Droga Kościoła – list pasterski abp. Wacława Depo o synodzie

Publikujemy pełną treść listu.

Droga Kościoła

Pomóż w rozwoju naszego portalu

List pasterski Arcybiskupa Metropolity Częstochowskiego w związku z XVI Zgromadzeniem Ogólnym Synodu Biskupów

Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu człowieka!

W dniu 9 października br. papież Franciszek rozpoczął synod czyli intensywny czas wspólnotowego wsłuchiwania się w to, co dziś Duch Święty mówi do Kościoła. Tym razem do udziału w synodzie Ojciec Święty zaprosił nie tylko biskupów, ale wszystkich wiernych z całym bogactwem i różnorodnością powołań, stanów i darów Bożych, nie wykluczając słuchania tych, którzy aktualnie znajdują się na peryferiach życia wiarą. Abyśmy, jako lud Boży archidiecezji częstochowskiej, właściwie odpowiedzieli na zaproszenie do wspólnotowego rozeznawania woli Bożej, spójrzmy na powierzone nam zadanie w świetle słowa Bożego.

1. Wiara w Kościół

Autor natchniony Listu do Hebrajczyków zachęca nas do mocnego trwania w wyznawaniu wiary, której przedmiotem jest najpierw sam Bóg (por. Hbr 4, 14). Wierzymy zatem w Boga, który nie tylko objawił się jako Jeden w Trzech Osobach Bożych, ale również tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (por. J 3, 16). Miarą wielkości miłości Boga do grzesznego człowieka jest uniżenie, cierpienie i odkupieńcza śmierć krzyżowa Syna Bożego na Kalwarii. Były one wypełnieniem proroctwa Izajasza, które mówi, że spodobało się Panu zmiażdżyć swojego Sługę cierpieniem (por. Iz 53, 10). Jakże zatem w postawie dziękczynienia nie zadrżeć i nie zdumieć się wobec niepojętych, a zarazem zbawczych zamysłów Boga względem nas grzesznych ludzi?

W miłosiernym zamyśle Boga Ojca jest nie tylko Wcielenie, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, ale również przez zesłanie Ducha Świętego ukonstytuowanie się i misja Kościoła. W swojej podstawowej strukturze Kościół jest święty Świętością Boga, dany grzesznym ludziom, zbudowany na fundamencie apostołów i posłany do wszystkich narodów. Stąd wierzymy w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wspólnota Kościoła swoim zasięgiem ogarnia nie tylko tych, którzy na ziemi są w drodze, ale również cieszących się oglądaniem Boga w niebie oraz cierpiących w czyśćcu.

Reklama

Kościół pielgrzymujący, jak nauczał św. Jan Paweł II, winien coraz bardziej stawać się świadomą wspólnotą życia i działania, gdzie każdy powinien odkryć swój własny dar i powołanie (RH21). Dzisiejsza Ewangelia dobitnie przypomina nam, że życie wszystkich wierzący ma być na wzór Chrystusa, który nie przyszedł, aby mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu (por. Mk 10, 45). Trwając zatem we wspólnocie Kościoła powinniśmy służyć sobie otrzymanymi od Boga darami, unikając wszelkiego wywyższania się i panowania nad innymi, które prowadzą do niezgody i podziału.

2. Synod, czyli podążanie wspólną drogą

Przed tygodniem rozpoczęty przez Ojca Świętego Franciszka synod poświęcony jest Kościołowi. Temat synodu brzmi: „Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo, misja”. Zgodnie z pragnieniem papieża w czasie synodu mamy przyjrzeć się temu, w jaki sposób razem, duchowni i świeccy, budujemy wspólnotę Kościoła, począwszy od najmniejszej parafii. Czy i jak w Kościele ze sobą rozmawiamy? Jak często spotykamy się, by wspólnie szukać woli Bożej, a gdy już do takiego spotkania dojdzie, to na ile potrafimy cierpliwie słuchać siebie nawzajem, szanując zdanie drugiego? Ile jest w nas odwagi, żeby wypowiadać to, co w sercu rozpoznajemy jako możliwy głos Ducha Świętego? Czy nasze wspólnoty dają nam poczucie bezpieczeństwa, gdy próbujemy wypowiedzieć sprawy trudne? Papież proponuje, żebyśmy się nad tym zastanowili na różnych poziomach organizacji Kościoła, zarówno w nieformalnym gremiach, jak i w ruchach, stowarzyszeniach, parafiach i diecezjach.

