W Łasku Kolumnie od 5 lat działa – prowadzony przez Fundację Magnificat – Dom Magnificat, w którym swoje schronienie i niezbędną pomoc otrzymują osoby uzależnione od środków psychoaktywnych.
- W domu Magnificat przebywają na leczeniu – terapii – osoby będące uzależnione od substancji psychoaktywnych, którym staramy się pomóc opierając się na trzech filarach: terapii indywidualnej i grupowej, pracy – ergoterapii oraz modlitwie – życiu we wspólnocie i spojrzeniu na człowieka od strony duchowej. – tłumaczy Dagmara Pomirska-Diug – prezes fundacji.
- Nasze dzieło – jakim jest Dom Magnifikat – od samego początku jest związane z Archidiecezją Łódzką. – tłumaczy ks. Andrzej Michalak. – Ci, którzy przed laty tworzyli to dzieło prosili o błogosławieństwo księdza arcybiskupa i do dzisiaj – obecnie ksiądz arcybiskup Grzegorz – jest honorowym patronem tego domu. Misją tego domu to nie tylko terapia i leczenie uzależnień, ale również prowadzenie duchowe. Ludzie, którzy tutaj przebywają potrzebują nie tylko tego, by odnaleźć na nowo trzeźwe życie, ale także potrzebują odnaleźć na nowo Pana Boga w swoim życiu. Dla wielu jest to taki czas, kiedy mogą odnaleźć na nowo relację z Panem Bogiem. – podkreśla duszpasterz domu.
Reklama
Jak informuje prezes fundacji - przez ostatnie pięć lat przez nasz dom przeszło blisko 300 osób. Jedni byli u nas krótko, inni nieco dłużej. – tłumaczy . – Przez ten cały czas przebywało tu więcej mężczyzn niż kobiet, gdyż było to miejsce do którego przyjmowaliśmy tylko mężczyzn, ale od stycznia tego roku przyjmujemy także panie. – dodaje prezes fundacji.
Z okazji 5. rocznicy powstania Domu Magnificat miała miejsce Msza Święta, która była dziękczynieniem złożonym Bogu za dobro, którego od tylu lat mogą doświadczać ci, którzy zmagają się ze swoimi uzależnieniami. Uroczystościom jubileuszowym przewodniczył metropolita łódzki, który wygłosił Słowo Boże oraz udzielił sakramentu bierzmowania jednemu z mieszkańców domu oraz I Komunii Świętej.
Zwracając się do zebranych abp Grzegorz Ryś powiedział między innymi – polecam to miejsce dla dwu powodów. Pierwszym jest ten, że tutaj innym pomagają ludzie, którzy tego nie traktują wyłącznie jako swój zawód – bo wtedy jest grosz podzielony na pół tu praca, a tu moje życie osobiste, prywatne. Mam takie przekonanie – że ci, którzy tutaj posługują są tutaj na całość. Drugim powodem dla którego polecam Magnificat jest taki – że ci którzy tutaj przychodzą ,by uzyskać pomoc uczą się, że nie wystarczą półśrodki – nie wystarczy pół terapii – nie wystarczy robić jej połową siebie. To wymaga czasu, wytrwałości i cierpliwości, ale by efekt był trwały musi obejmować całego człowieka, a nie jakiś tam fragmencik. Coś zaleczone na skórze - na powierzchni - a pod spodem jest problem. Cechą tego miejsca jest to, że tu wszyscy mają czas, i że ten czas musi pracować, aż przynosi końcowy efekt.- podkreślił kaznodzieja.
Dom Magnificat położony jest w lesie, a na jego terenie znajdują się mieszkania dla członków wspólnoty, kaplica, jadalnia kuchnia, siłownia, sala wypoczynkowa, a także niewielkie gospodarstwo. Do domu można zgłaszać się kontaktując się z prowadzącymi dom pod tel. 570 893 268 lub mailowo: dommagnificat@gmail.com. Więcej informacji na temat Domu Magnifikat można znaleźć na stronie internetowej: www.fundacjamagnificat.pl/dom-magnificat/ ora funpage: www.facebook.com/DomMagnificat
- Rocznica Święceń Kapłańskich jest znakomitą okazją, aby głębiej uświadomić sobie pełne działanie Boga w naszym życiu! – mówił do kapłanów ksiądz arcybiskup senior Władysław Ziółek.
Wysyłając swych uczniów na misje, Jezus daje im szczegółowe wskazania, jak powinni postępować. Właśnie w ramach tzw. Mowy Misyjnej pojawia się nakaz: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, mówcie: Pokój temu domowi” (Łk 10,5). Jaką treść podsuwał Jezus pod pojęcie „pokoju”? Zapewne w Ewangelii pisanej po grecku dopatrywać się można tu nie tylko myśli judaistycznej, a więc środowiska życia Jezusa, ale także konotacji greckich, a może nawet rzymskich.
Eirene, grecka bogini pokoju, przedstawiana była z rogiem obfitości, z którego rozdawała swe bogactwa. W niektórych wyobrażeniach towarzyszy jej Pluton symbolizujący dobrobyt, a stąd już niedaleko do utożsamienia pokoju ze spokojem. Zgoła inaczej ów pokój widzieli mieszkańcy Brytanii. Tacyt, w biografii swojego teścia Gnejusza Juliusza Agrykoli, zarządcy Brytanii w latach 77-84 po Chr., zamieścił mowę Kalgakusa, brytyjskiego dowódcy. Mówca niezbyt pochlebnie wypowiada się o Rzymianach: „Grabieżcy świata, kiedy im wszystko pustoszącym ziemi nie stało, przeszukują morze; chciwi, jeżeli nieprzyjaciel jest zamożny, żądni sławy, jeżeli jest biedny; ani Wschód, ani Zachód nie zdołałby ich nasycić; jedyni wśród wszystkich ludzi tak bogactw, jak i niedostatków z równą pożądają namiętnością. Grabić, mordować, porywać nazywają fałszywym mianem panowania, a skoro pustynię uczynią – pokoju” (Tacyt, Żywot Juliusza Agrykoli).
Żyjemy w czasach, gdy wartości chrześcijańskie są niezwykle ważne i aktualne. To czasy, gdy cywilizacja euroatlantycka przeżywa okres zeświecczenia. Gdy całe narody odchodzą od Boga, gdy prawa Boże są łamane, gdy odrzucane są Przykazania Dekalogu, w tych czasach ważny jest głos świętych, takich jak św. Jan Paweł II. Arcybiskup Zygmunt Feliński – męczennik, wyjątkowa postać w historii warszawskiego Kościoła – wymienił trzy zasadnicze korzenie zła, które sprawiają, że człowiek traci orientację i odchodzi od Boga. Powiedział za św. Pawłem, że „korzenie owe to: chciwość pieniądza, pycha żywota, pożądliwość ciała – są to główne źródła zła, przez które w sposób szczególny działa szatan”, ale można się temu złu przeciwstawić.
Od początku istnienia chrześcijaństwa powstawały zakony, których duchowni – poprzez śluby jakie składają, przeciwstawiają się właśnie tym korzeniom zła. Są to śluby: ubóstwa – przeciwko chciwości pieniądza, posłuszeństwa – przeciwko pysze żywota, oraz czystości – przeciwko pożądliwości ciała). Z początku powstawały zakony pustelnicze, a z czasem zakony kontemplacyjne, takie jak benedyktyni czy cystersi. To właśnie mnisi zachowali skarby kultury antycznej przed zniszczeniem. Oni, w swoich klasztorach, odseparowani od świata, kierując się benedyktyńską zasadą „ora et labora”, tzn. „módl się i pracuj”, przepisywali księgi starożytnych filozofów, lekarzy, uczonych czy poetów. Bez ich pracy kultura antyczna, wiedza grecka, rzymska, prawo i inne zabytki kultury światowej nie przetrwałyby. To benedyktyni i cystersi uczyli Europejczyków – naszych przodków – jak uprawiać ziemię, jak budować mosty i domy, jak siać zboże, jak hodować bydło i trzodę. To oni stanęli u podstaw fundamentów cywilizacji europejskiej. Już w VI wieku tworzyli pierwsze szkoły powszechne, a następnie uniwersytety. To oni przekazywali Ewangelię – od najmłodszego do najstarszego chrześcijanina.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
