O czułości najlepiej określającej Boga mówił dziś papież podczas porannej Eucharystii w Domu Świętej Marty. W swojej homilii Ojciec Święty odwołał się do pierwszego czytania dzisiejszej liturgii z księgi proroka Izajasza (Iz 41,13-20) oraz słów psalmu responsoryjnego (Ps 145,1 i 9,10-11,12-13ab), gdzie znajdujemy słowa: „a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył”.
Franciszek zauważył, że z dzisiejszej liturgii Słowa wyłania się obraz Boga pochylającego się nad człowiekiem. Jego głos staje się podobnym do głosu dziecka, aby został przyjęty i zrozumiany. Ale Bóg przede wszystkim zapewnia: „Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą”. Zdawać by się mogło, że ten głos podobny jest do śpiewu kołysanki, bo czułość Boga podobna jest do czułości mamusi i tatusia wzglądem swojego dziecka. W tym kontekście papież przypomniał słowa z Iz 49,15: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie”. Zaznaczył, że to uniżenie i czułość Boga służyć ma temu, abyśmy Go zrozumieli, abyśmy Jemu ufali, i odważnie za św. Pawłem mówili: „Tato, Abba”.
