W dzisiejszą niedzielę z niejednej ambony usłyszymy patriotyczne kazanie, bo to 11 listopada, już 83. rocznica odzyskania niepodległości. Spełniły się słowa poety, powtarzane przez tysiące Polaków: "Nie wiem, co będzie, nie wiem, co się stanie, jedno wiem tylko: Polska zmartwychwstanie!". I w Ewangelii także - dyskusja o zmartwychwstaniu. Pan Jezus przedkłada saduceuszom, którzy nie wierzą w zmartwychwstanie, bardzo prosty argument z Pisma Świętego: "Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją". Saduceusze byli przekonani, że wymyślili przykład, na który Pan Jezus nie będzie mógł odpowiedzieć. Bo że ta sama kobieta mogła mieć kolejno siedmiu mężów, jest nie tylko teoretycznie, ale i konkretnie możliwe. Śmierć tak czasem kolejno zabiera ludzi. Saduceusze byli wierzącymi Żydami. Tak samo uczęszczali do świątyni, jak faryzeusze. Ich rozumowanie wydaje się proste. Zamyka się w twierdzeniu, że zmartwychwstanie nie jest możliwe, bo którego z tych siedmiu byłaby żoną?... Ich błąd zasadniczy polegał na tym, że przenosili warunki doczesnego życia na wieczność. Według nich, to życie wieczne po śmierci doczesnej byłoby tylko jakimś "przedłużeniem" życia doczesnego. Byłoby tylko piękniejsze, wolne od wszelkich trosk i cierpień. To byłoby trochę tak, jak w życiu tego zwykłego człowieka, który na uroczysty dzień wkłada na siebie świąteczne ubranie. Pan Jezus na ich przykład nie odpowiada przykładem, gdyż uczestnicy zmartwychwstania są równi aniołom jako dzieci Boże. To będzie życie (z akcentem na będzie, na pewno!), ale całkowicie inne, nie według reguł i praw tego świata. Tu, na ziemi, nie jesteśmy w stanie w najśmielszych wyobrażeniach przedstawić sobie piękna tego przyszłego, wiecznego życia. Pan Jezus mówiąc, że tam "ani żenić się nie będą, ani za mąż wychodzić", nie pomniejsza piękna małżeństwa tu, na ziemi. Wspomnijmy niedawną beatyfikację włoskiej pary małżeńskiej.
Odrzucając prawdę o naszym zmartwychwstaniu, saduceusze i ci, którzy idą za nimi, odbierają wszystkim wierzącym tę radosną nadzieję na życie wieczne - ludzkie, człowiecze, chociaż podobne do życia aniołów. Bóg jest i wszechmocny, i prawdomówny. Pan Jezus, jako Syn Boży - Boską mocą wskrzeszał zmarłych, bo i sam zmartwychwstał. Przyszedł na świat, aby dać świadectwo Prawdzie, dlatego zmartwychwstanie Jego i nasze jest fundamentem naszej wiary. Gdyby tak nie było, moglibyśmy tak po ludzku, ale beznadziejnie, pomyśleć: Cóż człowiekowi z jego wiary, jeżeli z chwilą śmierci wszystko się kończy?... Po co ten trud całego życia, w którym także ciało dotykalnie uczestniczy, jeżeli po śmierci jego los byłby podobny do losu zwierząt, które duszy nie mają? Pan Jezus powołuje się na Pismo Święte i na moc Bożą. Nasz Bóg jest Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba, którzy umarli tysiące lat temu, ale ich dusze nieśmiertelne żyją w Bogu i oczekują razem ze wszystkimi zmarłymi na chwalebne zmartwychwstanie. Zapalamy świece na grobach i tym znakiem, nie tylko słowami, wyznajemy naszą wiarę w zmartwychwstanie, w życie wieczne duszy i ciała, czyli takiego człowieka, jakim go stworzył Bóg.