Reklama

Wchodząc odważnie na drogę synodalną i pragnąc odnowy Kościoła, pamiętajmy cały czas, że doczesna droga Kościoła nie może być inna od drogi Mistrza i Pana. Zobowiązuje nas do tego Sobór Watykański II, który mówi, że „Kościół winien kroczyć tą samą drogą, pod działaniem Ducha Chrystusowego, jaką kroczył Chrystus, mianowicie drogą ubóstwa, posłuszeństwa, służby i ofiary z siebie aż do śmierci, z której przez zmartwychwstanie swoje powstał Chrystus zwycięzcą” (DM 5).

Pamiętać należy również o tym, co w oparciu o Objawienie Boże mówi Katechizm Kościoła Katolickiego, a mianowicie, że „przed powtórnym przyjściem Chrystusa Kościół ma przejść przez końcową próbę, która zachwieje wiarą wielu wierzących. Prześladowanie, które towarzyszy jego pielgrzymce przez ziemię, odsłoni „tajemnicę bezbożności” pod postacią oszukańczej religii, dającej ludziom pozorne rozwiązanie ich problemów za cenę odstępstwa od prawdy” (por. KKK 675). Dlatego pierwszym krokiem na drodze synodalnej musi być szczere i ufne wołanie do Ducha Świętego, abyśmy nie pobłądzili i zostali uświęceni w prawdzie. W Kościele bowiem rację ma Duch Święty, a wszystkie ludzkie struktury władzy muszą służyć temu, by rozpoznać Jego tchnienie i mu się poddać.

3. Nasza odpowiedź

Wolą papieża Franciszka jest by prace synodalne trwały dwa lata. Najpierw będzie miała miejsce faza diecezjalna, w przyszłym roku kontynentalna, a wreszcie w 2023 r. – powszechna. W Kościele częstochowskim etap diecezjalny synodu zostanie rozpoczęty Mszą św. sprawowaną przeze mnie w bazylice metropolitalnej Świętej Rodziny w Częstochowie w uroczystość rocznicy poświęcenia tejże bazyliki w piątek 29 października br. o godz. 18.00. Do udziału w tej uroczystości zapraszam wszystkich wiernych archidiecezji, duchowieństwo, osoby konsekrowane oraz członków ruchów, bractw i stowarzyszeń.

Reklama

Szczególne zaproszenie kieruję do parafialnych rad duszpasterskich. To one z natury swojej powinny stać się jednym z pierwszych miejsc słuchania słowa Bożego, dyskusji i rozeznawania synodalnego. Dlatego bardzo proszę duszpasterzy o podjęcie wszelkich starań w celu ożywienia spotkań parafialnych rad duszpasterskich. Postanawiam również i zobowiązuję, by tam gdzie tego jeszcze z różnych, do tej pory może i usprawiedliwionych powodów nie było, zostały zgodnie ze statutami wybrane i powołane parafialne rady duszpasterskie oraz parafialne rady ekonomiczne.

W celu rozpowszechnienia materiałów synodalnych, informacji na jego temat, konsultacji, a także opracowania diecezjalnej syntezy powołałem zespół koordynujący prace etapu diecezjalnego synodu, na czele którego stoi bp Andrzej Przybylski. Zadaniem diecezjalnego zespołu synodalnego jest również z twórczą odwagą proponować a wręcz inicjować przedsięwzięcia, które mogą zaowocować owocnym ożywieniem naszych parafii, ruchów i stowarzyszeń oraz całej archidiecezji. Przed wszystkimi jednak działaniami, zgodnie z zasadą pierwszeństwa łaski, musi być podejmowana modlitwa. Warunkiem zatem wejścia na drogę synodalną niech będzie osobiste i wspólnotowe nawrócenie, czego wyrazem jest żarliwa modlitwa.

Moim pragnieniem jest i o to proszę, by była to modlitwa adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Różaniec św. i inne formy nabożeństwa do Matki Bożej. Zawierzam nasz Kościół częstochowski i prace rozpoczętego synodu Macierzyńskiej Opiece Maryi Matki Kościoła oraz św. Józefowi.

Z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa:

W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen!

Reklama

(-) + Wacław Depo

Arcybiskup Metropolita Częstochowski

Częstochowa, 14 października 2021 r.

Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu Człowieka!
W jedności z Ojcem Świętym Benedyktem XVI w dniu 11 października 2012 r. o godz. 18 w Bazylice Archikatedralnej w Częstochowie celebrowałem Mszę św. otwierającą Rok Wiary w naszej archidiecezji. Pragnę podziękować Wszystkim: księżom biskupom, braciom w kapłańskim posługiwaniu, osobom życia konsekrowanego, przedstawicielom ruchów i stowarzyszeń, delegacjom dekanalnym i parafialnym za modlitewną obecność, która stała się osobistym i publicznym wyznaniem wiary. Będziemy je wyrażać dalej w naszych kościołach, wspólnotach rodzinnych, miejscach naszej pracy i życia, aby - jak tego pragnie Ojciec Święty - „każdy z nas silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom daru wiary”.
Według zamysłu Ojca Świętego Benedykta XVI rozpoczęty już Rok Wiary ma rozbudzić w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, a także z nową nadzieją na jej spełnienie. Będzie też dobrą okazją, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii. Ona „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i (...) źródłem, z którego wypływa cała jego moc”. Jednocześnie Papież pragnie, aby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej przejrzyste i wiarygodne. Czas tego Roku jest nam również zadany, aby każdy z nas ponownie odkrył treść wiary wyznawanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowił się nad samym aktem wiary. W końcu, a może przede wszystkim, Rok Wiary jest wezwaniem do autentycznego i nowego nawrócenia się do Chrystusa Pana, Jedynego Zbawiciela świata („Porta Fidei”, 6-9).
Wobec odejścia, kryzysu wiary wielu chrześcijan i ataków pogańskiego świata, nie możemy - jak mówi Benedykt XVI - zgodzić się na to, aby sól wiary utraciła swój smak, a światło było umieszczone pod korcem (por. Mt 5,13-16). Nie możemy dopuścić do tego, aby zabrakło naszego odważnego głoszenia prawdy o Jezusie i dawania o Nim wiarygodnego świadectwa. Musimy zatem z odnowionym zapałem karmić się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami (por. J 6, 51) („Porta Fidei”, 3).
Już dzisiaj, po przekroczeniu progu Roku Wiary, każdy z nas musi stanąć w prawdzie i zapytać siebie samego o osobiste związanie z Chrystusem. Czy nasza wiara jest na tyle dojrzała i silna, abyśmy z radością i entuzjazmem podejmowali dzieło nowej ewangelizacji? Bł. Jan Paweł II wskazywał, iż „czas, w którym przyszło nam żyć, nadal naznaczony jest zapomnieniem i głuchotą wobec Boga”. Dlatego trzeba nam na nowo odkryć, że chrześcijaństwo w swej istocie polega na wierze w Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego oraz na indywidualnym i wspólnotowym spotkaniu z Chrystusem, który ukierunkowuje i prowadzi nasze życie.
W zadaniach Roku Wiary, kolejny następca św. Piotra, Benedykt XVI kładzie nacisk na dwie kwestie. Po pierwsze, by spojrzenie Kościoła skoncentrowane było na Jezusie Chrystusie, a nie na naszych ludzkich planach. Po drugie, by przypomnieć każdemu z nas, że wiara ma konkretną treść. Nie jest jakąś emocją czy odczuciem, którym każdy mógłby nadać takie znaczenie, jakie by mu pasowało. Zawsze bowiem jest to wiara Kościoła, który z woli Chrystusa jest „stróżem i filarem prawdy”.
Jaki więc mamy program na ten Rok Wiary?
Odpowiadając na to pytanie, za bł. Janem Pawłem II, chciałoby się najpierw powiedzieć: „Program jest ten sam, co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół samego Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebiańskim Jeruzalem” („Novo millennio ineunte”, 29). Ten niezmienny program musi jednak znaleźć przełożenie na priorytety i wskazania duszpasterskie uwzględniające nasze „tu i teraz”. Konkretne wskazania uwzględniające aktualną sytuację Kościoła znajdziemy w dokumencie Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji: „Żyć Rokiem Wiary”, który został przekazany do każdej parafii. Pragnę zwrócić uwagę tylko na niektóre, spośród nich.
Po pierwsze: modlitwa, ze szczególnym wołaniem o dary Ducha Świętego. Ojcowie Synodu Biskupów w Rzymie już w pierwszych dniach obrad zwrócili się z prośbą do Papieża, aby dokonał aktu poświęcenia świata Duchowi Świętemu. Modlitwa bowiem - jak poucza nas Katechizm Kościoła Katolickiego - jest „tajemnicą spotkania dwóch pragnień: Serca Bożego i serca ludzkiego” i jest fundamentalną sprawą dla życia wiarą. Można by rzec: „Powiedz mi, jaka jest twoja modlitwa, a powiem ci, jaka jest twoja wiara”. Jakże znamienne są w tej materii świadectwa wielu młodych ludzi, którzy na pewnym etapie swojego życia stracili wiarę. Gdy jednak podjęli trud modlitwy, odzyskali ją na nowo. W Roku Wiary proszę Was wszystkich i każdego z osobna o wierność codziennej modlitwie w naszych rodzinach, połączoną z wyznaniem wiary, czyli odmawianiem Składu Apostolskiego. Proszę również - zwracajcie się z prośbą do św. Michała Archanioła w obronie Kościoła i przezwyciężenie kłamstwa, i zła w świecie. Szczególnym darem i zobowiązaniem Roku Wiary będą odpusty zupełne, które Stolica Apostolska pod zwykłymi warunkami: stanu łaski uświęcającej, oderwania się od grzechu i modlitwy w intencjach Ojca Świętego - związała z sanktuariami i miejscami kultu Bożego.
Po drugie: słuchanie i głoszenie słowa Bożego. Wiara rodzi się ze słuchania Bożego słowa, które jest interpretowane i głoszone przez Nauczycielski Urząd Kościoła. Cieszymy się, że już od 20 lat mamy nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, w którym znajduje się systematyczna i organiczna synteza podstawowych treści wiary. Czytany i studiowany przez nas staje się prawdziwym narzędziem umacniania wiary. Zachęcam, abyśmy w Roku Wiary chętnie i często podejmowali lekturę Pisma Świętego i Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zwracam się z usilną prośbą do duszpasterzy i wiernych o przeprowadzenie i uczestnictwo w katechezie dorosłych. Niech w naszych parafiach w oparciu o Katechizm będą prowadzone katechezy przygotowujące do przyjęcia kolejnych sakramentów świętych. Zwróćmy też większą uwagę i poczujmy się bardziej odpowiedzialni za korzystanie z bogatych propozycji przygotowanych przez zespoły redakcyjne: naszego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, Radia „Fiat” i Radia „Jasna Góra”. Katolickie media w dzisiejszej rzeczywistości są niezmiernie ważnym narzędziem głoszenia i umacniania naszej wiary. Przyjmijmy je z wdzięcznością i korzystajmy z nich jak najobficiej.
Po trzecie: wspólnota. Jedną z głównych kategorii, która wyjaśnia nam naturę Kościoła jest wspólnotowość, zjednoczenie człowieka z Bogiem i ludzi pomiędzy sobą. Konkretnym umiejscowieniem Kościoła jest parafia, która coraz bardziej powinna się stawać wspólnotą życia i działania, w której realizują się różne powołania i charyzmaty. Rok Wiary będzie dla nas okazją, byśmy bardziej zaangażowali się w życie parafii i brali za nią odpowiedzialność. Wyrazem tego będzie powołanie nowych Parafialnych Rad Duszpasterskich zgodnie z zatwierdzonym przeze mnie statutem. Statut ten przewiduje również wybory do Parafialnej Rady Duszpasterskiej, które we wszystkich parafiach mają się odbyć 18 listopada br. Ponadto, pragnę zachęcić do bezpośredniego udziału w następujących inicjatywach jak: Dni Kultury Wiary przygotowane przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, które już odbywają się w dniach 11-22 października 2012 r. pod hasłem: „Bądźcie solą ziemi i światłem świata” oraz Pielgrzymka Archidiecezji Częstochowskiej do Ziemi Świętej w dniach 9-16 lutego 2013 r. Proszę również, by szczególnym miejscem odnowienia wiary i jej wyznania były rekolekcje adwentowe i wielkopostne, które niech przyjmą formę renowacji Misji Ewangelizacyjnych przeprowadzonych z okazji Peregrynacji Krzyża wraz z relikwiami Krzyża Świętego.
Na wierność łasce Chrztu Świętego i obfite owoce Roku Wiary z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa