Reklama

Kościół

Zmarł mistrz Robert Pożarski, „najpiękniejszy głos w polskim Kościele”

29 listopada 2021 w wieku 56 lat zmarł Robert Pożarski, w środowisku znawców i praktyków muzyki liturgicznej niekwestionowany mistrz. Pogrzeb odbędzie się dziś, 3 grudnia, na warszawskich Bielanach, pochówek w Teresinie. Publikujemy wspomnienia o Robercik Pożarskim oraz informacje biograficzne.

[ TEMATY ]

muzyka

śmierć

śpiew

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. prałat Jan Sikorski był proboszczem Roberta Pożarskiego. „Był moim młodym parafianinem, brał udział w scholi parafialnej, przy ołtarzu służył jako lektor. Podziwiałem bardzo jego ogromne zaangażowanie, postawę godną i odpowiedzialną. I oczywiście jego piękny głos, którym służył w kościele podczas liturgii. Lata później znowu się zetknęliśmy, przy okazji celebrowany Mszy tradycyjnych, „trydenckich”, gdzie słyszałem jego przepiękne wykonanie chorału. Był bardzo oddany sprawie muzyki kościelnej. Miałem nawet wrażenie, że jego osobiste sprawy jakby nie istniały, był cały oddany chorałowy, który też bardzo kocham, ale do miłości, jaką tę muzykę liturgiczną darzył Robert Pożarski, daleko mi jeszcze. Bardzo mi imponował tym, że bez reszty oddawał się tej służbie.

Ks. Piotr Paćkowski, rektor wyższego seminarium duchownego w Siedlcach, poznał Roberta Pożarskiego jeszcze jako kleryk, w latach 80. – Był wtedy członkiem zespołu Bornus Consort. Jeszcze jako kleryk brałem udział w dramacie liturgicznym „Ludus Danielis”, który wystawiali w Teatrze Wielkim. Wtedy obserwowałem to jako wisz i miałem takie marzenie, żeby poznać członków zespołu. W latach 90. Miałem przyjemność poznać pana Marcina Bornus Szczycińskiego, kierownika zespołu, i przy okazji Roberta Pożarskiego. Od tamtej pory byłem w dość ścisłym kontakcie, przede wszystkim na gruncie wykonywania chorału gregoriańskiego. Przy różnego rodzaju projektach, które podejmował zespół Bornus Consort, we współpracy z innymi zespołami, jak np. ponowna praca nad dramatem „Ludus Danielis”, też „Ludus Pasionis” ze scholą Teatru Węgajty. Były organizowane przez środowiska dawnej muzyki liturgicznej różnego rodzaju warsztaty, w których poznawałem pana Roberta jako znakomitego muzyka, znakomitego śpiewaka, który nawet nie tyle doskonali swoje umiejętności wokalne, ale po prostu coraz bardziej zagłębia się w istotę muzyki liturgicznej, istotę chorału gregoriańskiego, poznaje różnego rodzaju stylistyki wykonawcze, odkrywa zapisy muzyczne. Widziałem jego niezwykłą pasję, jego ogromną wiedzę na ten temat. Bardzo mu zależało, by te śpiewy w liturgii wykonywać - wspomina ks. Paćkowski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

– Jako młody ksiądz zajmowałem się w diecezji muzyką liturgiczną. Bardzo chętnie zapraszałem zespół do udziału w liturgii. Było to dla całego zespołu, a szczególnie dla pana Roberta, ważne doświadczenie, bo to były jedne z pierwszych prób, kiedy to wszystko, w czym się ćwiczyli, można było na żywo zastosować w naturalnym dla muzyki liturgicznej kontekście, wprowadzić na nowo do naszej obrzędowości, przywrócić ten śpiew. Bo stał się on niestety bardziej teoretyczny, funkcjonujący co prawda w dokumentach Kościoła, ale tylko tam, a nie w celebrowanej liturgii - mówi rektor siedleckiego seminarium.

Ks. Paćkowski podkreśla wagę zaangażowania Roberta Pożarskiego w kościele na Bielanach, gdzie ks. Wojciech Drozdowicz dał do przestrzeń bardzo systematycznego wykonywania chorału gregoriańskiego w liturgii. To były np. wydarzenia związane z Niedzielą Palmową. „Miałem przyjemność razem z panem Robertem śpiewać pasję, gdzie on wykonywał partie narratora, a ja Jezusa. To były niezwykłe chwile spotkania, ćwiczenia, rozmawiania o tej muzyce. Zawsze odnosił się do liturgii jako drogi do Boga. W jego muzyce, śpiewie było właściwie odkrywanie drogi człowieka do Boga. To był swego rodzaju element ascezy” - wspomina ks. Paćkowski.

Z dorobku Roberta Pożarskiego wymienia również prace nad chorałem sarmackim: „W Instytucie Muzykologii KUL przygotowywałem pracę poświęconą chorobowym księgom z wydawnictwa Andrzeja Piotrkowczyka, więc mogłem z nim współpracować. Ta jego praca była pełna pasji, przyjeżdżał do Lublina, sam badał księgi”. Przywołuje także przygotowane i celebrowane liturgiczne wiligie gregoriańskie, np. Ku czci św. Jana Chrzciciela. Podkreśla także fascynację Roberta Pożarskiego, jaką był chorał dominikański. Według ks. Paćkowskiego, Robert Pożarski był najlepszym kantorem w Polsce. – Jako człowiek ostatnio był coraz bardziej zamyślony, zafascynowany śpiewami, które odnosiły go bezpośrednio do Pana Boga” - wspomina.

Reklama

– Bielany żegnają Roberta Pożarskiego. Od wielu lat śpiewał chorał gregoriański. Można go było usłyszeć w każdą niedzielę, na Mszy św. o godz. 11:00 w naszym, kamedulskim, kościele. Wiele osób przyjeżdżało na Bielany specjalnie po to, żeby posłuchać chorału w unikalnym, starym brzmieniu. Michał Lerenc uważa Roberta za jednego z trzech największych kantorów świata. Myślę, że to prawda, chociaż skromność Roberta nie pozwoliłaby na wygłoszenie takiego zdania. Robert miał tylko 56 lat. Myślałem, że dożyje wśród nas starości. Bielany od dziś już nie będą takie same. Żegnaj Przyjacielu! Śpiewaj teraz Panu Bogu w Królestwie Niebieskim - powiedział ks. Wojciech Drozdowicz.

Marcin Bornus-Szczyciński bez wahania nazywa Roberta Pożarskiego największym śpiewakiem gregoriańskim, jakiego znał: „To nieprawdopodobnie wyrafinowany śpiewak, doskonały kantor. Rzecz nie do zakwestionowania i strata niepowetowana. Trzeba będzie na nowo przemyśleć, jak teraz działać bez niego. W kwestii polskiego chorału, nie znam nikogo, kto lepiej opanował chorał piotrkowski. Właściwie tu mamy tylko tę jedyną, spójną teorię i praktykę, jaką wypracował Robert. Niewątpliwie numer jeden w ogóle jeśli chodzi o znajomość tego chorału. Nikt nawet się do tego nie zbliżył. W tej specyficznie polskiej kwestii zaszedł najdalej z nas wszystkich. Nie widzę niestety nawet następcy, który by po nim ten chorał piotrkowski przejął. Robert nie zostawił bespośrednio uczniów, którzy by podjęli jego dzieło, bo swoją wiedzą i umiejętnościami mocno przewyższał otoczenie, uczniowie go nie dogonili. Ale zaraził tą sprawą wielu, którzy traktują ją bardzo solidnie i myślę, że po tej wyrwie spowodowanej jego odejściem, dzieło zostanie podjęte w różnych miejscach. We Wrocławiu stworzył potężne środowisko i zdziwiłbym się, gdyby z niego nie urodziło się coś podobnej jakości”.

2021-12-03 10:04

Ocena: +6 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Frazy jak zniczowe płomyki

Są kompozycje, które wpisały się w nurt zadumy towarzyszącej ostatnim pożegnaniom. Oczywiście, nie cechuje ich zawrotne tempo, raczej wydaje się, że z każdą kolejną nutą pogrążają się w mroku mogiły, frazami korespondując z powagą chwili.

Paradoksalnie można wręcz mówić o pewnej liście dzieł, które najczęściej pojawiają się w chwilach, kiedy towarzyszymy ostatnim pożegnaniom. Taki kanon wykreowały czas i... owoce popkultury, w której muzyka – zwłaszcza ta ilustracyjna – nierzadko staje się dodatkowym aktorem. Ilekroć myślimy: my, Polacy, pierwsze skojarzenie zmierza ku Fryderykowi Chopinowi i jego Marszowi żałobnemu. Dokładniej to III część Sonaty fortepianowej nr 2 b-moll op. 35. Co ciekawe, sam Marsz żałobny powstał 2 lata wcześniej niż całe dzieło datowane na 1839 r. Wielokrotnie orkiestrowane jest dzisiaj pewnego rodzaju ikoną znaną na całym świecie, utworem grywanym zarówno w cmentarnych kaplicach, jak i w olbrzymich świątyniach. Zagrano ją w czasie pożegnania królowej Elżbiety II; Chopinowska kompozycja zabrzmiała jako oficjalnie wymieniona w gronie dwóch polskich. A czy wiedzą Państwo, o jakiej drugiej mowa? O skomponowanie jednego z dzieł towarzyszących ceremonii w katedrze westminsterskiej została poproszona Roxanna Panufnik. Fakt ten odnotowały najważniejsze światowe agencje, tym bardziej że za zamówieniem stał sam ówczesny książę Karol (dzisiejszy król).

CZYTAJ DALEJ

Jezus kochał Judasza do końca

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

pl.wikipedia.org

Rozważania do Ewangelii Mt 26, 14-25.

Środa, 27 marca. Wielki Tydzień

CZYTAJ DALEJ

Śp. bp Ryszard Karpiński. Tablica nagrobna i portret

2024-03-28 11:13

Katarzyna Artymiak

W kryptach kościoła św. Piotra w Lublinie umieszczono tablicę grobową i portret śp. bp. Ryszarda Karpińskiego.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję