Autor wybrał apoftegmaty ośmiu mnichów – mieszkańców Athosu, żyjących w XX i XXI wieku. Dwaj ojcowie to cenobici (Petroniu i Tichon), jeden z nich – Porfiriusz – mieszkał w samym sercu Aten, a pozostałych pięciu to eremici. Wszyscy są Grekami, poza Rumunem Petroniu i Libańczykiem Hieromnichem Izaakiem. Przez wiernych prawosławnych są czczeni i uważani za świętych, a dwóch z nich rzeczywiście zostało kanonizowanych przez Kościół prawosławny.

Mnisi poświęcają całą uwagę drugiej osobie. Nie są zwyczajnie uważni. Oni chłoną to, co mówisz i kim jesteś. Nie dlatego, że masz coś ważnego do powiedzenia, ale dlatego, że całe życie podporządkowują przyjmowaniu błogosławieństw. Jednym z nich jest drugi człowiek: gość, napotkany przechodzień, czy – jak we wspomnianym przypadku potrzebujący pomocy brat. Z biegiem lat wychylenie w stronę drugich staje się naturalne, ponieważ bliźni są jednym ze sposobów przeżycia miłości, która jest istotą błogosławieństwa.

Napisał Tomasz Grabowski OP we wstępie pt. Wspomnienia z góry Athos.

W skrócie:

- skarbnica modlitwy serca, słynnej kontemplacji hezychastycznej,

- wprowadzenie w świat modlitwy nieustannej, Modlitwy Jezusowej,

- perfekcyjnie ukazany styl myślenia ośmiu mnichów z Góry Athos,

- kilkaset rad mnichów z Góry Athos dla każdego, kto ceni sobie sprawy prawdziwie ważne,

- zaproszenie do odkrycia mapy prowadzącej do skarbu – życia z Bogiem

Sprawdź więcej: Zobacz