii św., które zostały wydrukowane na tylnej okładce wielu mszalików: „Katolicy w pełni uczestniczą w Eucharystii, kiedy otrzymują Komunię św., wypełniając nakaz Chrystusa o spożywaniu Jego Ciała i piciu Jego Krwi. Osoba przystępująca do Komunii św. nie może być w stanie grzechu ciężkiego, musi powstrzymać się od jedzenia na godzinę przed przystąpieniem do Komunii i dążyć do życia w miłości i zgodzie z bliźnimi. Osoby pozostające w stanie grzechu ciężkiego muszą najpierw pojednać się z Bogiem i z Kościołem w sakramencie pokuty. Częste przystępowanie do sakramentu pokuty jest zalecane dla wszystkich wiernych”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama